١٠) جزء چهاردهم قرآن کریم، آیات ١ الى ١٢٨ سورهی نحل
سایهها سجده مىكنند
خداوند یگانه توجه مردم را به سایهها جلب مىكند كه سایهها سجده در برابر خدا را مجسم مىكنند و مىفرماید:
آیا به چیزهایى كه خدا آفریده نگاه نمىكنند كه سایههایشان از راست و چپ مىگردد. براى خدا سجده مىكنند در حالى كه فروتن هستند.
آیهی 48
همه سجده مىكنند
خداوند یگانه به عبادت بندگانش نیازى ندارد. بلكه مخلوقات او به سجده در برابر خدا و عبادت او نیازمندند. و همه او را ستایش مىكنند. در قرآن مىخوانیم:
و آنچه در آسمانهاست و آنچه در زمین است، از جنبندگان و فرشتگان، براى خدا سجده مىكنند و تكبر نمىكنند. از پروردگارشان كه فوق ایشان است مىترسند و آنچه را كه مأمورند انجام مىدهند.
آیات 49 و 50
یگانه است
خداوند، یكتاست و همه را به یكتاپرستى دعوت مىنماید:
و خدا گفت: دو خدا نگیرید؛ به راستى او خدایى یگانه است. پس فقط از من بترسید. و آنچه در آسمانها و زمین است از آنِ اوست و دینِ پایدار از آن اوست. پس آیا از غیر خدا پرهیز مىكنید؟
آیات 51 و 52
به زودى خواهید دانست
مردم وقتى دچار مشكل مىشوند و از همه جا ناامید مىگردند، رو به خدا مىآورند و به درگاه او دعا و نیایش مىكنند. و با تمام وجود از او درخواست مىكنند كه مشكلشان را رفع كند، اما وقتى خداوند بخشنده مشكل آنان را برطرف مىكند، دوباره مشرك مىشوند و رفع مشكل را به دیگران نسبت مىدهند و فراموش مىكنند كه چگونه با اخلاص به درگاه خداوند دعا مىكردند. یگانهی بىنیاز مىفرماید:
و هر نعمتى كه دارید از خداست. سپس هر وقت به شما آسیبى مىرسد به سوى او زارى مىكنید. پس وقتى آسیب را از شما برطرف كرد، آنگاه گروهى از شما به پروردگارشان شرك مىآورند تا به آنچه به ایشان دادهایم كافر شوند. پس بهرهمند شوید، به زودى خواهید دانست.
آیات 53 الى 55
سهمى براى بتان
مشركان، از دامها و زراعتشان سهمى براى بتان قرار داده بودند كه در راه آنها نذر و خرج مىكردند. خداوند بخشنده فرمود:
و از آنچه به ایشان روزى دادهایم، سهمى براى آنچه نمىدانند قرار مىدهند. به خدا سوگند از آنچه به دروغ مىسازید، حتماً سوال خواهید شد.
آیهی 56
دختران خدا!
مشركان، دختر داشتن را عیب و ننگ مىدانستند؛ امّا مىگفتند: «فرشتگان دختران خدایند.» آنان چیزهایى را كه به خودشان نمىپسندیدند به خدا نسبت مىدادند. خداوند یكتا فرمود:
و براى خدا دخترانى قرار مىدهند و براى خودشان هر چه بخواهند. او منزه است.
آیهی 57
زنده به گور مىكردند
پیش از اسلام، اعراب دختران خود را زنده به گور مىكردند. گفتهاند این كار از زمانى شروع شد كه بین اعراب و ایرانیان جنگى در گرفت. اعراب شكست خوردند و ایرانیان زنان اعراب را به اسیرى گرفتند. پس از مدتى صلح برقرار شد و اعراب بازگشت اسیران خود را درخواست كردند، اما بعضى از آنان در ایران ازدواج كرده بودند و حاضر نشدند بازگردند. پدرهاى این دختران قسم خوردند كه پس از آن، هر وقت دختر دار شدند او را زنده به گور كنند. و كمكم این كار زشت به صورت رسم درآمد و اعراب كه زنان را مایهی ننگ و گرفتارى مىدانستند بیشترِ دخترانشان را زنده به گور مىكردند. خداوند مهربان مىفرماید:
و هنگامى كه به یكى از آنان مژدهی دخترى داده شود، رویش سیاه مىشود؛ در حالى كه خشم خود را فرو مىخورد، از بدى آنچه به او مژده داده شده، از قوم خود پنهان مىشود آیا او را با خوارى نگاه دارد یا در خاك پنهانش كند. آگاه باشید چه بد داورى مىكنند.
آیات 58 و 59
منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
جزء چهاردهم قرآن کریم، آیات ١ الى ١٢٨ سورهی نحل