ةکری؛ نادان یا حیله گر؟

اظهارات جدید جان کری در مورد بازرسی از تاسیسات هسته ای و نظامی ایران واکنش‌های متفاوتی را در پی داشته است؛ اما آنچه نتیجه گیری تمام طرف‌هاست حکایت از آن دارد که نباید به غول بی‌شاخ و دم آمریکا اعتماد کرد و تمام کارت‌ها را در برابر آنها رو کرد.
از زمانی که مذاکرات ایران و 1+5 آغاز شده همواره یکی از طرف‌های درگیر غربی، با اظهاراتی نسنجیده و ناپخته اعتماد طرف ایرانی را خدشه دار کرده‌اند. زمانی فرانسه در نقش پلیس بد مانع توافق شده است و زمانی دیگر آمریکا با ظاهر سازی خواسته ‌است اعلام کند خواهان توافق است اما موانعی بر سر این مساله وجود دارد. زمانی اظهارات و مصوبات کنگره در این راستا مساله ساز شده و زمانی خواست سران رژیم صهیونیستی مواضع آمریکایی‌ها را تغییر داده است. این بار نیز جان کری، وزیر خارجه آمریکا وارد گو شده و با اظهاراتی نسنجیده خواستار بازرسی از تاسیسات هسته ای و نظامی ایران برای مدت نامحدود شده‌است؛ امری که نه قابل قبول است و نه منطقی. نه بر اساس قوانین بین‌الملل است و نه ملت ایران احازه تحقق آن را می دهند. در شرایطی که دو طرف در حال تدوین متن پیش نویس توافق جامع هستند، چنین اظهاراتی از سوی طرف غربی مطرح می‌شود که به طور قطع بیش از آنکه نشان‌دهنده خوی استکباری آنها باشد، نشان دهنده حیله گری و عدم صداقتشان می‌باشد. غرب در طول‌ سال‌های پس از انقلاب و حتی قبل از آن کارنامه مطلوبی از عملکرد خود در میان مردم ایران باقی نگذاشته و از این پس نیز امیدی به رفتار معقول آنان نمی‌رود؛ از این رو تیم مذاکره کننده باید با در نظر داشت تمام این شرایط و بدون قبول دیدگاه‌های غیرمنطقی 1+5 در راستای احیای حقوق ملت ایران گام بردارد. در ماه‌های پس از صدور بیانیه لوزان، شاهد بودیم که طرف غربی همواره با بازی با الفاظ خواستار تمکین ایران به خواسته‌های نامشروعش شده است، که البته این اقدام خود زنگ خطری برای تیم مذاکره کننده بود که بی‌گدار به آب نزنند و با در نظر داشت تمام شرایط وارد عرصه شوند و به عبارتی تمام کارتهایشان را در برابر غرب رو نکنند.

امروز پیش نویس متن جامع در حالی تدوین می‌شود که طرف مقابل با ادعاها و اظهارات واهی درصدد تاثیرگذاری بر این روند است تا بتواند آخرین تیر ترکش خود برای تسلط بر فناوری هسته ای ایران را پرتاب نماید. اما از این نکته غافل است که تیم مذاکره کننده و ملت ایران پشتوانه چند دهه ایستادگی و مقاومت در برابر خدعه‌های دشمن را داشته‌اند و به این سادگی مرعوب نمی‌شوند. از این روست که پیشنهاد عدم تمکین به بازه زمانی غرب باید مورد توجه تیم مذاکره کننده ایرانی قرار گیرد و نباید خود را در حصار آنان اسیر کنند. بدون شک اوباما و دولتش نیازمند این توافق در سال پایانی ریاست جمهوری هستند و بی چون و چرا در برابر سنا و کنگره ایستادگی خواهند کرد اما نمی‌خواهند به راحتی، ایران، به عنوان پیروز میدان صحنه را ترک کند و از این رو با چنین اظهارنظرهایی درصدد به دست آوردن دل جمهوری خواهان هستند. بی‌شک این اظهارات واهی که هیچ محلی از اعراب در توافق نامه نخواهد داشت، از سر ندانم کاری و برای مصرف داخلی است تا از این طریق بتوانند اقدامات خود را توجیه نمایند. غرب و آمریکا به خوبی می‌دانند که اجازه بازرسی از تاسیسات نظامی ایران را نخواهند یافت و به هر قیمت که شده ملت ایران بر سر خواسته‌های خود باقی می‌ماند از این رو چاره‌ای جز بیان این مسائل ندارند و درتلاش اند از این اظهارات به عنوان سنگ محک جامعه ایرانی و مسوولان نظام نیز بهره‌گیرند. توجه به این نکته خالی از فایده نیست که ملت ایران راه خود را یافته و با این تهدیدات از راه به در نمی‌شود و چون با صداقت در عرصه حاضر شده تا انتها نیز توفیق را با خود به همراه خواهد داشت.