حیف از این دورهمی

برنامه جدید شبکه نسیم، با وجود کنار هم قرار دادن عناصر جذاب و درجه یک، همچنان در برخی مسائل مهم دچار اشکال است. این اشکالات بعد از تعطیلات نوروز بیشتر هم شده.

بخش سینما و تلویزیون تبیان

درست است که «دورهمی» جزو برنامه های پرمخاطب عید نوروز بود و عملا اگر مهران مدیری نبود، تلویزیون با خلا بزرگی روبه رو می شد اما این برنامه، یک سری نقطه ضعف دارد که نمی شود نادیده شان گرفت. در چند قسمتی که بعد از تعطیلات نوروز روی آنتن رفته، حتی انتخاب مهمان ها و جنس مصاحبه مدیری با آنها هم به سمت و سوی دیگری رفته. آیتم های نمایشی همچنان ضعیف اند، بازی ها در ادامه باز هم توی ذوق می زنند وپلاتو ها با وجود اینکه توسط مهران مدیری جذاب اجرا می شوند، محتوای جذاب و به روزی ندارند. موفقیت برنامه مرهون طنازی خود مدیری است . در ادامه ضعف و اشکال های دورهمی بررسی شده اند.

متن

یكی از اساسی ترین مشكلات دورهمی به متن های ضعیف آن برمی گردد. اگر این برنامه دارای متن قوی می بود ، دیگر ضعف هایش هم به چشم نمی آمدند و حتی ماجرای كپی برداری از شبهای کمدی با کاپل تا این اندازه در بوق و كرنا نمی رفت.

متن پلاتو

زیاده روی در شوخی های تكراری:عمده متن هایی كه برای پلاتوهای مهران مدیری نوشته می شود ، از شوخی های موجود در شبكه های مجازی و در راس آن ها تلگرام وام گرفته شده اند. فی نفسه نه تنها در استفاده از این دسته شوخی ها ایرادی نیست كه وقتی با ذوق هنرمندانه آمیخته می شود،جذابیت شنیدن آن از تلویزیون دو چندان است. بالاخره همیشه شاخ به شاخ با خطوط قرمز جذاب بوده. این اتفاق اما باید حد و حصر داشته باشد و بقاعده مورد استفاده قرار گیرد. حالا در متن هایی كه مدیری اجرا می كند، شوخی های مجازی اصل شده و این برای مخاطبی كه از صبح تا شب سرش توی كانال های جورواجور است، لطفی ندارد.

متسهلك كردن شوخی ها:سابقه استفاده تیم دور همی از شوخی های موجود در فضای مجازی محدود به این برنامه نیست. پیش از این امیر مهدی ژوله در سریال خانگی شوخی كردم و پس از آن عطسه سراغ شان رفته بود. در شوخی كردم ، مهران مدیری پلاتو می گفت و بخش زیادی از گفته هایش از محتویات شبكه های اجتماعی تشكیل شده بود. این حجم از تاكید بر استفاده از مطایبات هم وطنان ، حالا پاشنه آشیل دور همی شده. در برنامه اخیر مهران مدیری حتی سراغ فیس بوك هم رفت و یكی از شوخی های قدیمی كه با Poke می شود را بكار برد.

مورد عجیب ده نمكی:مسعود ده نمكی همیشه از سوی مخالفانش محكوم به این بوده و هست كه شوخی و جوك های اس ام اسی را بر می دارد و به وفور در فیلم هایش استفاده می كند. بیراه هم نمی گویند چرا كه یكی از روش های جناب ده نمكی برای خنداندن مخاطب بكارگیری پیامك های خنده دار بجای دیالوگ است. عین همین اتفاق با سر و شكلی حرفه ای تر حالا در دور همی رخ می دهد. منتهی این بار پیامك ها جای خود را به شوخی های شبكه های اجتماعی داده. احتمالا همین تیم نویسنده جزو كسانی هستند كه شیوه ده نمكی را پتكی برای كوبیدن به او استفاده می كردند. تكرار و تداوم این اتفاق در تیم یك كمدین موفق ، نكته ای است منفی.

ضعف متن های نمایشی

عدم شخصیت پردازی: اشاره كردیم كه بزرگترین اشكال دور همی فیلمنامه آن است. در این میان عدم شخصیت پردازی كاراكترهای داستان ضعفی مضاعف برای برنامه محسوب می شود. روزی كه نویسندگان كنار هم نشستند و ساختمان قصه را شكل می دادند، ترجیح دادند به جای وارد كردن شخصیت های جذاب ، از همان كاراكترهای قدیمی استفاده كنند. این در حالی است كه مهران مدیری حتی در ضعیف ترین سریال هایش ، حواسش به خلق شخصیت های بامزه بوده. شخصیت هایی كه تكیه كلام منحصر بفرد داشته باشد و دل بیننده را ببرد.(باز هم با علم به این كه دور همی در نظر مردم كاری از مدیری است) در دور همی اما شخصیت ها شناسنامه ندارند و برای بیننده ها سمپات نشده اند.

