اینجا به تماشای زمان بروید

موزه تماشاگه زمان بنایی قدیمی و دو طبقه است که حدود ۸۰ سال قدمت دارد. پیشینه این باغ به دوره محمد شاه و ناصرالدین شاه برمی گردد. ملک در سال 1342 توسط حسین خداداد (بازرگان و بنیانگذار کارخانه ریسندگی و بافندگی تبد)، خریداری شد. ساختمان آن در یک طبقه ساخته شده بود و حسین خداداد با مقاوم سازی ساختمان و احداث یک طبقه روی همکف تغییراتی را در بنا آغاز کرد که دو سال به طول انجامید. گچبری های این بنا دوازده سال به طول انجامید و در سال 1356 به پایان رسید.

در خرداد سال 1378 این مجموعه به عنوان تنها موزه تخصصی ساعت در ایران و با نام موزه (تماشاگه) زمان آغاز به کار کرد. در حال حاضر حدود ۴۰۰ اثر با موضوع "زمان" همچون انواع ساعتهای اولیه، ساعتهای لوکس قدیمی، ابزار ساخت و تعمیر ساعت و مواردی مربوط به تقویم و مفهوم زمان در این موزه در معرض دید بازدیدکنندگان به نمایش در آمده است.
بنای این موزه در تاریخ ۲ بهمن ۱۳۸۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
حیاط مجموعه دارای باغچه های بسیار بزرگی است که نمای زیبایی به حیاطی داده است و دیوارهای آجری آن با کاشی های آبی رنگی با نقوشی زیبا مزین شده است. استخری نیز در ضلع غربی حیاط قرار دارد که در مجاورت آن کافی شاپی در فضای نیمه محصور و همچنین ساختمان نمایش مجموعه مستقر است.
کافی شاپ در طبقه دوم ساختمان موزه قرار دارد که از بازدیدکنندگان پذیرایی می کند. ورودی کافی شاپ طبقه از حیاط مجموعه است.

در نمای بیرونی ساختمان گچبری های بسیار زیبایی انجام شده است که چشم هر بیننده ای را به خود جذب می کند. همچنین از لحاظ سبک می توان آنرا تلفیقی از سبک قاجار و نوین دانست.
در راه رسیدن به درب ورودی موزه چندین ماکت از ساعت های اولیه، از قبیل ساعت های آفتابی، سوختی و... قابل مشاهده است. یک تقویم آفتابی نیز روبروی درب ورودی قرار دارد.
پس از ورود به ساختمان، در راهرو ورودی چند عدد ساعت به دیوار نصب شده است و در مقابل نیز پلکان طبقه بالا و باجه فروش بلیط قرار دارد. در سمت چپ، سالن بزرگی قرار دارد که دارای گچ بری بسیار زیبایی است. در این بخش ساعت های غیر قابل حمل و آنتیک وجود دارد که بر روی کنسول های بسیار زیبایی قرار گرفته اند. ساعت ها اکثرا مربوط به دوران لویی چهاردهم، کلاسیک و نئوکلاسیک (قرون هیجدهم، نوزدهم و بیستم) است. غالب تولیدات این سالن، اهم از ساعت ها و کنسول ها و مجسمه ها، فرانسوی است.
در سالن اصلی و در کنار اتاق اصفهانیها که در این طبقه وجود دارد، ویترینی قرار دارد که چند ساعت قدیمی در آن به نمایش در آمده است. اتاق اصفهانیها، طی سه سال (56- 1353) گچبری مداوم اساتید گچ بری وقت برگرفته از طرح های نقاش معروف، عیسی بهادری انجام گرفته است. سبک گچ بری های این اتاق، مطابق با سبک طرح های صفویه و عالی قاپو و چهل ستون است. تعدادی از اشیا مربوط به نجوم در این اتاق به نمایش در آمده است.

در ورودی طبقه دوم، یک ویترینی مشاهده می شود که وسایل تعمیر ساعت و این ویترین اهدایی آقای حامد، از ساعت سازان قدیمی است. چهار اتاق به ورودی (لابی) طبقه دوم درب دارند. اتاق اول (سمت راست) دو اتاق تودرتوست که ویترین های ساعت های قدیمی و عکس هایی از انسان های بزرگ در زمینه ساعت در آنها به نمایش در آمده است. عکس ادموند بکت وینسون، طراح ساعت بزرگ بیگ بن و یک ساعت ثبت زمان قدیمی در اتاق اولی بسیار خودنمایی می کنند. در اتاق دوم نیز عکس دو ساعت ساز قدیمی آیران و ساعت های قدیمی از جمله برخی پادشاهان نیز در این اتاق قرار دارد.
در اتاق مجاور، تعدادی صدف و فسیل گیاهی و جانوری در ویترین هایی به نمایش در آمده است. این آثار نیز جزو آثار اهدایی به موزه است. وجود فسیل در این موزه به این دلیل است که آنها مفهوم گذشت زمان را نشان می دهند. در سمت چپ اتاق نیز ویترینی به نمایش ساعت های مچی قدیمی اختصاص دارد.
اتاق بعدی، اتاق تقویم نام دارد که در آن انواع تقویم و اسناد مربوط به تقویم به نمایش در آمده است. تقویم های دائمی معروف به اسطرلاب، استخراج کنندگان تقویم در ایران و انواع سکه ها در حکومت های پیشین ایران از آثار دیدنی این اتاق است. اتاق آخر (سمت چپ ورودی طبقه دوم)، مجموعه ای دیگر از ساعت های مچی قدیمی و قیمتی قرار دارد که می توان آن را تکمیل کننده ویترین های اتاق فسیل ها دانست.
آدرس موزه تماشاگه زمان : خیابان ولی عصر ، خیابان شهید سرلشگر فلاحی (زعفرانیه)،تقاطع خیابان شهید مهندس کاوه برزین بغدادی
ساعت کار موزه ساعت:همه روزه بجز ایام تعطیل 9 تا 16

منابع:مکابین،تهران گردی،تراول بوک