١) جزء دوازدهم قرآن کریم، آیات ٦ الی ١٧ سوره ی هود
برعهدهی خداست
هر یك از موجودات روى زمین به گونهاى، روزى خود را به دست مىآورد. خداوندِ روزىبخش، حتى ریزترین موجودات تك سلولى را روزى مىدهد. در روایتى آمده است: پیامبر(ص) درﺣﺟﺔالوداع فرمود: «مردم، آگاه باشید كه هیچ انسانى از دنیا نمىرود، مگر این كه رزقى را كه برایش معین شده تا آخر خورده باشد. بنابراین، از خدا بترسید و در طلب روزى، معتدل باشید و دیر رسیدنِ بخشى از روزى، شما را به گناه وادار نكند.» خداوند مهربان در قرآن فرموده است:
و هیچ جنبندهاى در زمین نیست، مگر این كه روزىاش برعهدهی خداست. و او قرارگاه و محل نقل و انتقالش را مىداند. همه در كتابى روشن است.
آیهی 6
شش دوره
علم زمینشناسى هممانند علوم دیگر، در قرآن كلیدهایى دارد. از جمله این كه آسمانها و زمین در شش دوره آفریده شده است و در ابتدا مواد سازندهی آنها، مذاب و مایع بوده است. در قرآن چنین مىخوانیم:
و او كسى است كه آسمانها و زمین را در شش روز آفرید و عرش او بر آب بود تا شما را آزمایش كند كه كدام یك نیكوكارترید. و اگر بگویى شما بعد از مرگ دوباره زنده مىشوید، كسانى كه كافر شدهاند، حتماً خواهند گفت: این جز جادویى آشكار نیست.
آیهی 7
چرا عذاب نازل نمىشود؟
افراد بىایمان وعدههاى الهى را باور ندارند و اگر در وعدههاى الهى تأخیر ببینند، خواهند گفت: «چه شد؟ چه چیز مانع از انجام وعدههاى خدا شد. چرا هر چه گناه مىكنیم، عذابى بر ما نازل نمىشود؟!» خداوند قهار مىفرماید:
و اگر عذاب را مدت كوتاهى بر آنان به تأخیر بیندازیم، حتماً خواهند گفت: چه چیز آن را بازمىدارد؟ آگاه باش، روزى كه بر آنان بیاید، از آنان برگردانده نمىشود و آنچه را مسخره مىكردند، آنان را فرا خواهد گرفت.
آیهی 8
فخر فروشی
یكى از خصوصیات افراد بىایمان این است كه اگر نعمتى از آنان گرفته شود، ناامیدى تمام وجودشان را فرامىگیرد، زیرا ایمان ندارند تا بتوانند به قادر بزرگ توكل كنند و امیدوار باشند. اگر هم خداوند بخشنده نعمتى به آنان بدهد، دچار غرور و تكبر مىشوند. در قرآن چنین مىخوانیم:
و اگر رحمتى از سوى خود به انسان بچشانیم، آنگاه آن را از او پس بگیریم، به راستى او ناامید و ناسپاس است. و اگر بعد از رنجى كه به او رسیده، نعمتى به او بچشانیم حتماً، خواهد گفت: بدىها از من دور شد. به راستى او خوشحالى فخر فروش است. مگر كسانى كه صبر كردند و كارهاى شایسته انجام دادند؛ براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ است.
آیات 9 الى 11
خدا بر هر چیز وكیل است
از امام صادق(ع) روایت شده است كه روزى پیامبر(ص) به حضرت على(ع) فرمود: «من از خدا خواستهام كه میان من و تو، برادرى ایجاد كند و خداوند پذیرفته و خواستهام كه تو را جانشین من كند، این درخواست هم قبول شده است.» وقتى مخالفان این موضوع را شنیدند گفتند: «یك من خرما در یك مشك خشكیده از آن چه محمد از خداى خود خواسته بهتر است! چرا از خدا نخواسته كه فرشتهاى براى یارى او بفرستد یا گنجى نخواسته كه بر او نازل شود!» خداوند مهربان مىفرماید:
پس مبادا تو بعضى از آنچه را به سویت وحى مىشود، ترك كنى و از این كه مىگویند: چرا گنجى بر او فرو فرستاده نشده یا فرشتهاى همراه او نیامده است، دلتنگ شوى؟ تو فقط هشدار دهندهاى و خدا بر هر چیز وكیل است.
آیهی 12
ده سوره مانند قرآن
مشركین به پیامبر(ص) تهمت مىزدند كه قرآن را از سوى خدا نیاورده است، بلكه قرآن ساخته و پرداختهی خود اوست. خداوند مهربان به آنان پاسخ مىدهد:
یا مىگویند: آن را به دروغ ساخته است. بگو: اگر راست مىگویید ده سورهی ساختگى، مانند آن، بیاورید و غیر از خدا، هر كه را مىتوانید به یارى بخوانید. پس اگر نپذیرفتند بدانید كه آنچه نازل شده است، به علم خداست و این كه خدایى جز او نیست. پس آیا تسلیم شدگانید؟
آیات 13 و 14
منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
جزء دوازدهم قرآن کریم، آیات ٦ الی ١٢٣ سوره ی هود