پس اندازی به نام امید

گاهی با تمام توان به سمت اهدافمان می رویم. در میانه راه گاهی مایوس می شویم، اما از آنجا که پس اندازی به نام «امید» داریم، به مسیرمان ادامه می دهیم.

مطالعات نشان می‌دهد، عواملی، مانند آرامش روحی، خوش‌بینی، افزایش سازگاری با محیط، كاهش ترس و اضطراب، افزایش ظرفیت مقابله با حوادث باعث امیدواری می‌شود، که این امر تحت تأثیر اعتقاد به خداوند و خودباوری دینی است. فرد با ایمان، زندگی را پوچ و بی‌هدف نمی‌داند، بلكه با انگیزه به سوی هدف‌های خود می‌رود.

چگونه به خودمان امید بدهیم؟

زندگی هر یک از ما سرشار از فراز و نشیب های متعددی است که برخی از آنها با کمی تلاش حل می شود و برخی نیاز به وقت و انرژی بیشتری دارد.هنگام عبور از گردنه های دشوار زندگی لازم است به خودمان انرژی و امید بدهیم. حقیقت این است که بهترین راهنما و کسی که در این مسیر می تواند به ما کمک کند خودمان هستیم.

برخی راهکارها که خودتان می توانید به کار ببندید:

تغذیه
تغذیه مناسب و استفاده از مواد غذایی مفید یکی از مهمترین شیوه هایی است که به طور مستقیم در انرژی مثبت و امید به زندگی شما موثر است.
پرهیز از استعمال سیگار و مواد مخدر، پرهیز از مصرف الکل، افزایش فعالیت بدنی و ورزش منظم، جلوگیری از چاقی و اضافه وزن، کنترل استرس و فشار روانی، خوش بینی و تفکر مثبت و داشتن فعالیت مغزی، هفت راه مهم برای افزایش سلامت جسم و امید به زندگی است.

هدفمندی
اگر در زندگی مان هدف داشته باشیم و بدانیم دوست داریم به کجا برسیم در افزایش امید به شدت تاثیر گذار است.

باورمندی
اعتقاد به وجود خداوند به عنوان پروردگار هستی بخش و کسی که زندگی ما را در مسیر صحیح هدایت خواهد کرد. همچنین اعتقاد به وجود خدا در مسیر دستیابی به اهدافمان و یاری رسانی وی در موفقیت ما بسیار تاثیر گذار خواهد بود.

قناعت
معمولا افرادی که در زندگی خود قانع هستند، دچار ناامیدی نمی شود.قناعت به این معنی نیست که فرد به قدری قانع باشد که دست از کار و کوشش برداشته و بگوید من از زندگی خود راضی هستم. به این معناست که اگر فردی ارتقا نیافت، ناامید نشود و قدر همانی که هست را بداند.

کار و کوشش
فردی که دست از کار و کوشش بردارد، ناامیدی به سراغ او می‌آید. چه بسا افرادی که در رفاه زندگی و جزء اقشار پردرآمد جامعه هستند، هیچ امیدی نسبت به این زندگی ندارند؛ زیرا خود را برای به دست آوردن آن شی و یا خانه و ماشین به زحمت نمی‌اندازد و زندگی آنها به بن بست می‌رسد.

امید تمثیل درخت
آیت الله حائری می فرماید: درختی را اگر آب ندهند، برگهایش می افتد و افسرده می شود، وقتی به آن آب دادند، برگهایش راست می ایستد. انسان ناامید مانند یک درخت پژمرده است، اما وقتی که امیدوار می شود، مانند درختی است که تازه آن را آب داده اند وسرشار از نشاط می شود. فرد وقتی احساس کرد که توان کار و زندگی و برخورد با مشکلات را دارد، جرأت پیدا می کند که به سراغ مشکلات برود. انسان گاهی از شنیدن مشکلات سرش به درد می آید.وگاهی آنچنان مشتاق رویارویی با مشکلات است که دلش می خواهد به او بگویند بیا و این مشکل را حل کن.
گاهی انسان از حل مشکلات خودش عاجز است ولی گاهی اوقات علاوه بر اینکه مشکل خودش را حل کرده است، دستش برای حل مشکل دیگران نیز باز است و می خواهد که یک نفر به او بگوید مشکل مرا حل کن. آدمهایی که مشکل دیگران را حل می کنند، کمتر گرفتار اعتیاد و این گونه مسائل می شوند. بچه را نیز باید به نوعی تربیت کرد که وقتی بزرگ شد نه تنها بتواند مشکل خودش را حل نماید، بلکه یک مقدار وقت را هم برای حل مشکل دیگران صرف کند.