تبیان، دستیار زندگی
گفت وگو با ژیلاصادقی از مجریان باسابقه تلویزیون
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

ترس خانم مجری از فضای مجازی


گفت وگو با ژیلاصادقی از مجریان باسابقه تلویزیون

ژیلاصادقی

این روزها به واسطه گسترش شبكه های اجتماعی و با پیشرفت تلفن های همراه بسیاری از هنرمندان فاصله شان را با مخاطبان شان كم كرده اند و برخی از آنها بر این باورند صفحات شخصی آنها در فضاهای مجازی برای شان حكم یك رسانه شخصی را دارد و آنها می توانند با تكیه بر آن از میزان وابستگی شان به مطبوعات كم كنند و بی واسطه با مخاطبان شان در ارتباط باشند. اما ظاهرا این بی واسطه بودن گاه برای آنها ایجاد دردسر كرده و باعث بروز حواشی شده كه بازتاب آنها تا مدت ها دامنگیر آنها شده است. پررنگ شدن هنرمندان در شبكه های اجتماعی بهانه ای شد تا در این شماره به سراغ یك هنرمند و روانشناس برویم و این موضوع را با آنها به بحث بگذاریم. ژیلاصادقی، مجری تلویزیون جزو معدود هنرمندانی است كه در شبكه های اجتماعی فعالیتی نداردو او معتقد است این شبكه ها از فضای ناامنی برخوردار هستند كه موجب ایجاد حاشیه برای هنرمند می شوند. به همین خاطر در طول سال ها ترجیح داده از این فضا دوری كند و ارتباط خودش با مخاطبان را صرفا به مطبوعات بسپارد. او بر این باور است گسترش شبكه های اجتماعی نه تنها هنرمندان را به مخاطبان شان نزدیك تر نكرده بلكه حواشی ای را برای آنها ایجاد كرده است. گفت وگوی ما را با او در زیر می خوانید.
    بسیاری از هنرمندان با وجود ادعایی كه مبنی بر انتقادپذیری دارند از این روحیه برخوردار نیستند و این موضوع باعث می شود به دلیل فرهنگ عریان شبكه های اجتماعی مورد قضاوت و انتقادهای تند قرار بگیرند. این مورد قضاوت قرار گرفتن ها كه این روزها دامنه اش هر روز در حال وسیع تر شدن است و گاه به انتقادهای بی رحم و توهین هم می انجامد روح هنرمند را آزار می دهد و باعث می شود او از نظر روحی آسیب ببیند
    این بزرگ ترین اشتباهی است كه برخی هنرمندان دچار آن شده اند تصور كرده اند با ایجاد شبكه های اجتماعی نظیر فیس بوك و اینستاگرام می توانند برای خودشان رسانه های شخصی را ایجاد و به نوعی حضور روزنامه نگاران را كمرنگ كنند در حالی كه اهالی مطبوعات با توجه به تخصصی كه دارند به مراتب بیشتر و بهتر می توانند هنرمند را به نحوی شایسته به مخاطب معرفی كنند
     خانم صادقی شما جزو معدود هنرمندانی به شمار می روید كه در فضای مجازی صفحه ای ندارید، چرا در این فضا فعالیت نمی كنید؟
    بزرگ ترین دلیلش این است كه فضای مجازی را امن نمی دانم و معتقدم فرهنگ استفاده از آن هنوز جا نیفتاده است. به همین خاطر نتوانستیم بهره گیری درستی از آن داشته باشیم. در چنین شرایطی ترجیح می دهم وارد این فضا نشوم تا مصون بمانم.
     بسیاری معتقدند ماهیت فضای مجازی باعث شده، افراد دچار نوعی دوگانگی شوند و ترجیح بدهند در شبكه های اجتماعی از نقاب استفاده كنند؟
