زیر و بم هوشنگ

*سریال های کمدی تا به حال سکوی پرتاب خیلی از بازیگران تئاتری شده. با این پیش فرض وارد این سریال شدید؟
این پیشنهاد از طرف سروش صحت مطرح شد؛ کارگردانی که در این زمینه سابقه فراوانی دارد. اولا خیلی خوب کمدی را می شناسد و سریال های موفقی در کارنامه دارد و دوم اینکه افرادی که به واسطه سریال های کمدی او به مردم شناسانده شده اند، اتفاق های خوبی برایشان افتاده. مثلا همین پژمان جمشیدی تا قبل از سریال «پژمان» یک بازیکن فوتبال بود اما الان در مقام یک بازیگر به شهرت زیادی رسیده. خب وقتی وارد این سریال شدم می دانستم که طبیعتا برای من هم اتفاق خوبی می افتد اما درباره اینکه در آینده چه پیش می آید، هنوز نمی دانم.
*چهره واقعی تان بسیار متفاوت از هوشنگ است. این اتفاق روی شهرت تان سایه می اندازد.
اتفاقا چند قسمت از سریال که پخش شد چند نفر از دوستان می گفتند حالا دیگر توی خیابان راه بروی متوجه می شوی که سریال چه اثری روی روابط مردم با تو گذاشته اما واقعا تا به حال اتفاقی برایم نیفتاده. فکر می کنم مردم هنوز من را نمی شناسند. البته این مسئله یک مقدار هم به نقش برمی گردد. آنجا قرار بود نقش یک مرد چند سال بزرگتر از خودم را بازی کنم و خب چاق تر از الان هم بودم.
*این روزها کلا شهرت در این خلاصه نمی شود که بازیگری در مجامع عمومی تردد کند و شناخته شود. افزایش تعداد بازدیدکننده ها در فضاهای مجازی از جمله اینستاگرام هم می تواند نشانه خوبی برای این شهرت باشد؛ در اینستاگرام این اتفاق برای شما افتاده؟
جالب است که بعد از چند قسمت، تعدد فالوئرهایم بالا رفت. البته این را هم بگویم که بالا بودن تعداد فالوئرها چندان ارتباطی به شهرت ندارد. خیلی وقت ها برخی مدل ها یا افراد دیگر، از سوپراستارها هم بیشتر فالوئر دارند. این اتفاق خوبی است. یک نوع ارتباط بی واسطه با مخاطب، البته این یک تحلیل جامعه شناسانه و جامعه شناختی دارد. جامعه شناسان ما باید بنشینند و این پدیده اجتماعی را تحلیل کنند. فضاهای مجازی به مردم این امکان را داده که یک رسانه شخصی در اختیار داشته باشند و تمام آنچه را که تا به حال امکان و موقعیت بیانش را نداشتند از طریق شبکه های اجتماعی مطرح کنند. هم خوب است، هم بد.
*یکی از مسائلی که بخصوص کاراکتر هوشنگ را تهدید می کند این است که باید در مرز باریک میان رئال و فانتزی، حرکت کند؛ چطور توانستید روی این لبه تیغ حرکت کنید؟
سروش صحت به عنوان کارگردان تاکید بر واقعی بودن رفتارها و کنش ها داشت اما در عین حال ما داریم کار کمدی می کنیم؛ بنابراین مقداری اغراق یا مکث روی لحظاتی برای پررنگ کردن آن لازم بود.کنش ها و واکنش های هوشنگ براساس ویژگی های رفتاری خود شخصیت و بر بستر منطق روایی داستان شکل می گیرد. هوشنگ و عطا مدام در داستان با هم کل کل می کنند، قهر می کنند، آشتی می کنند و این تکرار کمدی است ولی منطق رئالیستی خود را نیز دارد.

* نمونه پدرانی مثل هوشنگ را سراغ داشته ایم  که مثال بارز آن سریال «هفت سنگ» بود که ماه رمضان سال گذشته از تلویزیون پخش شد که آن هم کپی نعل به نعل سریال آمریکایی «مدرن فامیلی» بود.
در «مدرن فامیلی» هم فیل یا همان پدر خانواده یک پسر و یک دختر داشت و اتفاقا دلش می خواست پدری به روز باشد، با بچه ها رفاقت کند و ... هوشنگ هم تا حدودی به این کاراکتر شباهت دارد. البته نه یک شباهت محض، بلکه به لحاظ ویژگی های شخصیتی و حماقت ها می توان آنها را در یک درجه قرار داد.
*شما این سریال را قبل از «شمعدونی» دیده بودید؟
البته آن چیزی که راجع به سریال «هفت سنگ» می گویید شاید در قسمت اول خیلی توجه جلب کرد اما دیدیم که در قسمت های بعد، بیشتر فضا و تا حدودی کاراکترها شبیه بودند که این اتفاق خودش فی نفسه اتفاق بدی نیست و در همه جای دنیا شاهد اقتباس، آدابتاسیون یا اصطلاحا دراماتوژی آثار دیگر هستیم. شاید برایتان جالب باشد بدانید در کنار بازیگری، گهگاه یک چیزهایی هم می نویسم. آن زمان یک سفارش کاری داشتیم و با یکسری از دوستان فیلمنامه نویس مشغول این بودیم که «مدرن فامیلی» را ما ایرانی کنیم و از نو بنویسیم. بنابراین ما مدرن فامیلی را با دوستان به طور کامل دیدیم. تا میانه راه هم رفتیم و یکمرتبه به واسطه یکی از همکاران متوجه شدیم گروه دیگری دارند همین کار را انجام می دهند. طبیعتا زمانی که داشتیم این کار را انجام می دادیم غیر از «مدرن فامیلی»، یکسری از سریال های کمدی مثل «فرندز» یا «بیگ بنگ تئوری» و ... را تحلیل کردیم.
* قرار بود کاملا کپی کنید؟
نه، ما کاملا قرار بود فضا را تغییر دهیم. جنس خانواده ها را عوض کردیم اما الهامش از همان سریال بود. وقتی چند قسمت اول فیلمنامه را خواندم متوجه شدم هوشنگ مظاهری شمعدونی یک شخصیتی است که هنوز کودک درونش فعال است. پدری که سعی می کند رفتار و روابطی مدرن با بچه هایش داشته باشد. در عین حال جوگیر است و یک منطق خاص خودش را دارد که با منطق عرف متفاوت است. همین منطق خاص خودش باعث می شود گهگاه خرابکاری کند یا گهگاه چیزی را که می خواهد درست انجام دهد، اصلا به سرانجام نرسد.

*وقتی نقش پیشنهاد شد یاد فیل نیفتادید؟
اتفاقا جالب اینجاست که وقتی فیلمنامه را خواندم یک مقدار شخصیت فیل در ذهنم تداعی شد. با سروش صحبت کردم خوشبختانه او و ایمان صفایی، یعنی هر دو نویسنده های سریال، «مدرن فامیلی» را ندیده بودند. برای همین مشخص بود زمانی که در حال نگارش آن بودند هیچ پیش فرضی از چنین شخصیتی نداشتند. طبیعتا الان هم که سریال دارد پخش می شود می بینید که کوچکترین شباهتی به لحاظ داستان، پرداخت، قصه ها و هیچ چیزی به آن سریال ندارد.
* به هر حال این کاراکتر در ذهن شما بوده . چه کار کردید که این شباهت به کار منتقل نشده؟
من به عنوان بازیگر یاد گرفته ام ابتدا ببینم متن خودش چه پیشنهادی به من می دهد. یک متن خوب نمایشی در اینجا فیلمنامه شمعدونی، خودش چارچوب نقش هوشنگ را مشخص می کند و به من می گوید که این نقش دارای این ویژگی ها است. حالا بخشی از این ویژگی ها ممکن است با ویژگی های فلان کاراکتر همپوشانی داشته باشد. این اتفاق عجیبی نیست.خیلی از شخصیت های نمایشی در برخی از ویژگی ها و خصوصیت رفتاری یا روانی با هم نزدیکی هایی دارند. این موضوع درباره تم ها هم صادق است. ما تم های نمایشی محدودی داریم اما آثار بسیاری از روی این معدود تم ها نوشته و ساخته شده اند؛ فرضا راجع به تم عشق شکسپیر «رومئو و ژولیت» را نوشته، ما «شیرین و فرهاد» را داریم. هالیوود «تایتانیک» را می سازد و ...
*عید امسال در «فوق سری» با مهدی فخیم زاده همکاری داشتید. چه شد که بجای ناصر پاتی صداسازی کردید؟
شهرام کیور تدوینگر سریال شمعدانی با من تماس گرفت و گفت جریان این است. من صدای تو را شنیدم به نظرم برای این کار خوب هستی، رفتم و گفت چون آقای فخیم زاده خیلی حساس هستند حتماً تست صدا باید داشته باشیم. من روی صدا واقعاً کار کردم تا بتوانم به حد معقولی برسم و آن صدا بتواند صورت آقای فخیم زاده را پر کند. من به آقای فخیم زاده گفتم این کار یکی از سخت ترین کارهای دنیا برای من بود چون اولاً پیش از این کار دوبله نکرده بودم، کار صدا پیشگی کرده بودم. از طرف دیگر صدای آقای فخیم زاده مشخصه هایی دارد که همه می شناسند و در واقع جنس صدای او طوری بود که برای این کار ابتدا خیلی می ترسیدم.