ایران برگر به اصرار دختر
گفتوگو با سحر جعفری جوزانی بازیگر فیلم سینمایی «ایران برگر»
جایی خواندم که اصرار شما به پدر باعث شد که پدرتان بعد از وقفه ده سالهای دوباره پروژه ساخت «ایران برگر» را کلید بزند؟
ماه گل را چگونه دیدید؟
برایم به شدت جذاب بود.
اگر پدر ایفای این نقش را به شما محول نمیکرد ناراحت میشدید؟
اغلب بازیگران سینمای ما که پدر و مادر کارگردان دارند در فیلمهای والدینشان بازی میکنند و کارعجیبی هم نیست. از طرف دیگر فقط در سه فیلم پدرم بازی کردهام.
آیا جنس بازی شما را میتوانیم منتسب به بازیگرانی بدانیم که درکارشان فانتزی وجود دارد؟
به این تقسیم بندیها اعتقادی ندارم.
بازیگری مثل جولیتا مایسنا در فیلم «جاده» در نقش یک دختر خیالباف و فانتزی بازی کرد و بهخاطر ایفای این نقش به شهرت زیادی هم رسید.
ماسینا نقشهای جدی زیادی بازی کرده است. بازیگر باید بتواند نقشهای متفاوت را بازی کند. به همین سادگی. تعریفم از بازیگری چنین است. البته در این سادگی سختی هم وجود دارد. در دوران بازیگریم در نقشهای مختلفی بازی کردهام. من «بلوغ» را بازی کردهام و نقشم جدی و رئال بود و به خاطرش در جشنواره فیلم فجر کاندید شدم. البته بازی در نقشهای جدی با یکدیگر تفاوت دارد. در «بلوغ» نقش دختری عاصی و چهره سوخته و با رفتارهای هیستریک را بازی کردم و در «چشمهایش» دختر جوانی بودم که مرد مسنی عاشقش میشود و همه چیز این دو نقش چه به لحاظ حرف زدن و چه به لحاظ نوع نگاه و راه رفتن متفاوت است. در بازیگری تلویزیونی هم تلاش کردم نقشهای متفاوتی بازی کنم و نقشم در «آزانس دوستی» با نقشهایم در مجموعههای مهران مدیری بسیار متفاوت بود. در کارهای مهران مدیری به دلیل ویژگیهای طنز، فانتزی و اغراقهای به بازی بازیگر اضافه میشود. در «دعوت» هم نقش متفاوتی بازی کردم. «در چشم باد» در نقش یک دختر متمول درباری بازی کردم که به خودش اطمینان زیادی دارد و جایی بر اثر اتفاقی نشان میدهد که به شدت شکننده و آسیب پذیر است. بنابراین باید بازیگر بتواند هر نوع نقشی را بازی کند.
آیا اگر بازیگری در دوران کاریاش در یک قالب ثابت بازی کند، بازیگر کاملی نیست؟
این سوال را تصحیح میکنم. میگویند فلان بازیگر همیشه نقشهای مثبت و یا منفی بازی میکند. حتی اگر بازیگری همیشه نقش منفی بازی میکند، نوع نقشهای منفی که بازی میکند ازیکدیگر متفاوت است. به طور مثال بازیگری در یک فیلم نقش قاتل زنجیرهای را بازی میکند که در زندگی شخصی زندگی نرمالی دارد و به بچهاش عشق میورزد. این بازی با نقش دیگرش که یک آدم تنها و بیکس را بازی میکند فرق دارد. چارلی چاپلین بازیگر بزرگ سینما که در نگاه ظاهری تصور میشود بازیش یکسان است. اما در هر نقشش در قالب ولگرد خوش قلب بازی متفاوتی ارائه میکند. فکر نمیکنم بازیگری وجود داشته باشد که همیشه یک جور بازی کند. خود من ابتدا سناریو را میخوانم و معتقدم همیشه مقداری از خود واقعی بازیگر به نقش افزوده میشود و بازیگر این را با مختصات نقش در هم میآمیزد. در بحث دیگر جنس نقشها هم تعیین کننده است. بهطور مثال نقشی به شما پیشنهاد میشود که مابهازای واقعی دارد. من بازیگر میروم درباره این شخصیت تحقیق و پژوهش میکنم. نقشی دیگری است که شخصیت دچار بیماری خاصی است و بازیگر میتواند در باره این بیماری هم تحقیق کند. برود بیماران واقعی را ببیند تا متوجه شود که چگونه حرف میزنند و یا با بیماری چگونه کنار میآیند. من هم در فیلم «دعوت» با گویش ملایری صحبت کردم و هم در «ایران برگر». منتهی در فیلم «دعوت» همسر یک لولهکش هستم. اما در «ایران برگر» دختر یک خان هستم. گویش ملایری باعث نمیشود که تصور کنیم هر دو نقش شبیه هم است. زن لولهکش نوع نگه داشتن کیفش، مدل نشستن، نگاههایش، عاشق شدنش و یا حرف زدنش با دختر یک خان خیلی تفاوت دارد.
من سوال اول را به این جهت درباره فانتزی بودن پرسیدم که اغلب مخاطبان شما را به خاطر بازیهایتان در کارهای طنز مهران مدیری میشناسند؟
کمدی مهران مدیری محبوب مردم است و از طرفی این کارها در یک پروسه طولانی هر شب از تلویزیون پخش میشدند و مخاطب با کار ارتباط پیوستهای داشت. درست است که بازیگر پر کاری نیستم اما نقشهایم متفاوت است. حتی در کارهای مدیری هم نقشهایم با یکدیگر فرق میکند.
آیا اعتقاد ندارید در مقطعی که در کارهای طنز مدیری کار کردید باعث شد فرصت ایفای نقشهای درام و جدی را در سینما از دست بدهید؟
من جور دیگری به قضیه نگاه میکنم. هم کار درام را دوست دارم و هم کار طنز را و برایم ارزششان به یک اندازه است. در کارهای مهران مدیری بده و بستانهای بازیگری متفاوت است و تجربه جذابی است و مخاطب مرا درهر نوع کار پذیرفته است.
بخش سینما وتلویزیون تبیان
منبع:
صبا /احمد محمد اسماعیلی