    این سوال شما بسیار ریشه ای است و پاسخ به آن در حوزه تخصصی من نیست و شاید بهتر باشد یك روانشناس یا جامعه شناس به آن پاسخ دهد. اما اگر بخواهم فارغ از بحث تخصصی و به عنوان یك فرد رسانه ای به این سوال پاسخ بدهم باید بگویم شبكه های اجتماعی كه این روزها تعداد آنها هم كم نیست و مدام هم به تعداد آنها اضافه می شود به سرعت در حال افزایش است و ما خیلی وقت ها بدون آنكه دانش كافی پیرامونش به دست آوریم از آن بهره می گیریم. نمی توان این موضوع را انكار كرد كه ماهیت این فضاها جذاب است و فرد را به سمت خودش می كشاند اما گاه بیشتر از آنكه ما درمورد بهره گیری از آن عاقلانه رفتار كنیم جو زده عمل می كنیم. در حالی كه از این فضا می توان برای بالابردن سطح كیفی زندگی هم بهره گرفت و با گذاشتن پست و عكس های مناسب سطح معلومات افراد را افزایش داد، اما متاسفانه این روزها شبكه های اجتماعی بیشتر به محلی برای رقابت ناسالم میان افراد بدل شده و دوستان، آشنایان و همكاران ناخواسته با یكدیگر وارد جنگ روانی می شوند.
     این جنگ روانی، گاه به محلی برای زورآزمایی افراد به ویژه هنرمندان هم بدل می شود و بسیاری از آنها برای به دست آوردن تعداد فالور یا لایك های بیشتر حاضرند دست به هر كاری بزنند؟
    متاسفانه همین طور است و همان طور كه به درستی اشاره كردید این زورآزمایی و لشكركشی متاسفانه در میان هنرمندان بیشتر وجود دارد. هر چند كه این مساله شاید در ظاهر بسیار ساده باشد اما در واقع باعث آسیب زدن به شخصیت فرد می شود چرا كه او را به بیماری توجه مبتلامی كند و وی را به فضای ناسالمی سوق می دهد كه ممكن است در این فضا اعتماد به نفسش را از دست دهد یا دچار نوعی اعتماد به نفس كاذب شود. اینكه همه دغدغه ما در این باشد عكسی كه در اینستاگرام می گذاریم بیشتر از سایرین فالو شود ناخودآگاه جو ناسالمی را ایجاد می كند كه برای سلامت روان هنرمند و جامعه مضر است.
      این روزها بسیاری از سلبریتی ها بر این باورند كه شبكه های اجتماعی برای آنها حكم یك رسانه شخصی را پیدا كرده است و با پررنگ شدن آن دیگر نیازشان به مطبوعات كمتر شده است؟
    این بزرگ ترین اشتباهی است كه برخی هنرمندان دچار آن شده اند تصور كرده اند با ایجاد شبكه های اجتماعی نظیر فیس بوك و اینستاگرام می توانند برای خودشان رسانه های شخصی را ایجاد و به نوعی حضور روزنامه نگاران را كمرنگ كنند در حالی كه اهالی مطبوعات با توجه به تخصصی كه دارند به مراتب بیشتر و بهتر می توانند هنرمند را به نحوی شایسته به مخاطب معرفی كنند.
     اما برخی از آنها بر این باورند از این طریق می توانند بی واسطه با مخاطبان در ارتباط باشند؟
    این حرف زمانی درست است كه ما بتوانیم از این فضا به نحو شایسته ای بهره ببریم و نگاه تخصصی به آن داشته باشیم. بسیاری از هنرمندان با وجود ادعایی كه مبنی بر انتقادپذیری دارند از این روحیه برخوردار نیستند و این موضوع باعث می شود به دلیل فرهنگ عریان شبكه های اجتماعی مورد قضاوت و انتقادهای تند قرار بگیرند. این مورد قضاوت قرار گرفتن ها كه این روزها دامنه اش هر روز در حال وسیع تر شدن است و گاه به انتقادهای بی رحم و توهین هم می انجامد روح هنرمند را آزار می دهد و باعث می شود او از نظر روحی آسیب ببیند. برخی از هنرمندان می خواهند با مخاطب شان بی واسطه ارتباط داشته باشند و نقش ژورنالیست را در اطلاع رسانی كمرنگ كنند اما چون در این زمینه تخصص كافی ندارند بیشتر به ایجاد حاشیه دامن می زنند.
     یعنی شما فكر می كنید با پررنگ شدن حضور هنرمندان در شبكه های مجازی، حاشیه پیرامون آنها بیشتر شده است؟
