بزرگترین تاجران سلاح در جهان
بصورت میانگین در هر دقیقه یک انسان در دنیا جانش را به دلیل خشونتها و درگیریهای نظامی از دست میدهد. وقوع این جنگها به تجارت اسلحه و تجهیزات نظامی رونق ویژهای بخشیده است
موسسه بین المللی مطالعات صلح استکهلم ،هرساله گزارشی از هزینههای نظامی و وضعیت خرید و فروش اسلحه در جهان ارائه میدهد.درگزارش جدید این موسسه، اعلام شد هزینههای نظامی جهان در سال ۲۰۱۳ بالغ بر ۱۷۵۰ میلیارد دلار بوده است. آمریکا به مانند سالهای پیشین با ۶۴۰ میلیارد دلار بودجه نظامی در صدر کشور ها قرار دارد.پس از آمریکا، چین، روسیه و عربستان سعودی به ترتیب با ۱۸۸، ۸۸ و ۶۷ میلیارد دلار بیشترین بودجه نظامی را در سال گذشته میلادی به خود اختصاص دادند. اما مهمترین فروشندگان سلاحهای جنگی در جهان در سال 2013 کشورهای آمریکا، روسیه، آلمان، چین و فرانسه معرفی شدند که بیشترین سهم از کل معاملات اسلحه در جهان را از آن خود کردهاند. شنیدن این آمار این سئوال را در ذهن مطرح میکند که استفاده کنندگان از این ابزار جنگی چه کسانی هستند و منافع حاصل از تجارت اسلحه به سود چه کسانی است ؟
سوخت ماشین جنگ، "اسلحه" است؛ اسلحهای که در سالهای اخیر تجارت قانونی و نیز غیرقانونی آن به شدت افزایش یافته و سالهای آغازین هزاره سوم را به سالهای درگیری و جنگهای پایدار و ناپایدار در اقصی نقاط جهان تبدیل کرده است. آمارهای خشونت و کشتار مسلحانه در جهان ناامیدکننده است: هر ساله حدود 12 میلیارد فشنگ در سراسر جهان تولید میشود. روزانه حدود 1500 نفر قربانی خشونتهای مسلحانه هستند و در اثر این خشونتها اکنون بیش از 43 میلیون نفر در سراسر جهان بی خانمان و آواره شدهاند.
بصورت میانگین در هر دقیقه یک انسان در دنیا جانش را به دلیل خشونتها و درگیریهای نظامی از دست میدهد. وقوع این جنگها به تجارت اسلحه و تجهیزات نظامی رونق ویژهای بخشیده است.امروزه سوداگری اسلحه اولین شاخه بزرگ اقتصاد جهان را تشکیل میدهد. ازحجم کل تجارت جهانی در سال حداقل 16 درصد آن مربوط به تجارت اسلحه است.
به عبارت دیگر، تقریباً روزی بیش از دو میلیارد دلار صرف اسلحه میشود. این در حالیست که اگر هر سال فقط 40 میلیارد دلار صرف مبارزه با بیسوادی و فقرزدایی شود، پس از ده سال جهل و فقر ریشه کن شده و تمامی مردم دنیا از سواد و بهداشت و تغذیه کافی برخوردار میشوند. جنگ برای دلالان سلاح، بازار پر سودی است و فروش سلاح از سوی تاجران سلاح همیشه مورد توجه دلالان و جنگافروزان بوده است. بنابراین در جهان امروزی، نبود جنگ، رویایی دستنیافتنی برای مردم جهان خواهد بود چرا که نفوذ اسلحهسازان بزرگ دنیا در امور سیاسی و تصمیمگیریهای کلان، انکارناپذیر است. بارزترین نمود این موضوع مربوط به آمریکا است.
شرکتهای عظیم سازنده تسلیحات در آمریکا یکی از بزرگترین تامینکنندگان هزینههای تبلیغاتی نامزدهای ریاست جمهوری و کنگره هستند. در سال های 1997 -1998 چهار کمپانی درجه اوّل تسلیحاتی آمریکا 34 میلیون دلار در انتخابات هزینه کردند و در انتخابات سال 2000 با صرف مبالغ بیشتر از جرج بوش و حزب جمهوریخواه حمایت کردند. ویلیام هارتنگ، پژوهشگر ارشد انستیتوی سیاست جهانی، می نویسد: حمایت سازندگان اسلحه از جمهوریخواهان بیدلیل نیست. از سال 1995 که جمهوریخواهان در کنگره قدرت یافتند هر ساله 5 تا 10 میلیارد دلار بر بودجه پنتاگون افزودند.یکی از دلایل اهمیت تجارت تسلیحات، رابطه معنادار آن با تنش و جنگ در مناطق استراتژیک جهان است که بر تقاضای دولتهای بزرگ غربی برای خرید اسلحه تأثیر مستقیم میگذارد و گاه آن را به شدت افزایش میدهد. برای مثال، در سال 1991 و در ماجرای حمله صدام به کویت، دولت ایالات متحده آمریکا 60 میلیارد دلار صرف لشکرکشی موسوم به جنگ خلیج فارس کرد و در جریان جنگ بالکان، آمریکا روزانه بین 40 تا 100 میلیون دلار خرج بمباران خاک یوگسلاوی نمود. این حوادث برای کمپانی های تسلیحاتی دنیای غرب بسیار سودآور بود.
بزرگترین تاجران تسلیحات نظامی، اعضای دائم شورای «امنیت» هستند.
اما بگذارید به آن کشورهایی بپردازیم که بیشترین هزینه را صرف تسلیحات جنگی میکنند. بگذارید به آنهایی بپردازیم که مسئول حفظ صلح در سطح جهان هستند. بیایید بنگریم به پنج عضو دائم شورای امنیت: چین، فرانسه، آمریکا، انگلیس و روسیه. نتایج گزارش «سازمان مطالعات صلح جهانی استکهلم» هیچ جای شگفتی ندارد: این کشورها از بزرگترین تاجران تسلیحات نظامی هستند.
شورای «امنیت ؟»
5 خریدار اول تسلیحات نظامی همین 5 کشور هستند. آمریکا با صرف تقریباً نیمی هزینههای نظامی در کل جهان، در رأس این فهرست قرار دارد.4 کشور دیگر به میزان قابل توجهی عقب ماندهاند؛ اما اگر همه آنها را با هم در نظر بگیریم این 5 کشور «انجمن تریلیون دلاریهای نظامی» را تشکیل میدهند.
سیاری از صاحب نظران مسائل خاورمیانه بر این باورند که رقابت تسلیحاتی جاری در خاورمیانه پیامدهای وخیمی در کوتاه مدت و بلندمدت برای منطقه و جهان خواهد داشت. اولین پیامد منفی این فرایند را میتوان به تعویق افتادن فرایندهای توسعه سیاسی در خاورمیانه دانست. رقابت تسلیحاتی در خاورمیانه و فروش تجهیزات مدرنی که در طول سال های اخیر به طور گستردهای در اختیار کشورهای این منطقه قرار گرفته، این کشورها را به انبار تسلیحات و مهمات تبدیل کرده است که قادرند تحرکات نظامی وسیعی را در منطقه از خود به نمایش بگذارند و فجایع انسانی گستردهای را به وجود آورند.
بخش سیاست تبیان
منابع : نور نیوز / شبکه خبر
مطالب مرتبط: