تبیان، دستیار زندگی
«خانه» که پرفروش ترین فیلم کارتونی دنیا طی شش هفته اخیر است و طی این مدت 162 میلیون دلار در امریکای شمالی و 291 میلیون دلار در سایر نقاط جهان سود به بار آورده، از فرمول های کلی تمام انیمیشن های موفق تبعیت می کند و شماری از آنها قصه گویی ساده و محبوب ساختن
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

فرارنوجوان زمینی و موجود فضایی

درباره «خانه»، پرفروش‌ترین کارتون این روزهای سینمای جهان


«خانه» که پرفروش‌ترین فیلم کارتونی دنیا طی شش هفته اخیر است و طی این مدت 162 میلیون دلار در امریکای شمالی و 291 میلیون دلار در سایر نقاط جهان سود به بار آورده، از فرمول‌های کلی تمام انیمیشن‌های موفق تبعیت می‌کند و شماری از آنها قصه‌گویی ساده و محبوب ساختن کاراکترهای اصلی‌اش نزد تماشاگران است.

انیمیشن خانه

«Home» درباره دوستی‌‌‌ای است که بین یک دختر نوجوان و یک موجود فضایی شکل می‌گیرد و بنابراین اصل موضوع چیز تازه‌ای نیست و نمونه شلوغ‌تر و غیرکارتونی آن در «ای.تی» فیلم بسیار موفق سال1982 استیون اسپیلبرگ و در بین کارتون‌ها در «لیلو و استیچ» مشاهده شده است. سازندگان «خانه» کوشیده‌اند با رویکرد به چهره‌های معروف و پرطرفدار برای صحبت‌کردن آنها به جای شخصیت‌های مختلف این کارتون بر جذابیت‌های این فیلم بیفزایند و هر چند این نیز یک روش متداول در فیلم‌های انیمیشن است اما صداها و نوع گویش دیالوگ‌ها و ترانه‌ها و متن آنها از نقاط قوت و دلایل اصلی موفقیت‌های ماندگار «خانه» است و در این میان آوردن نام‌های جیم پارسونز تازه‌کار و استیو مارتین کهنه‌کار الزامی می‌نماید.
این فیلم را تیم جانسون برای شرکت دریم وورکز کارگردانی کرده که پیشتر فیلم انیمیشن «مورچه‌ها» را هم برای این استودیو ساخته بود و سناریوی آن را تام جی استل و مت امبر که پیشینه کار مشترک روی فیلم کارتونی دیگری همچون «افسانه» (Epic) را دارند، به اتفاق یکدیگر نگاشته‌اند. با قلم آنها و دوربین جانسون روند اتفاقات پیاپی و بالنسبه تند و هر تکه فیلم به خودی خود سرگرم کننده و برای بیننده‌ها جذاب است اما نوعی حس دیدن گذشته و اینکه برخی از این کاراکترها در کارتون‌های قبلی نیز ترسیم شده‌اند و احساس تکراری بودن از آغاز تا پایان با این فیلم همراه‌است. در عین حال رنگ آمیزی فیلم و انتخاب رنگ‌های متعدد شاد یک حسن و وجه تمایز فیلم از انیمیشن‌های پر شماری است که در سال‌های اخیر روی رنگ‌های دلنواز اما تکراری ارغوانی و آبی بیش از حد مانور کرده‌اند.

یک امتیاز مهم و کامل کننده فیلم‌های کارتونی، طی یک ربع قرن که از اوجگیری مجدد آنها می‌گذرد (و شروع کننده این موج «پری دریایی» در سال 1989 بود) داشتن ترانه‌های مردم پسند و موسیقی متن‌های زیبایی بوده که بالاتر از قلمرو کارتون‌ها محسوب شده‌اند و Home نیز مستثنی از این قاعده نیست

 ارادت فضایی‌ها به زمینی‌ها
بعد از توفیق مالی نه چندان بزرگ «پنگوئن‌های ماداگاسکار» کارتون قبلی دریم وورکز که خود برگرفته از انیمیشن دیگری همچون «ماداگاسکار» بود، این شرکت متخصص در ساخت کارتون‌های موفق، از هر جهت خواستار کاری کم نقص در این زمینه بود و «Home» چیزی از این قبیل است. این فیلم بر اساس رمانی به نام «معنای حقیقی اسمک دی» ساخته شده و سال پیش که کارتون موفق دیگری به نام « پیبادی و آقای شرمن» اکران شد، یک فیلم کوتاه به صورت تیزر دقایقی قبل ازآن و به صورت یک مقدمه در سالن‌ سینما‌های امریکا و اروپا پخش می‌شد که «تقریباً خانه» نام داشت و نوعی پیش درآمد بر فیلم فعلی بود. هر دو فیلم، چه ورسیون بسیار کوتاه سال پیش و چه نسخه طولانی فعلی متمرکز بر قومی از فضایی‌ها موسوم به بوف‌ها است. این قوم در حال گریز از دست یک موجود شیطانی فضایی به نام گورگ است و گذارشان به کره زمین می‌افتد و بوف‌ها که تعدادشان هم بسیار زیاد است بعد از مستقر شدن در زمین‌برای نشان دادن ارادت خود به زمینی‌ها برای آنها مجتمع‌ها و محیط‌های تازه و بزرگی با رنگ‌های شاد در نقاط مختلف دنیا فراهم می آورند و انسان‌ها را در کمال احترام و محبت به آن مکان‌ها منتقل می‌کنند و حتی در رتق ‌و فتق زندگی آنان در آن محل‌های جدید نیز مشارکت و به گونه ای این کار را مدیریت می‌کنند.
انیمیشن خانه

به‌یاد مینیون‌ها
در این میان «گراتوییتی تیپ توچی» که یک دختر نوجوان است با یکی از بوف‌ها و به واقع فضایی‌های تسخیر کننده زمین که نامش «او» (با صدای پارسونز) است، دوستی پایداری را تشکیل می‌دهد ولی «او» نیز بدون مشکل نیست و به این خاطر که محل اسکان تعدادی از هم‌رده‌های خود را به اشتباه لو داده، مغضوب واقع شده و تحت تعقیب و در حال فرار از دست مأموران ویژه فضایی است. با این اوصاف کاراکتر اول قصه به کسی پناه برده که به سبب دغدغه‌های فوق چندان نمی‌تواند به او قدرت اضافه‌ای را که ویژه بوف‌ها است ارزانی کند و برعکس به کمک‌های وی برای نیفتادن به چنگ مأموران نیاز دارد.نگاهی به بوف‌ها و کارها و واکنش‌هایشان در طول فیلم بینندگان را به یاد کاراکتر «مینیون‌ها» در کارتون دیگری به همین نام می‌اندازد. در طول فیلم و حین فرار مشترک گراتوییتی که دوستانش او را با نام کوچک تر و مخفف وی یعنی تیپ صدا می‌زنند و رفیق فضایی اش، فیلمسازان از گذشته آنان و از  دوران آرامتر کره زمین و همچنین آنچه بر سر بوف‌ها رفته است، بیش از پیش برای بینندگان می‌گویند ولی همه اینها نوعی کاراکتر‌سازی حساب شده از سوی فیلمسازان برای جلب نظر تماشاگران و بویژه کسانی است که این شخصیت‌های ویژه را می‌پسندند و با آنها همذات پنداری می‌کنند.
در انتظار جوایز برتر
صدا پیشه‌های فیلم نیز سهم خود را برای جواب دادن این پروژه به شکلی شایسته ادا کرده‌اند و در این میان استیو مارتین با سابقه 50 سال بازی در فیلم‌های کمدی- اجتماعی و مردی که حتی در قالب پلنگ صورتی هم فرو رفته،صدای فرمانده کل بوف‌ها را به شکلی هنرمندانه تأمین کرده ‌است.یک امتیاز مهم و کامل کننده فیلم‌های کارتونی، طی یک ربع قرن که از اوجگیری مجدد آنها می‌گذرد (و شروع کننده این موج «پری دریایی» در سال 1989 بود) داشتن ترانه‌های مردم پسند و موسیقی متن‌های زیبایی بوده که بالاتر از قلمرو کارتون‌ها محسوب شده‌اند و Home نیز مستثنی از این قاعده نیست و در نتیجه از حالا می‌توان انتظار کاندیداشدن موسیقی متن و یکی از ترانه‌های این فیلم را برای جوایز عمده پایانی سال 2015 شامل اسکار کشید.
مشخصات فیلم
٭  عنوان: «خانه»
٭ محصول: دریم وورکز
٭ تهیه کنندگان: سوزان بورگی و میریل سوریا
٭ سناریست‌ها: تام جی استل و مت امبر
٭ کارگردان: تیم جانسون
٭ طول مدت: 94 دقیقه
٭ صدا پیشه‌های اصلی: جیم پارسونز، استیو مارتین، مت جونز و کلایو اوون.

بخش سینما وتلویزیون تبیان


منبع: ایران