حال خوب به خاطر عمه بودن!

یک: ما علاوه بر این که درون خودمان سه خود داریم - خودی که ما را به سمت صلاح و راستی می کشد، خودی که به سمت سایه و شیطنت و بازیگوشی می کشد و خودی که در میان این دو باید قضاوت کند و  تصمیم بگیرد -  در بیرون خودمان هم به واسطه پیوندهایی که برقرار می کنیم یا پیوندهایی که چه بخواهیم و چه نخواهیم شکل می گیرد خودهای دیگری هم داریم. این خودها بسیار مهم هستند و چه بسا به وسیله این پیوندها ما از گردنه ها و گرداب های بسیاری عبور کنیم.بتوانیم نا امیدی ها را کنار بگذاریم و به زندگی مل یک مبارزه نگاه کنیم.

دو: فرض کنید شما یک خواهر دارید. خواهر  شما ازدواج می کند و بچه دار می شود. حالا شما چه بخواهید و چه نخواهید چه دوست داشته باشید و چه دوست نداشته باشد برای فرد تازه ای که به دنیا  آمده دایی یا خاله شده اید، آن کودک شما را دایی یا خاله صدا خواهد زد یعنی خاله یا دایی شدن دست شما نیست، اگر بروید قعر اقیانوس، اگر بالای بالاترین کوه بروید، اگر خودتان را از یک برج 100 طبقه پایین بیندازید اگر به ماه بروید یا حتی از مدار کهکشان خارج شوید شما خاله یا دایی شده اید و کسی به این دنیا پا گذاشته که شما را دایی یا خاله صدا می کند. همچنین است وقتی کسی عمو می شود یا عمه، مادربزرگ می شود یا پدربزرگ. این نسبت ها چندان دست ما نیست و جلوی آن را نمی توانیم بگیریم. مثلا نه به لحاظ اخلاقی و نه از منظر حقوقی نمی شود به کسی گفت چون من حوصله دایی شدن را ندارم لطفا بچه دار نشوید یا همچنین است کسی بگوید چون من حوصله عمه شدن ندارم یا دیگری بگوید چون من نسبت به مادربزرگ شدن، آلرژی دارم و احساس می کنم سن مرا زیاد نشان می دهد پس شما بچه دار نشوید.

سه: ما اگر در درون خودمان یکی یا سه تا هستیم بیرون از خودمان به واسطه پیوندهایی که برقرار می کنیم ده ها و صدها نفریم. برای یکی دایی می شویم برای یکی عمو. برای یکی برادر می شویم برای یکی برادرزاده، برای یکی خواهر زاده، برای یکی پدر، برای یکی یک دوست صمیمی و نظایر آن. حال موضوع اینجاست آدم هایی که بهای بیشتری به این پیوندهای برونی می دهند از سلامتی روانی بیشتری هم برخوردارند یعنی یکی در اوج سختی و روزهای طاقتفرسای مشکلات اقتصادی، بیماری یا هر گرفتاری دیگری به واسطه پیوندهایی که در بیرون در مقام پدر، در مقام مادر، در مقام فرزند، در مقام همسر و هر جایگاه دیگری که از جنس عاطفه و مهر باشد برقرار کرده نمی خواهد و نمی تواند خودخواهانه فکر کندوحتی ناامید شود.

چهار: امروز بچه های ما مثل سابق،ده دوازده تا دایی و ده دوازده تا عمه و ده دوازده تا خاله و عمو ندارند. گاهی کلمه دایی فقط به وجود لرزان یک نفر وابسته است. بچه های قدیم اگر یک دایی را از دست می دادند خیلی غصه شان نمی شد چون یازده تا دایی دیگر هم داشتند که جای خالی آن دایی ازدست رفته را پر می کرد و اصلا ممکن بود دایی جدید در راه باشد. کما این که بسیار اتفاق می افتاد که خواهرزاده چند سال یا چند ده سال از دایی یا خاله بزرگ تر باشد بنابراین غصه بزرگی وجود نداشت چون هم امکان جایگزینی لحظه ای وجود داشت هم امکان جایگزینی آتی در جند ماه یا چند سال آینده، اما امروز می بینی همه مسئولیت های مربوط به یک دایی یا خاله، عمه یا عمو بر دوش یک نفر سنگینی می کند  که اگر به هر دلیل آن یک نفر هم نباشد،  آدم هایی در این دنیا نخواهند توانست کسی را داشته باشند که او را دایی یا خاله یا عمو و عمه صدا بزنند. در واقع اگر شما خوشبخت نباشید و با احساس خوب زندگی نکنید ، فقط خودتان نیستید که آسیب می بینید. با شما کوله باری از پیشوند و پسوند ها هم وجود دارد. ممکن است خاله چهار پنج نفر باشید، عمه سه چهار نفر، دایی هشت نفر، عموی سه نفر، یا خواهرزاده دو نفر و برادرزاده یک نفر .هر وقت احساس کردید زندگی سخت است ،همین طور این رابطه ها را در ذهن تان توسعه بدهید.

پنج: پس به یک معنا گفته درخشان و زیبای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که صله رحم را از اسباب طول عمر می دانند در اینجا  آشکار می شود.  خیلی از روزها حال ما با شنیدن نام همین پیوندهایی که در بیرون از خودمان و به واسطه آدم هایی دیگر برقرار می کنیم خوب می شود. شنیدن نام خاله از زبان یک کودک که مشتاقانه نقاشی هایش را با ما به اشتراک می گذارد و ده ها و صدها مثال از این دست، حال ما را خوب می کند. در شتاب و روزمرگی زندگی امروز، غبارروبی از این پیوندهایی که گاه در حرص ورزیدن های افراطی دفن شده اند می توانند دوباره حال خوب ما را کوک کنند.

حسن فرامرزی

بخش خانواده ایرانی تبیان

مطالب مرتبط:
مذاکرات 5+1 زیر یک سقف 
به نام عذرخواهی، به کام گستاخی  
خوشبخت ها این شکلی اند....