تبیان، دستیار زندگی
اگر انسان سرسفره اى بنشیند كه انواع و اقسام غذاهاى لذیذ و خوش طعم در آن چیده اند، به گونه اى كه هر كدام لذت بخش تر از دیگرى است، مثلا یك نوع از این غذاها 10 درجه لذت دارد، دوّمى 20 درجه، سوّمى 30 درجه و...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

نعمت هایی‌ با هزار درجه لذت!

بهشت


اگر انسان سرسفره اى بنشیند كه انواع و اقسام غذاهاى لذیذ و خوش طعم در آن چیده اند، به گونه اى كه هر كدام لذت بخش تر از دیگرى است، مثلا یك نوع از این غذاها 10 درجه لذت دارد، دوّمى 20 درجه، سوّمى 30 درجه و...

آیا شخص عاقل با وجود غذایى كه 100 درجه لذّت دارد، بدون هیچ دلیل و مرجّحى، غذاى كم لذت را تناول مى كند؟! حال اگر چیزى باشد كه لذّتش از خوردن و آشامیدن بیشتر است و نیاز مبرمى نیز به خوردن و آشامیدن ندارد، بالطبع آن را انتخاب خواهد كرد.

بنابراین عقلایى نیست كه انسان سر سفره از آنچه لذّت بیشترى دارد صرف نظر كرده و به غذاى بى ارزش ترى قناعت كند. قطعاً اولیاى خدا از لذت خوردنى ها و آشامیدنى هاى بهشتى بى خبر نیستند و صرف نظر كردن آنها علّتى ندارد، جز اینكه لذتى كه از یاد و سخن گفتن با خدا مى برند، به مراتب بیش از طعام و شراب بهشتى است...

محقرترین و پست ترین خانه ها و قصرهاى بهشتیان، هزاران بار از بهترین كاخهاى دنیا دلپذیرتر است. در میان آن كاخها یک كاخ ممتاز و برجسته وجود دارد كه ویژه خواص است. ساكنان این كاخ به طعام ها و شراب هاى بهشتى دلخوش نیستند، با اینكه طعام و شراب هاى بهشتى بسیار ارزنده تر از خوردنى ها و نوشیدنى هاى دنیاست و كسانى كه داراى همت بلندند، از لذت هاى حرام دنیا چشم مى پوشند تا به آن طعام ها و شراب هاى بهشتى برسند ولى در میان بهشتیان افرادى هستند كه هیچ توجهى به آنها ندارند

اینكه طعام و شراب بهشتى تا چه حد بر طعام و شراب دنیا امتیاز دارد خود جاى بحث دارد، در این باره قرآن كریم مى فرماید:

«وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً»(الانسان/21) در جاى دیگر مى فرماید:«یُسْقَوْنَ مِنْ رَّحیق مَخْتُوم. خِتامُهُ مِسْكٌ وَ فى ذلِك فَلْیَتَنافَسِ المُتَنافِسُونَ»(المطففین/25) به آنها شراب ناب سر به مهر بنوشانند كه به مشك مهر كرده اند و بر این نعمت هاى بهشتى، باید راغبان بر یكدیگر پیشى گیرند.

گروهى از بهشتیان به طعام و شراب بهشتى كه خداوند براى بندگان خاص خود مهیا ساخته، توجّه و اعتنایى ندارند:

«اِذا تَلَذَّذَ اَهْلُ الْجَنَّةِ بِالطَّعامِ وَ الشَّرابِ تَلَذَّذُوا اُولئِكَ بِذِكْرى وَ كَلامى وَ حَدیثى» لذت این دسته از اهل بهشت به طعام و شراب بهشتى نیست، بلكه به یاد خداوند و گفتگوى با اوست.

بنده‌هایی دارم که در بهشت حیران و سرگردان در ذات من هستند. در عالم ملکوت مدهوشند تا جایی که به نعمت‌های بهشتی که در اختیار آنان است توجّهی ندارند. بهشت و حورالعین‌ها از آنان نزد من شکایت می‌کنند، می‌گویند: خدایا تو ما را برای این بندگان خلق کرده‌ای اما آنان به ما اعتنا نمی‌کنند. خداوند به آنان پاسخ می‌دهد: بگذارید بنده‌ام در ذات من مدهوش باشد

آنها در ذكر خدا و سخن گفتن با او چه یافته اند كه باعث گردیده، به دیگر لذایذ اعتنایى نداشته باشند؟

هر کسی به انجام واجبات اهمیت دهد و در به جا آوردن مستحبّات، خصوصاً نوافل، کوشا باشد، مورد محبّت خاص خداوند واقع می شود. در آن صورت، گوش او گوش خدا، چشم او چشم خدا، زبان او زبان خدا و دست او دست خدا می شود. و مهم‌تر اینکه، می فرماید: هر دعایی بکند، اجابت می کنم و هرچه بخواهد به او عطا می نمایم.

در دنیا مستجاب الدعوة می شود و هرکاری اراده کند می تواند انجام دهد و در آخرت، به مقامی می‌رسد که بهشت و نعمت‌های بهشتی برای او کوچک و ناچیز است و در نظر او جلوه‌ای ندارد. تنها و تنها عنایت حق‌تعالی برای او جلوه دارد و در هر نظری که از سوی ذات باری‌تعالی به وی می‌شود، او سعه وجودی پیدا می‌کند و کمال بیشتری می‌یابد. و تا خدا خدایی می کند، او در حال استکمال و ارتقاء درجه است.

مرحوم دیلمی در ارشاد روایتی به نام معراجیه نقل می‌کند. روایت مفصّل و عجیبی است و برخی مکالمات ردّ و بدل شده بین پروردگار متعال و پیامبراکرم«صلّی ‌الله ‌علیه ‌و آله‌ و سلّم» را بیان می‌فرماید. در بخشی از این روایت خداوند تبارک و تعالی به حبیب خود می‌فرماید: بنده‌هایی دارم که در بهشت حیران و سرگردان در ذات من هستند. در عالم ملکوت مدهوشند تا جایی که به نعمت‌های بهشتی که در اختیار آنان است توجّهی ندارند. بهشت و حورالعین‌ها از آنان نزد من شکایت می‌کنند، می‌گویند: خدایا تو ما را برای این بندگان خلق کرده‌ای اما آنان به ما اعتنا نمی‌کنند. خداوند به آنان پاسخ می‌دهد: بگذارید بنده‌ام در ذات من مدهوش باشد. لذّت این بندگان حرف زدن من با آن‌ها و حرف زدن آن‌ها با من است. بعد خداوند سبحان می‌فرماید: من روزی سیصد و شصت مرتبه به این بندگان نظر می‌افکنم و آنان در هر نظر سعه وجودی می‌یابند، استکمال پیدا می‌کنند. و این استکمال به دنیا و آنچه در دنیا است، ار زندگی دارد.

فرآوری: فاطمه محمدی          

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان


منبع:

سایتت پاتوق بچه شیعه ها برگرفته از کتاب راهیان کوی دوست صفحه 94( آیت الله مصباح یزدی)

سایت آیت الله مظاهری ، سلسه دروس اخلاقی ایشان

مطالب  مرتبط:

آسایش و امنیت در بهشت

كلید در بهشت

اگر ضعف معنویت دارید بخوانید! 

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.