ناامیدی از سیاستمداران جهان اسلام؛ چرا؟
مقام معظم رهبری دیروز در دیدار با مسوولان نظام، در بیانات کم سابقه اعلام کردند که چندان امیدی به سیاستمداران جهان اسلام ندارند. بخش اعظمی از اظهارات رهبری به بررسی شرایط منطقه اختصاص داشت.
1. "همچنان که اروپایی ها آن روز از دانش مسلمین استفاده کردند، از تجربه ی مسلمین استفاده کردند، از فلسفه ی مسلمین استفاده کردند، ما [هم] امروز از دانش جهان استفاده میکنیم، از ابزارهای موجود جهانی استفاده میکنیم برای برپا کردن تمدّن اسلامی، منتها با روح اسلامی و با روح معنویّت. این وظیفه ی امروز ما است. این عمدتاً خطاب به علمای دین و روشنفکران راستین است. بنده دیگر چندان امیدی به سیاستمدارها ندارم. قبلها تصوّر میشد که سیاستمداران دنیای اسلام در این راه بتوانند کمک کنند، [امّا] متأسّفانه این امید ضعیف شده است. امروز امید ما به علمای دین در سراسر دنیای اسلام و به روشنفکران راستین [است ] که غرب را قبله ی خودشان ندانند؛ امید به آنها است و این ممکن است. نگویند این کار، شدنی نیست؛ این کار شدنی است، این کار عملی است. دنیای اسلام ابزارهای فراوانی دارد: ما جمعیّت خوبی داریم، سرزمین های خوبی داریم، موقعیّت جغرافیایی برجسته ای داریم، منابع طبیعی بسیاری در دنیای اسلام داریم. نیروهای انسانی بااستعداد و برجسته ای در دنیای اسلام داریم که اگر اینها را با تعالیم اسلام مستقل بار بیاوریم، میتوانند آفرینش های هنرمندانه ی خودشان را در عرصه ی علم، در عرصه ی سیاست، در عرصه ی فنّاوری و در عرصه های گوناگون اجتماعی نشان بدهند و ارائه بدهند."
رهبری صراحتا از سیاستمداران جهان اسلام اظهار ناامیدی می کنند. سیاستمداران جهان اسلام نه تنها به فکر اتحاد و وحدت نیستند بلکه عملا ضربه های کاری به وحدت مسلمین می زنند. عملکرد رئیس جمهور ترکیه، حاکم عربستان، حاکم قطر، حاکم بحرین، حاکم امارات، رئیس جمهور مصر و ... نشان می دهد که آنها نه تنها به فکر منافع امت های اسلامی نیستند بلکه حاضرند برای رسیدن به منافع سیاسی، حقوق ملت خود را هم پایمال کنند. اردوغان رئیس جمهور ترکیه به یک حامی تمام عیار تروریست های تکفیری در عراق و سوریه تبدیل شده و عملا از کشتار بی رحمانه مردم سوریه حمایت می کند. ملک سلمان حاکم عربستان و پسرش محمد بن سلمان 9 ماه است که ملت یمن را قتل عام می کنند و مردم مظلوم یمن نیز با کمترین امکانات ممکن مقابل سعودی ها ایستادگی می کنند. یمن یک کشور محروم از سوی کشورهای همسو با عربستان مثل امارات و بحرین هم همراهی می شود. از سوی دیگر سعودی ها و سایر کشورهای همسو، خزانه تروریست های حاضر در سوریه هم هستند و پول های سعودی نبود تروریست ها با مشکل مالی گسترده ای مواجه می شدند. سایر کشورهای مسلمان نیز سکوت مرگباری کرده اند و همین سکوت ها نیز یکی از عوامل تشدید بحران های جهان اسلام است. حال با چنین وضعیتی آیا امیدی به سیاست مداران جهان اسلام می ماند؟ سران جهان اسلام خود، عامل برافروخته شدن آتش منطقه هستند و همه خشم خود علیه امت مسلمان به کار می گیرند؛ آیا به این سیاستمداران امیدی هست؟ آیا هیچ نمونه ای در جهان اسلام وجود ندارد که بتوان به آن امید بست؟
2. "جمهوری اسلامی یک نمونه است، یک منطقه ی آزمایش و یک آزمون است برای دنیای اسلام. ما قبل از اینکه اسلام بر این کشور حاکم بشود، یک ملّت به تمام معنا عقب افتاده بودیم، وابسته بودیم؛ از لحاظ علمی عقب افتاده، از لحاظ سیاسی عقب افتاده، از لحاظ اجتماعی عقب افتاده، در دنیای سیاست منزوی. امروز پیشرفتهای جمهوری اسلامی، دشمنان ما را هم وادار به اعتراف کرده است؛ امروز تقریباً بعد از گذشت ۳۵ سال از پیروزی انقلاب اسلامی، ما در رتبه ی علمی، در رتبه ی فنّاوری، در بسیاری از دانشهای نوین دنیا، در ردیف کشورهای پیشرفته قرار داریم. گزارشهایی که واقعیّت و حقّانیّت آنها اثبات شده است، به ما میگوید ما در یک جا رتبه ی هفتم هستیم، در یک جا رتبه ی ششم هستیم، در یک جا رتبه ی پنجم هستیم. ملّت ایران به برکت اسلام توانست هویّت خود و شخصیّت خود را نشان بدهد؛ این قابل تعمیم است؛ شرطش این است که سایه سنگین و شوم ابرقدرت ها بر سر کشورها نباشد؛ این شرط اوّل است؛ البتّه هزینه دارد و هیچ کار بزرگی بی هزینه نیست. من در این مجلس سنگین و مهم که شخصیّت های مهم و بزرگی در این مجلس حضور دارند، میخواهم این را بگویم که امّت اسلامی با یک تلاش مجاهدانه و مجدّانه میتواند تمدّن اسلامیِ باب این دوران را طرّاحی کند، شالوده ریزی کند، به ثمر برساند و آن را در مقابل بشریّت قرار بدهد."
هیچ کس نمی تواند پیشرفت ایران را کتمان کند. در بسیاری از حوزه ها، ایران در منطقه حرف اول را می زند؛ امنیت، پیشرفت علمی، پیشرفت صنعتی، داشتن تولید با وابستگی کم، داشتن فناوری های بومی و ... حوزه هایی است که کشورهای منطقه و بسیاری از کشورهای جهان اسلام فاصله زیادی تا رسیدن به سطح ایران دارند. ایران حتی در حوزه سیاسی جلوتر از بسیاری از کشورهای منطقه است. در ایران از اعضای شورای شهر تا رئیس جمهور را مردم انتخاب می کنند اما هنوز در اکثر کشورهای حوزه خلیج فارس نظام دیکتاتوری برقرار است. ایران با وجود تحریم های شدید به موفقیت هایی دست یافت تا جایی که ابرقدرت های جهان را شگفت زده کرد تا برای محدود کردن کشورمان از هر حربه ای استفاده کنند. ایران می تواند نمونه خوبی برای جهان اسلام باشد اما کینه و نفرت سیاسی اجازه فکر کردن به سیاستمداران را نمی دهد.
3. "یکی از ابزارهای دشمنان، ایجاد تفرقه است بین ما؛ من اصرار دارم بر این موضوع تکیه کنم و تأکید کنم. برادران، خواهران، مسلمانان دنیای اسلام، اگر این صدا به گوش شما خواهد رسید! آن روزی که کلمه ی سنّی و شیعه در ادبیّات آمریکایی ها پیدا شد، ما نگران شدیم؛ اهل نظر همه نگران شدند. سنّی و شیعه به آمریکا چه ارتباط دارد؟ فلان سیاستمدار یهودی صهیونیست آمریکایی که جز شرارت علیه اسلام و مسلمین از او ممکن نیست سربزند، چه کار دارد که بیاید بین سنّی و شیعه در دنیای اسلام قضاوت بکند، راجع به سنّی یک چیزی بگوید، راجع به شیعه یک چیزی بگوید؟ از وقتی ادبیّات سنّی و شیعه در کلمات آمریکایی ها ظهور پیدا کرد، اینجا کسانی که اهل فهم و دقّت بودند نگران شدند؛ فهمیدند که یک کار جدید در شُرف انجام است و تحقّق پیدا کرد. ایجاد جنگ بین شیعه و سنّی سابقه دارد؛ انگلیسی ها در این کار ماهرند. ما سوابق زیادی داریم و اطّلاعات فراوانی داریم از گذشته ی ایجاد دعوا و اختلاف و کینه بین سنّی و شیعه که به وسیله ی عوامل انگلیسی -چه در اینجا، چه در دولت عثمانی سابق، چه در کشورهای عربی- به وجود می آمد برای اینکه اینها را به جان هم بیندازند؛ لکن نقشه ای که امروز آمریکایی ها در این زمینه دارند، نقشه ی خطرناک تری است؛ آیا طرف داری از فرقه ای در مقابل فرقه ای دیگر در درون دنیای اسلام، ما را خوشحال میکند؟ اگر از ما طرف داری کردند، ما باید خرسند بشویم؟ نه، ما باید غصّه دار بشویم، ببینیم چه نقطه ی ضعفی در ما دیده اند که میخواهند از آن نقطه ی ضعف استفاده کنند و ابراز طرف داریِ از ما میکنند ... یک روزی این اختلاف به عنوان پان ایرانیسم و پان ترکیسم و پان عربیسم و از این قبیل چیزها مطرح میشد که خیلی کاربرد نداشت؛ امروز به نام مذهب میخواهند اختلاف ایجاد کنند و جوانها را به جان هم بیندازند. آن وقت نتیجه این میشود که فرقه های تروریستی مثل داعش و امثال اینها با پول وابستگان به آمریکا، با کمک سیاسی آمریکا، با همراهیِ هم پیمانان آمریکا تولّد پیدا میکنند و امکان نشاط پیدا میکنند و این فجایع را در دنیای اسلام به وجود می آورند؛ نتیجه این میشود.
اینها دروغ میگویند اگر میگویند ما با شیعه مخالفیم، با سنّی موافقیم؛ نخیر. آیا فلسطینی ها شیعه اند یا سنّی اند؟ چرا با فلسطینی ها این قدر بدند؟ چرا جنایت نسبت به فلسطینی ها را مطلقاً مورد تعرّض قرار نمیدهند؟ غزّه چقدر کوبیده شد؟ سرزمین های کرانه ی باختری چقدر تحت فشار قرار گرفت و هم اکنون تحت فشار قرار دارد؟ آنها که شیعه نیستند، آنها سنّی اند. برای آمریکایی ها مسئله مسئله ی شیعه و سنّی نیست؛ هر مسلمانی که بخواهد با اسلام، با احکام اسلامی و قوانین اسلامی زندگی کند و برای آن مجاهدت کند و در راه آن حرکت کند، دشمن خود به حساب می آورند."
بیانات رهبری درباره تفرقه گویاست اما یک نکته باید به آن اشاره کنیم اینکه علمای بسیاری از کشورهای جهان اسلام هم به تفرقه بین مسلمانان کمک می کنند. علمای عربستان خود بازیگران نقش اصلی فرقه های ضد وحدت شده اند که سردمدار آنها وهابیت است. تا وقتی تندروها برای اسلام و مسلمانان، دین تفسیر می کنند اوضاع پیچیده تر از عملکرد سیاست مداران خواهد بود. رهبری در این دیدار علمایی را خطاب قرار داده اند که عالمان آزاده باشند نه اینکه وابسته به اسلام آمریکایی و سیاستمداران. رهبری البته در انتهای اظهارات خود اعلام می کنند که از همه سیاستمداران جهان اسلام ناامید نشده اند. همچنین به علمای آزاده مسلمان توصیه کردند: "عرض کردم که امید و تکلیف و مسئولیّت، متوجّه به علمای اسلام و به روشنفکران راستین در دنیای اسلام است؛ باید با مردمشان حرف بزنند، با سیاستمدارانشان هم حرف بزنند -بعضی از سیاستمداران دنیای اسلام وجدانهای بیداری دارند؛ این را ما از نزدیک تجربه کردیم- میتوانند نقش ایفا کنند."