بی مزگی: شخصیت های دور همی نه تنها  قوام نیافته اند كه رسما روی مخ بیننده رژه می روند. دلیل اصلی این اتفاق هم بی هویتی آن ها است كه حتی بازیگر هم تكلیفش با آن را نمی داند. كاراكترها بر اساس سابقه پیشین هر بازیگر شكل گرفته و حالا در شكل اغراق شده ای ارائه می شود. كارگردان یا كارگردان ها هم نتوانستنه اند آن ها را هدایت كنند تا هر كس بر اساس میزان توانایی خود شخصیت را قوام دهد. نتیجه آن كه شوخی ها و موقعیت ها خنده كه ایجاد نمی كند ، بشدت هم بی مزه شده اند.

آبكی بودن قصه ها: یكی از معایب اصلی متن های دور همی ، قصه آبكی آن است. طبیعی هم هست چرا كه وقتی پایه فیلمنامه ، شوخی های شبكه های اجتماعی باشد انتظار از  چفت و بست های داستان ، توقع بیهوده ای است. در دور همی هر بار موضوعی اجتماعی ، پایه برنامه می شود و كلیت برنامه بر آن اساس پیش می رود. داستان ها اما دم دستی هستند و ابتدا و انتهای شان مشخص نیست. هر بار یكی وارد صحنه می شود و لحظاتی دیالوگ هایی شكل می گیرد و می رود. در حالی كه اگر دور همی قصه درگیرانه ای داشت عطش بیننده برای تماشای آن دوچندان می شد.

ضعف بازیگران

سیامك انصاری / شقایق دهقان: سیامك انصاری در دورهمی سایه ای است از نقش های پیشین. همان نقش مرد دانا در میان جمعیت نادان. پیشتر شمایل این چنینی اش را در سریال هایی مثل  شب های برره ، قهوه تلخ و در حاشیه دیده بودیم. شقایق دهقان هم می خواسته خاطره خوش خانم شیرزاد را تكرار كند اما نتیجه ای عكس گرفته.

الیكا عبدالرزاقی: از بازیگران زن كمدی خوب تلویزیون ما است كه هر گاه فرصتی برایش پیش آمده توانسته توانایی خود را نشان دهد. در دورهمی اما گرفتار متن ضعیف و نبود كارگردان تیزهوش شده. الیكا عبدالرزاقی در دور همی سعی می كند كه موفقیت بانوی اول درباره قهوه تلخ را یادآوری كند اما نتیجه یك چیز است: تلاش مذبوحانه در میان جمع! دیالوگ های تكراری و نچسب این بازیگر عامل دیگری است كه بازی ضعیفی از خانم عبدالرزاقی شاهد باشیم.

محمد نادری : سال پیش نزدیك به همین حوالی با سریال شمعدونی استعداد خود را به رخ كشید و نشان داد برای بامزه بودن نیاز به اداهای افراطی نیست. محمد نادری در دورهمی سرنوشتی كاملا عكس دارد. خیلی تلاش می كند از آن بامزگی شمعدونی به نقشش اضافه كند. حتی در یكی از برنامه های دیالوگ معروفش را ( تبریك به من .... ) به كار برد، اما طبیعی است كه پاسخ نمی گیرد. یك بازیگر در وهله اول باید متن خوب در اختیارش باشد و پس از آن توسط یك كارگردان زبده هدایت شود.

مهران رنج بر: در جمع بازیگران دورهمی انتظارها از او كمتر است؛ سابقه مهران رنجبر این را می گوید. این بازیگر به خودی خود قدرت همراه كردن مخاطب را ندارد و نوع بازی اش به شیوه ای نیست كه بتواند در یك مجموعه كمدی بار طنز را به دوش بكشد. او هم گرفتار متن بد و كارگردانی ضعیف دور همی شده و همان مقدار بازی اش كه در سریال های جدی سراغ داشتیم ، این جا به بار ننشسته.