    شما غیر از این فكر می كنید؟ اخباری حاشیه ای كه طی این، مدت ایجاد شده را رصد كنید متوجه می شوید نه تنها در طول این مدت و این حواشی كمرنگ نشده بلكه به مراتب بیشتر هم شده است، در گذشته این انتقاد را برخی هنرمندها به نشریات زرد وارد می دانستند كه آنها نسبت به زندگی شخصی شان كنجكاو هستند و می خواهند از آن سر دربیاورند حالاما خودمان با حضور در این شبكه ها هر روز از شام، نهار، مهمانی رفت و آمدها، سفرهای خارجی و داخلی مان عكس می گذاریم و ادعای بی واسطه بودن با مخاطبان را داریم و زمانی هم كه به واسطه یكی از عكاس های مان با انتقادهای تندی مواجه می شویم آن عكس را حذف می كنیم. هر وقت هم كه حاشیه دامن ما را گرفت كه چرا دست به این كار زدیم وجود چنین پستی را انكار می كنیم یا می گوییم این صفحه را شخصا اداره نمی كنیم و... این رفتارهای پرتناقض بیشتر ما را زیر سوال می برد و باعث ایجاد حاشیه می شود تا اینكه بخواهد از ما محافظت كند. هر چند كه در این راه ایراد دیگری هم وجود دارد.
     چه ایرادی؟
     ایرادی كه وجود دارد، این است كه برخی هنرمندان ما تصور می كنند، می توانند در تمام رشته ها ورود كنند، مثلابعد از گذشت مدتی بگویند كه ما ضمن حضور در رسانه ملی، مثلامستند هم می سازیم، شعر هم می گوییم حتی بیمار هم ویزیت می كنیم و و در كار روزنامه نگاری هم دستی داریم، در حالی كه ورود به هر یك از این حوزه ها تخصص خودش را می خواهد و شما نمی توانید با چند سال قرار گرفتن جلوی دوربین به همه این حوزه ها اشراف پیدا كنید. برای اینكه شما درست خودتان را معرفی كنید نیازی نیست كه نقش خبرنگار را حذف كنید و در نقش خبرنگار ظاهر شوید. چرا كه یك روزنامه نگار با تخصصی كه در این حیطه دارد از راه درستش شما را معرفی می كند و اگر خطایی هم در نحوه اطلاع رسانی سر زده شما می توانید به راحتی آن را از چارتی كه در اختیار دارید پیگیری كنید اما وقتی مستقیم خودتان وارد عمل می شوید دیگر حفاظ امنیتی را برداشته اید و به تنهایی باید پاسخگوی حواشی و اتفاقات بعد آن هم باشید.
     برخی بر این باورند كه اگر ما در زمینه حضور در شبكه های اجتماعی و فضای مجازی فرهنگسازی درستی انجام دهیم، می توانیم جلوی بروز حواشی را هم بگیریم؟
    فرهنگسازی كار خوبی است اما نباید فراموش كرد كه زمانبر است و ما در طول زمان ممكن است از این طریق آسیب های جدی را به خودمان وارد كنیم، مخاطب فضای مجازی چند صد نفر نیست كه شما بتوانید آنها را در زمان كوتاهی تربیت كنید ما با چندین میلیون نفر سر و كار داریم كه هر یك از قشر و فرهنگ متفاوتی هستند چرا در این شرایط و با آگاهی ای كه نسبت به جو فضاهای مجازی داریم و خودمان را باید در معرض قضاوت قرار دهیم و بعد نسبت به قضاوت هایی كه در مورد ما انجام می شود،گارد بگیریم.
     به عنوان سوال پایان، برایم جالب است كه تا این حد روی تخصصی بودن مشاغل تاكید دارید و خودتان را هم صرفا یكی مجری مولف می دانید؟
     در تمام این سال ها تلاشم بر این بوده كه روی جایگاه مجری مولف بودن خودم تاكید داشته باشم چرا كه بر این باورم هر كاری اگر به نحو شایسته و درستش انجام شود به مراتب بهتر از آن است كه ما در رشته های مختلف بدون آنكه تخصصی در آن داشته باشیم مدام سرك بكشیم و به دیگران بگوییم ما در این زمینه هم دستی داریم.

بخش سینما وتلویزیون تبیان


منبع: روزنامه اعتماد