تبیان، دستیار زندگی
دکتر امان الله قرائی مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه در گفتگو با تبیان حادثه عصر جمعه تبریز را تحلیل می کند...
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : سپیده آماده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

حادثه تبریز اتفاقی سیاسی یا اجتماعی؟!

دکتر امان الله قرائی مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه در گفتگو با تبیان حادثه عصر جمعه تبریز را تحلیل می کند...

کیانا نیکفام - بخش اجتماعی تبیان
تراکتورسازی

جمعه عصر غوغایی در ورزشگاه شهر تبریز بر پا بود، اطلاع دروغین نتیجه بازی هم زمان سپاهان به رختکن بازیکنان تراکتور باعث شده بود که مربی تیم تراکتور بازیکنان را به عقب بکشاند، عقب کشیدنی که در نهایت جام قهرمانی را از تبریزی ها گرفت. پس از پایان بازی ،تماشاگران عصبانی از دروغی که جام را از شهرشان به اصفهان برده بود، صندلی ها  را شکستند و بخشی از ورزشگاه را آتش زدند. برای تحلیل جامعه شناختی  این اتفاق پای صحبت های دکتر امان الله قرائی مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه نشسته ایم. قرائی مقدم در تحلیل حادثه عصر جمعه ورزشگاه یادگار امام شهر تبریز چنین گفته است:
من حادثه روز جمعه ورزشگاه یادگار امام شهر تبریز را نشانه عدم مدیریت درست می دانم، این گونه حوادث از لحاظ اجتماعی، امری عادی است و در بسیاری از ورزشگاه های دنیا هم اتفاق افتاده است، مانند واقعه کشور اتریش که در جریان آن ده ، دوازده نفر کشته شدند.

در شرایط این روزهای جوامع، ورزش یک ابزار سیاسی است و همان طور که می تواند مردم را از مشکلات و دغدغه ها و کمبودهای زندگی شخصی و اجتماعی شان فارغ کند و لحظات شادی را در ورزشگاه ها برایشان رقم بزند به همان اندازه هم می تواند پتانسیل ایجاد روحیه اعتراضی را در آنها تشدید کند

از این موارد در لیگ انگلستان و سایر کشورهای اروپایی هم رخ داده است. در علم جامعه شناسی ما نام این گروه تماشاگران را جماعت مجذوبی می گذاریم، جماعت مجذوب با جماعت منظم متفاوت است، به عنوان مثال نماز جمعه، جماعتی منظم است اما تماشاگران ورزشگاه ،جماعتی مجذوب هستند، جامعه ای که در جذبه ورزش قرار گرفته است. در چنین جمع هایی عقل و تدبیر جایگاه چندانی ندارد و اعمال و رفتار اعضای این جماعت خود به خودی اتفاق می افتد، اصلا خصوصیت جماعت این است، جماعت در تعاریف جامعه شناختی تعدادی از افراد هستند که در یک لحظه بر اثر حادثه ای شکل می گیرد مثلا ممکن است تصادفی اتفاق بیفتد و اتوبوس چپ کند که در اثر این اتفاق عده ای از مردم گرد هم قرار می گیرند و تشکیل جماعت را می دهند. گرچه ممکن است دستهای غیرمسئول و پشت پرده ای هم در جریان این انتقال دروغ نتیجه بازی باشد. در شرایط این روزهای جوامع، ورزش یک ابزار سیاسی است و همان طور که می تواند مردم را از مشکلات و دغدغه ها و کمبودهای زندگی شخصی و اجتماعی شان فارغ کند و لحظات شادی را در ورزشگاه ها برایشان رقم بزند به همان اندازه هم می تواند پتانسیل ایجاد روحیه اعتراضی را در آنها تشدید کند. در تعاریف جامعه شناختی جماعت مجذوب پتانسیل این را دارد که به جماعت غوغا یا آشوگر تبدلیل شود کما اینکه این اتفاق در ورزشگاه تبریز افتاد و تماشاگران صندلی ها را شکستند و ورزشگاه را آتش زدند و شعارهای نامناسب دادند. اما ما نباید از این گونه اتفاق ها بهراسیم چون این اتفاق ها سیاسی نیست بلکه اجتماعی است و در تمام دنیا امکان وقوع چنین اتفاق هایی وجود دارد. کما اینکه در کشورهای اسکاندیناوی و انگلستان بارها از این اتفاق ها افتاده است و در جریانش عده ای کشته شدند. به باور من مدیریت ناصحیح مهم ترین مقصر حادثه تبریز است ، از طرف دیگر این مسئله اتفاقی سیاسی نیست و ما نباید جو ایجاد شده اطراف این اتفاق را تشدید کنیم، چون در جماعت ترس از شناخته شدن وجود ندارد، رفتارهای خود به خودی و بدون اراده شکل می گیرد و این جماعت در جذبه استادیوم قرار می گیرد، نتیجه اشتباه انتقال داده می شود و اینترنت و تلفن قطع می شود ، اینها به مدیریت ناصحیح باز می گردد که باعث می شود جماعت مجذوب به جماعت غوغا بدل شود. ما نباید از این اتفاق بترسیم اما مسئولان باید مراقب باشند و اگر مدیران با رویکرد جامعه شناختی به مسئله جماعت می نگریستند، چنین اتفاق هایی رخ نمی داد.


مرتبط تصویری :

حواشی کامل اتفاقات دقایق آخر بازی تبریز