امیر مهدی ژوله : بعد از لیگ خنداننده برتر به شهرت رسید و محبوب شد. سازندگان دورهمی برای جذاب كردن برنامه از او استفاده كرده اند اما ژوله بازیگر نیست و طبعا نمی تواند اتفاقی ویژه در این بخش رقم بزند. كاری كه ژوله به عنوان بازیگر ارائه می دهد یادآور همان استندآپ كمدی های اوست. در بازیگری انعطاف ندارد و سعی می كند با بذله گویی هایش خودی نشان دهد.شاید در چند برنامه این شیوه جواب دهد اما خیلی زود رنگ تكرار می گیرد و بیننده را دلزده می كند.

گفت وگوها

جذابترین بخش برنامه «دورهمی»، بخش گفت وگوی مهران مدیری با مهمان های برنامه است. یعنی اگر قرار باشد یک بخش را صرفا به عنوان بهترین انتخاب کنیم، باید از همین یکی اسم ببریم. با این اوصاف اما همین بخش گفتگو هم با ضعف های زیادی روبه روست. از همه مهمتر، انتخاب مهمان های برنامه است؛ مهمان هایی که با توجه به برند مهران مدیری می توانند از بین افراد مهمتری انتخاب شوند و حتی برای حضورشان در برنامه، دلیل خاصی داشته باشند. انتخاب های مهمان ها مخصوصا بعد از پایان تعطیلات نوروز و حذف عنصر جذابیت باعث شده که این بخش هم آنطور که باید قابل توجه نباشد.

جنس مهمان: یکی از مشکلات برنامه «دورهمی» که در برنامه های بعد از نوروز بیشتر هم شد، شیوه انتخاب مهمان هاست. در برنامه های نوروز، مهمانها عملا تعریف داشتند. بعضی ها از شاگردان خود مهران مدیری بودند، بعضی دیگر به دلیل موفقیت در طول سال و اهمیتی که نزد مخاطبان داشتند انتخاب می شدند و خلاصه برای حضور هرکدامشان در برنامه دلیلی وجود داشت اما بعد از پایان نوروز، انگار حساسیت در انتخاب مهمان ها هم تغییر کرد. برادران صفاریان پور، در حرفه خودشان درجه یک هستند اما مگر چند درصد مخاطبان «دورهمی» آنها را می شناسند؟ یا جمشید مشایخی که امسال در چند برنامه شرکت کرده، دیگر چه لزومی دارد مقابل مدیری قرار بگیرد؟

عدم استفاده از برند مدیری :مهران مدیری، همچنان مهمترین کمدین سینما و تلویزیون ایران است و قطعا خیلی از بازیگران و کارگردانها و خواننده های مطرحی هستند که اگر بدانند قرار است جلوی این شخصیت بنشینند و با او گفتگو کنند، خوشحال می شوند. با این حال اما از ابتدای برنامه، افرادی مقابل مدیری قرار گرفته اند که رفتن سراغشان چندان کار دشواری نبوده. مهراوه شریفی نیا، رضا یزدانی، شبنم مقدمی و ...امسال در چند برنامه دیگر هم شرکت داشتند. حالا درست است که دعوت از علی پروین برگ برنده بزرگی بود اما قطعا با استفاده از برند مهران مدیری، می شد پای مهمان های مهمتری را به برنامه باز کرد.

حذف برگ برنده: یکی از مهمترین جذابیت های بخش گفت وگوی «دورهمی» همان شگردهای مهران مدیری برای چالش با مهمان ها بود. اصلا همان برنامه هایی که مدیری با ریش تراش به جان مهمان ها می افتاد، جذابترین گفت وگوهای این برنامه بودند. حالا بعد از تعطیلات نوروز به دلیل مخالفت صداوسیما با این مسئله، مدیری مجبور شد دست از این روش بردارد و دیگر ریش ترا دستش نگیرد. مسئله اینجاست که با حذف این شگرد جذاب، هیچ نکته قابل توجهی به این بخش اضافه نشده. یعنی مصاحبه ها عملا ساده و بدون چالش های اینچنینی انجام می شوند.

بلاتکلیفی گفتگو: از آنجایی که تک تک گفت وگوها در همان دکور نمایش انجام می شود و حتی دکور کمترین تغییری برای این مسئله نمی کند، انتظار می رفت که حداقل یا گفتگوها ربطی به موضوع بحث داشته باشند یا مهمان، از دل این نمایش ها بیرون بیاید. یعنی مثلا مهمان برنامه به عنوان بازیگر وارد بخش نمایشی شود و بعد از آن، قصه به سمت گفتگو برود یا اینکه مصاحبه در دکور دیگری انجام شود. تا اینجای کار، عملا تمام مصاحبه ها بدون هیچ دلیلی انجام شده و هیچ ارتباطی با موضوع مورد بحث در هر قسمت ندارد.