درآمد های نان و آب دار غیر اخلاقی!

مدت هاست که شغلی خوشایند و کم دردسر ایجاد شده که روزانه با این شیوه غیر اخلاقی می توان کلی پول به جیب زد، به راستی مشکل از کجاست؟از جامعه یا خود ما که تشکیل دهنده این جامعه هستیم؟

چند باری می شد که به اداره مالیاتی مراجعه میکردم برای گرفتن یک امضا که همه مشکلاتم رو حل می کرد. بالاخره یک روز موفق به این امر شدم و بعد از اتمام روند اداری کارها به کسی که باعث و بانی راه انداختن کار من شده بود قصد دادن وجه نقدی را کردم. عکس العمل او دیدنی بود وقتی این اقدام را از جانب من دید. چهره اش برافروخته و عصبانی بود و راست راست در چشمان من نگاه کرد و گفت حواستون به کاری که انجام میدین هست ...منم دستپاچه گفتم این که چیزی نیست  یه شیرینی ناقابل. او بلافاصله پاسخ داد بهتره بگین یه رشوه ناقابل....
به نظر می رسد که این روزها تماشای چنین رفتارهای اجتماعی برای اغلب ما بیشتر شبیه به پدیده ای ناشناخته است و با آن احساس غریبی می کنیم. از بس که وفور رفتارهای این چنینی در اطرافمان به چشم می خورد و سلسله عواملی دست به دست هم داده اند تا پدیده تازه ای  از عمل رشوه دادن و رشوه گرفتن به نام شیرینی دادن، در فرهنگ و زندگی اجتماعی و روزمره ما شایع شود.

این پدیده به حدی فراگیر شده که گه گاه ترس از این موضوع ایجاد می شود که به نوعی به هنجار و الگوی عمل تبدیل شود و کودکان ما هم از همان بچگی بیاموزند که رفتاری این چنین هم وجود دارد که در موارد زیادی کاربرد دارد. در حال حاضر شیوع این رفتار به گونه ای است که همه اصناف به طریقی در جستجوی یافتن راهی برای دریافت شیرینی یا رشوه هستند.  و همین است که وضعیت جامعه ما به این صورت شده است که هر جا برویم ناچار به درآوردن یک اسکناس از جیب مان هستیم تا کارمان پیش برود که حالا اوضاع به گونه ای شده که اگر در گوشه ای از خیابان و زمین خداوند هم بخواهی پارک کنی ماموری ایستاده که تو را راهنمایی کند برای پارک کردن، حالا اگر نیازی به کمک و حضور او نداشته باشی ، باز هم بدون درخواست تو درب را برایت باز می کند که شرایط را به گونه ای رقم زند که علی رغم میل باطنی ات در فضایی قرار بگیری که دست به کیفت ببری و حداقل یک اسکناس هزارتومانی یا دو هزار تومانی بابت این کار پرداخت کنی.
به این ترتیب شغلی خوشایند و کم دردسر ایجاد شده که اگر روزی سی عدد ماشین هم در این مکان به این شیوه پارک کنند میشود روزی سی هزار تومان و میتوان این شیوه کسب درآمد را به همین صورت ترویج داد.
به راستی مشکل از کجاست؟از جامعه یا خود ما که تشکیل دهنده این جامعه هستیم؟ چرا در سایر جوامع چنین رفتاری را نمیبینیم؟

آنچه مشخص است اینکه شرایط اجتماعی در ایجاد یک رفتار اجتماعی تاثیر مستقیم دارند. یعنی لازم است برای هر فردی که یک شغل دارد،از شرایط رفاه و آسایش و رضایت شغلی به تناسب کاری که دارد، بهره مند باشد. که اگر چنین باشد و اقناع شغلی وجود داشته باشد دیگر به دنبال کسب درآمد از  راه های دیگر نیست و در انجام وظایف شغلی خود سنگ تمام می گذارد. متاسفانه این مشکل در جامعه ما وجود دارد و افراد زیادی که در مشاغل مختلف هستند از میزان درآمد و مزایای خود راضی نیستند و مخارج آنها تامین نمی شود و همین امر موجب می شود که به راحتی به دریافت رشوه و شیرینی بپردازند. اما از طرف دیگر مردم هم به نوعی در بازتولید یک رفتار موثر هستند. اگر برای رسیدن به مقصود و مقاصد شخصی مان به دادن رشوه نپردازیم و به جای آن حاضر باشیم دوندگی بیشتری داشته باشیم شاید بتوانیم گامی در جهت اصلاح این رفتارها برداشته باشیم.
اگر ادعای مسلمانی مان می شود ، باید بپذیریم که موضوعی به نام اخلاق وجود دارد که همه ادیان به آن پایبندند و همان موجب می شود تا به این موضوع فکر کنیم که آیا خوشایند است  برای دستیابی به خواسته هایمان به عملی غیراخلاقی دست بزنیم؟ این موضوعی مهم و جدی است که باید همه ما عمیقا به آن بیندیشیم.

مطالب مرتبط: