هدف های نیمه خورده و ناتمام

زندگی یعنی هدف هایی که تعیین می کنیم و تلاش برای رسیدن به آنها. اما همه ی ما کمابیش با این مشکل رو به رو بوده ایم که هدفی را انتخاب می کنیم اما بعد ازمدتی خسته شده و رهایش می کنیم. این اتفاق اگر چند بار در زندگی رخ دهد ، طبیعی است.هیچ انسانی وجود ندارد که از همان اول بداند چه می خواهد. کمی آزمون و خطا در طول عمر ،لازم است اما اگر کسی تبدیل شود به قهرمان کارهای ناتمام  ،آنوقت روزها و انرژی اش را بیهوده هدر می دهد. آنهم در شرایطی که هر کدام از ما فقط یکبار به دنیا می آییم و فرصت محدودی برای زندگی داریم و یکبار کودکی می کنیم ،یکبار جوان هستیم و متاسفانه این یک واقعیت است که زندگی دکمه ی برگشت ندارد.

پس اگر هر روز اراده ی چیزی را داشته باشیم و هر شب از آن دلزده شویم و یک هدف دیگر را جایگزین کنیم ، خیلی زود روزگاری می رسد که افسوس زمان از دست رفته را می خوریم.  بهتر است نگاهی به خودتان بیاندازید و ببینید آیا شماهم عادت دارید از این شاخه به آن شاخه بپرید و انرژی تان را هدر بدهید ؟ اگر چنین است تا دیر نشده ،خودتان را اصلاح کنید. مخصوصا اگر در سنین جوانی هستید و هنوز فرصت تغییر خواهید داشت، بهتر است بدون سو گیری ،خودتان را قضاوت کنید.
پرانتزهای باز می تواند زندگی  شما و اطرافیانتان را نابود کند. زیرا برای مثال همسر شما و فرزندانتان وقتی هدفی را شروع می کنید ،برایش وقت می گذارید و به دنبال رسیدن به آن تلاش می کنید ، از شما حمایت کرده و اگر رسیدن به آن تاثیر مستقیم بر زندگی مشترکتان داشته باشد ،خوشحال هستند اما همین که شما آن هدف را رها می کنید ، حس اعتماد شان از بین می رود. پس ببینید شما هم جزء افرادی که همیشه کارها را نیمه تمام می گذارند ،هستید یا خیر. این افراد ویژگی های زیر را دارند:

کمالگراها و انسان های چهارخانه
شاید فکر کنید که کمال گرایی یعنی انجام یک کار به صورت کامل اما این یک طرف قصه است. افراد کمال گرا استانداردهای خیلی بالایی برای موفقیت خودشان دارند و نرسیدن به آنرا مساوی شکست می دانند. این موضوع آنقدر در آنها قوی است که در خیلی مواقع ممکن است چون حس می کنند به آن استاندارد نمی توانند برسند پس دست از تلاش می کشند و کار را رها می کنند.

در حقیقت آنها یا یک چیز را کامل و بدون نقص می خواهند یا اصلا نمی خواهند زندگی برای آنها مثل صفحه ی شطرنج ،سفید و سیاه است و این اجازه را نمی دهد تا خیلی از کارها را تجربه کنند و همین موضوع باعث می شود تا گاهی در ابتدای کار از ترس پایانی نامعلوم ، عقب بکشند.

معتاد به تجربه های تازه
برخی افراد از لباس تنشان تا تجربه های دوستی شان ، به تنوع علاقه مند هستند. بودن در یک کار مشخص ،خواندن یک رشته ی تحصیلی و زندگی در یک خانه ،همه و همه باعث می شود آنها دلزده شده و دوست داشته باشند تا تغییری ایجاد کنند البته این یکی از خصوصیات انسان است که به تجربه ی جدید علاقه دارد و تغییر روحیه اش را شاد می کند اما برخی افراد معتاد به تجربه ی تازه هستند. این خصوصیت به مقدار کمش خوب است اما داشتن بیش از حد علاقه به تازه ها ، می تواند گاهی خطرناک هم باشد.
قطب دیگر این روحیه ،افرادی هستند که  اصلا تغییر در زندگی شان معنا ندارد. این افراد کاری را شروع نمی کنند که بخواهند نیمه کاره رهایش کنند اما این روحیه هم اصلا نمی گذارد که بدانند چه چیزهایی را دوست دارند .همانطور که گفتیم کمی آزمون و خطا برای پیدا کردن علایق ، توانایی ها و جایگاه مناسب در زندگی لازم است.
همانطور که افراد یکنواخت از صعودهای بالاعاجزند ،افراد تنوع طلب هم هر کوه را تا نیمه بالا می روند و رهایش می کنند به عشق رسیدن به قله ای دیگر .آنها هر چه از عمرشان می گذرد بیشتر شاخه عوض می کنند و این حس تلخ که وقت کافی برای تجربه های جدید ،ندارند آزارشان می دهد .

