تبیان، دستیار زندگی
یک گردشگر به تازگی نوع خاصی از دانه ی گیاهی بسیار بزرگ را یافته و تا زمانی که پوسته ی سبز بیرونی آن جدا نشود مشخص نمی شود که این نوعی دانه است.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : سمیه جولایی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

دانه ی سحرآمیز


یک گردشگر به تازگی نوع خاصی از دانه ی گیاهی بسیار بزرگ را یافته و تا زمانی که پوسته ی سبز  بیرونی آن جدا نشود مشخص نمی شود که این نوعی دانه است.
راز نهان در پشت بزرگ ترین دانه ی روی زمین، برگ هایی است که به عنوان یک نگهبان عالی از آن محافظت کرده و به عنوان آب رو یا ناودان عمل می کنند.
دانه سحر امیز

در هنگام بارندگی های سیل آسای مناطق استوایی، این کانال های آبی، آب مورد نیاز گیاه را جمع آوری کرده و مستقیماً به پوسته ی  گیاه تشنه می رسانند. نام این گیاه Coco-de-mer palms (Lodoicea maldivica) است ؛ همین گیاه مسوول ساختن چنین دانه ی غول آسایی است. بزرگترین دانه ی زمین می تواند در حدود 18 کیلوگرم ( تقریباً 40 پوند) وزن داشته باشد؛ که در واقع وزنی بیش از یک کودک چهارساله است. از آن جا که درخت کوکودِرمِر همه ی گیاهان اطراف خود را حداقل در بخش تولید بذر با صرف کمترین میزان مواد غذایی، تحت تأثیر قرار می دهد؛ این نوع از گیاهان به صورت وحشی فقط در دو جزیره ی صخره ای در سِی چِلِرز رشد می کند که از لحاظ میزان مواد غذایی مناسب برای این گیاه مقتصد هستند.( لازم به ذکر است که این دو جزیره از یکی از 115 جزیره در اقیانوس هند در دورترین نقاط ساحل شرقی آفریقا واقع شده اند)
کریستوفر کایزر- بانبِری که در موسسه ی مجمع الجزایر سِی چِلِرز کار می کند، دراین باره می گوید: "با وجود کمبود مواد غذایی در خاک این منطقه برای تغذیه ی گیاه ، جنگل درختان کوکودِرمِر فوق العاده است_ مانند دایناسوری می تواند به گوشه ای رفته وآرام رشد کند؛ هنگامی که باد با وزش خود به این برگ های ضخیم و تنه های سخت ضربه می زند، صدایی شبیه ترق و توروق ایجاد می شود.
نیتروژن وفسفر دو عنصر حیاتی برای رشد این نوع از گیاهان و البته سایر گیاهان هستند. در هیچ کدام از جزایری که این گیاه رشد می کند ، این نوع دو عنصر به مقدار زیاد وجود ندارد؛ بنابراین گیاهی مقتصد و قانع محسوب می شود. آنها تنها با استفاده از یک سوم مواد مغذی که سایر همسایگانشان برای رشد نیاز دارند، شروع به جوانه زدن وتولید برگ و ساقه می کنند. به علاوه، این گیاه فوق العاده قادر است از برگ هایش که در حال خشک شدن هستند، استفاده ی مجدد کند و همه ی مواد مغذی داخل برگ ها را به گیاه بازگرداند؛ به این شکل از 90 درصد فسفر ارزشمند داخل برگ های در حال ریختن بهره برداری کند. این توانایی برای دنیای گیاهان رکورد بسیار خوبی است.

یک گردشگر به تازگی نوع خاصی از دانه ی گیاهی بسیار بزرگ را یافته و تا زمانی که پوسته ی سبز  بیرونی آن جدا نشود مشخص نمی شود که این نوعی دانه است.
گیاه شناسان تخمین می زنند، گیاه برای تولید یک دانه 85 درصد ذخیره ی فسفر خود را مصرف کند. توانایی های گیاه مورد نظر برای تولید این دانه ی غول آسا و مدیریت ذخیره ی مواد مغذی که به کار می برد دانشمندان را نسبت به  ان کنجکاوتر کرده و آن ها را به این نتیجه رسانده  که نوع زه کشی به کار رفته در گیاه ، در بالارفتن دو متری برگهای پیچدارش و تأمین مواد مغذی موثر است.   به طوری که افتادن هر قطره آب در شیارهای ساقه مواد غذایی را مستقیماً به گیاه می رساند. آب باران، مدفوع حیوانات، گرده های سرگردان و سایر موادی را که بر روی گیاه بوده اند می شوید و آن ها را به ریشه های گرسنه ی گیاه می رسانند.  رشد هر دانه ی غول پیکر زمانی بسیار زیاد در حدود شش سال  طول می کشد. این اتفاق باید پس از رسیدن گیاه به بلوغ بیافتد. در چنین شرایط کمبود و قطحی مواد مغذی برای گیاهان در خاک این جزایر، فرایند تولید مثل می تواند 80 تا 100 سال طول بکشد. فقط پس از طی این زمان گیاه می تواند اولین دانه ی خود را تولید کند. یک گیاه در طول زندگی بیش از صد سالش، حدود 100 دانه تولید خواهد کرد. برخی از دانه های غول پیکر این فرصت  را به دست می آورند که این جنگل های کوکودورمر را پر کنند. دانشمندان معتقدند که بیست تا سی درصد از دانه های این گونه های در حال انقراض باید رشد کنند، تا این جنگل ها به صورت سالم و سلامت به حیات خود ادامه دهند؛ اما متاسفانه این اتفاق نخواهد افتاد. برخی قاچاقچیان به صورت غیر قانونی دانه های آن ها را به سرقت می برند و وپس از پودرکردن، می فروشند.
مترجم : سمیه جولایی/ دکترای علم اطلاعات و دانش شناسی

بخش دانش و زندگی تبیان