ایران، تیم امیدهای بزرگ
یک فصل نسبتا خوب و جذاب، مربیان شجاع و اعتماد به جوان‌ها، نگاه تیزبین مرد پرتغالی و تشکیل جوان‌ترین تیم چند سال اخیر فوتبال ایران؛ اتفاقی که امید فوتبال‌دوستان را به آینده تیم ملی پررنگ می‌کند.
به گزارش ایسنا، از آن روز که کارلوس کی‌روش به فوتبال ایران پا گذاشت تا امروز یکی از انتقادهای ثابت مخالفانش این بود که از بازیکنان جوان بهره نمی‌برد و میانگین سنی تیمش بسیار بالاست. در اردوی اخیر تیم ملی و بازی دوستانه با ازبکستان اما اتفاقی رخ داد که نظرها را تغییر داد و کاری کرد که همان مخالفان هم از اعتماد کی‌روش به جوانان تقدیر کردند.
به یکباره چه شد که تیم ملی اینقدر جوان شد؟ آیا اساسا این تغییر و تحول یکباره انجام شد؟
پاسخ این سوال را باید در کیفیت لیگ و عملکرد مربیان باشگاهی جست‌وجو کرد. روزی که کی‌روش به ایران آمد، لیگ برتر ایران به زعم کارشناسان وطنی کیفیت بالایی نداشت و مربیان کمتر به جوان‌ها اعتماد می‌کردند. این روند چند سال ادامه داشت و در سال منتهی به جام جهانی شرایط به گونه‌ای رقم خورد که پدیده فصل لیگ برتر یک بازیکن 27 ساله بود!
در همان شرایطی که برخی مربیان ایرانی و کارشناسان فوتبال به عدم جوان‌گرایی در تیم ملی انتقاد می‌کردند، نمی‌گفتند کی‌روش جوان‌ها را از کدام باشگاه باید پیدا کند. وقتی باشگاه‌ها به بازیکنان جوان نمی‌پرداختند و کمتر مربی حاضر می‌شد در ترکیب تیمش از بازیکن جوان استفاده کند، سرمربی تیم ملی نمی‌توانست برای یافتن استعدادهای جوان کوچه به کوچه و محل به محل بگردد و بازیکن برای تیم ملی پیدا کند.
با این حال منتقدان کی‌روش معتقد بودند که او باید بازیکن جوان را از هر جایی که هست و دیده نمی‌شود بیابد و پیراهن تیم ملی را به او بپوشاند.
اما چه شد که کی‌روش این بار توانست تیم ملی را از جوان‌ها پر کند؟ چطور شد که تیم ملی توانست در حالی ازبکستان را شکست دهد که 10 بازیکنش اولین بازی یا اولین بازی‌های ملی‌شان را تجربه می‌کردند؟
فصل چهاردهم لیگ برتر و حضور چند مربی جوان و شجاع دلیل اصلی این اتفاق مبارک است. فصل چهاردهم، فصل شکوفایی جوان‌ها بود. در این فصل بازیکنان جوان زیادی فرصت خودنمایی پیدا کردند.
همه چیز از فصل نقل و انتقالات فصل چهاردهم شروع شد. بیشتر تیم‌ها به این نتیجه رسیدند که در ترکیب خود از بازیکنان جوان استفاده کنند و البته قوانین جدید مسابقات مبنی بر لزوم بیشتر از بازیکنان جوان‌ها هم در آن تاثیر زیادی داشت. حتی تیمی مثل پرسپولیس با تفکر سرمربی وقت خود، خانه چندین بازیکن جوان شد که امروز برای خود دارای اسم و رسم هستند. علی دایی بازیکنانی مانند مهدی طارمی، علی علیپور، کنعانی‌زادگان و کمندانی را به تیم اضافه کرد.
درست از پایان فصلی که مربیان به جوان‌ها بها دادند و بنای حضورشان را در فوتبال ایران گذاشتند، دست سرمربی تیم ملی هم برای انتخاب بازیکنان جوان بازتر شد و این اتفاق نشان می‌دهد که حرکت رو به جلوی تیم ملی کاملا تحت تاثیر اقدامات پایه‌ای و ریشه‌ای در لیگ برتر است
همچنین حضور مربیان جوانگرا و شجاعی چون یحیی گل‌محمدی هم نکته مثبت فصل چهاردهم بود. بهترین مربی سال – به انتخاب کانون مربیان ایران – در ذوب آهن از جوان‌های زیادی بهره برد. بیشتر بازیکنان جوان و بااستعداد نفت تهران هم یک سال قبل توسط او به فوتبال ایران معرفی شده‌اند.
درست از پایان فصلی که مربیان به جوان‌ها بها دادند و بنای حضورشان را در فوتبال ایران گذاشتند، دست سرمربی تیم ملی هم برای انتخاب بازیکنان جوان بازتر شد و این اتفاق نشان می‌دهد که حرکت رو به جلوی تیم ملی کاملا تحت تاثیر اقدامات پایه‌ای و ریشه‌ای در لیگ برتر است.
چه خوب بود اگر منتقدان تیم ملی و کسانی که اعتقاد داشتند سن و سال بازیکنان تیم ملی زیاد است، در روزهایی که خود بر سر کار بودند به جای فقط حرف زدن و انتقاد کردن، در عمل شعارهای خود را نمایش می‌دادند. در آن صورت تیم ملی خیلی زودتر می‌توانست شرایط جدید و روح جوانی را تجربه کند.
در این زمینه افرادی مثل مجید جلالی، یحیی گل‌محمدی علیرضا منصوریان و باشگاه‌هایی مثل ذوب آهن، نفت و سایپا برای سایر مربیان و کارشناسان الگو هستند. ذره‌ای تردید وجود ندارد که در صورت پی‌گیری روندی که این مربیان و این تیم‌ها طی کرده‌اند، فوتبال ایران روز به روز جوان‌تر، پویاتر و حرفه‌ای‌تر می‌شود.
منبع: ایسنا