بی نظم ها در فکر
یکی از عوامل مهم برای نرسیدن به هدف و رها کردن آن در نیمه ی راه ،بی نظمی فکری است زیرا کسی که فکرش ساختار درستی ندارد ، مقدمه ها در هم و بر هم است و اطرافش را حاشیه پر کرده است ، هیچ وقت نمی تواند برای یک کار فضای ذهنی مطلوبی را بسازد و انرا تا انتها ادامه دهد وهمانطور که می دانید ،نظم در کارها یک تمرین خوب برای به دست آوردن نظم فکری است.  تا زمانی که ندانیم از کجا شروع کرده ایم ، قرار است در طول مسیر از کجاها عبور کنیم و نقطه ی پایینی کجاست ،نمی توانیم حرکت درستی داشته باشیم و در خیلی از مواقع در نیمه ی راه می ایستیم.

دنیای سلف سرویسی
یکی از دلایل رها کردن اهداف ، دنیای پیرامون ماست که روز به روز رنگارنگ تر می شود. جاذبه های سمعی و بصری و دنیای تبلیغات ،باعث شده که انسان امروز مدام چشمش به چیزهای دیگری باشد که می تواند به دست بیاورد در حالی که ممکن است داشته های امروزش را برای به دست آوردن آن از دست بدهد.
کودکی را تصور کنید که در یک اطاق پر از اسباب بازی نشسته و برای داشتن یکی از آنها تلاش می کند اما همین که به دستش می اورد ، چشمش به گوشه ی دیگر ازاطاق و اسباب بازی دیگر می افتدو هنوز لذت بازی با وسیله ی اول را نچشیده که آنرا رها کرده و به دنبال وسیله ی دیگر می رود.....افرادی که تحت تاثیر تبلیغات قرار می گیرند ، چنین حالی را تجربه می کنند. یکروز تصمیم می گیرند زبان فرانسه را بیاموزند ، دو ترم از شروع تحصیلشان نگذشته که تبلیغات آموزش زبان اسپانیایی و وسوسه ی دوستی که در حال آموختن این زبان است ،آنها را از فرانسه دلزده کرده  و شروع به یادگیری اسپانیایی می کنند. اما این پایان کار نیست ، ممکن است بعد از چند ماه کلا آموختن زبان را رها کنند وبخواهند ورزشی جدید که خیلی مد شده است را تجربه کنند و به کلاسهای آموزش آن بروند .چون هیچگاه تحقیق کافی نکرده و نمی دانند واقعا به دنبال چه چیزی هستند ، مانند کسی که به سر میز سلف سرویس رفته ،از هر چیزی کمی می چشند.

اما اگر شما ،همسرتان و یا فرزندتان جز این دسته افراد هستید ،می توانید به تغییر روحیه تان فکر کنید. نگاهی از بیرون به این اخلاق خود بیاندازید و باور کنید اگر اینطور ادامه دهید ، روزی که فرصت ها را از دست داده اید ،پشیمان می شوید. وقتی باور کردید که این روحیه به ضررتان است ، برای تغییر ،تصمیم بگیرید.

سعی کنید در زندگی درست و آگاهانه انتخاب کنید. هر هدفی که برای خود تعریف می کنید ، جوانب آن را در نظر بگیرید . با افرادی که آن راه را طی کرده اند ،مشورت کنید. وقتی هدفی را قاطعانه انتخاب کردید ، انگیزه های درونی تان را تقویت کنید. با خودتان نجواهای مثبت داشته باشید و برای رسیدن به هدف مورد نظر ، قدم های کوتاه تعیین کنیدو بعد از برداشتن هر قدم ، به افتخار خود هورا بکشید.
سعی کنید کنترل هیجانات را تمرین کنید. افرادی که هوش هیجانی بالایی دارند به خوبی می توانند هدف هایشان را معقولانه انتخاب و دنبال کنند.

فرآوری: ندا داودی

بخش خانواده ایرانی تبیان

منبع: پنجره/مهرخانه