از بخشش خدا مطمئنیم که اینقدر گناه می کنیم؟!
غیبت کردن که شده نقل مجالس و میهمانیهایمان... وقتی هم تذکری داده میشود در جواب میگوییم: خوب پس اگر حرف از این و اون نزنیم پس از چی حرف بزنیم خدا که به خاطر این چیزا ما رو عذاب نمیکنه!!
وقتی از حجاب و بیحجابی گفته میشود و میگویند برای حجاب در قرآن آیه داریم ؛ بر میگردیم و میگوییم: خدا به خاطر این چند تار مو و یه خورده آرایش و بالا زدن آستینهایمان ما را عذاب نمیکنه...
حرف از توبه و بخشش خداوند است... در کنارش میگویند که باید احکامی مثل نماز و روزه و خمس و... رعایت شود... عدهای میگویند: انقدر خدا مهربونه که به این چیزا آدمو جهنم نمیبره...
همهی اینها در حالی گفته می شوند که امام علی (علیهالسلام) میفرمایند: پافشاری کردن بنده در معصیت و آرزوی آمرزش داشتن از خدا مغرور شدن به خداست .
در روایتی نیز از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله است که می فرمایند: به خدا مغرور مشوید؛ زیرا اگر قرار بود خدا چیزى را نادیده بگیرد، هر آینه «ذره» و «خردل» و «پشه» را نادیده مى گرفت. (میزان الحکمه، ج 8)
وچه زیبا خداوند به ما نهیب میزند که ای آدم... حواست هست... به من خدا مغرور نشو...
«یا أَیُّهَا النّاسُ إِنَّ وَعدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّکُمُ الحَیاةُ الدُّنیا وَلا یَغُرَّنَّکُم بِاللَّهِ الغَرورُ؛ ای مردم! وعده خداوند حقّ است؛ مبادا زندگی دنیا شما را بفریبد، و مبادا شیطان شما را فریب دهد و به (کرم) خدا مغرور سازد».(فاطر، 5)
در جای دیگری میفرماید: «یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِیمِ الَّذِی خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ فِی أَیِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ» (آیات 6 تا 8 سوره انفطار)؛ ای انسان چه چیز تو را به پروردگار کریمت مغرور (و دلیر) کرده است. آن که تو را آفرید و اعضایت تمام گردانید و اعتدالت بخشید و به هر صورتی که خواست تو را ترکیب داد.
امام على علیهالسلام ـ وقتى آیه «یا أیُّها الإنسانُ ما غَرَّكَ بربِّكَ الكریمِ» را تلاوت كرد ـ فرمود: انسانى كه در این آیه مورد خطاب و سوال است، هر دلیلى براى مغرور شدنش به خدا بیاورد دلیلش بر باطل است و عذر و بهانه اش از عذر و بهانه هر فریب خورده دیگرى بى پایه تر و جهالتْ وجود او را سخت فرا گرفته است.
اى انسان! چه چیز تو را به گناه كردن دلیر كرده است؟ چه چیز تو را به پروردگارت مغرور و گستاخ كرده است؟ چه چیز تو را به نابود كردن نفست خو داده است؟ (میزان الحکمه، ج 8)
غرّه شدن به خدا مصیبت بزرگی است که بلایی را به سرمان می آورد که سر بنی اسرائیل آورد... «وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَآوُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ»
خیلی از ما آدم ها دلمان را داریم به هیچ و پوچ خوش می کنیم... به خدای خودمان مغرور شده ایم و خودمان را تافتهی جدا بافتهای میدانیم ... خود را از عذابهای خدا دور میپنداریم...
درست مثل بنیاسرائیل شده ایم که چون خدا فرمود آنها را بر امتها برتری دادهایم... سر به طغیان زدند و بدتر از آن به خدا مغرور شدند... نتیجه اش چه شد ؟!
مورد خشم الهى قرار گرفتند ؛ وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَآوُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ (بقره 61)
نکند ما هم ادامه رو کار آنها شویم و به نا حق از خدا توقع داشته باشیم...
بدون اینکه عمل صالحی داشته باشیم، از خدا پاداش بخواهیم و بگوییم ما که بندگان خوبی هستیم... خدا ما را عذاب نمیکند... خدا خیلی مهربونه !!
در حلم و مهربونیه خدا شکی نیست ولی هر چیزی حساب و کتابی دارد...
غرّه شدن به خدا مصیبت بزرگی است که بلایی را به سرمان می آورد که سر بنی اسرائیل آورد.... «وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَآوُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ» (بقره 61)
غرّه شدن به خدا، این چیزها را دنبال خودش دارد. ...
ایام مبارکی است... از این فرصتها استفاده کنیم... تا شب قدر نیامده کمی با خود خلوت کنیم... بین خوف و رجا حرکت کنیم... نه ناامید از رحمت خدا باشیم و نه به رحمت او بدون هیچ دلیل و عمل صالحی غره شویم....
مطالب مرتبط:
حاج آقا: مجبوری این قدر گناه کنی؟
جلوه هاى دنیا، مقدّمهى غفلت از آخرت!