تبیان، دستیار زندگی
خدا رو شکر که پیش ما هستید اگر تو را نداشتیمبا چه کسی میتوانستیم به این خوبی سخن بگوییم ؟خدا تو رابرای ما نگه دارد اقا جان ای شاه طوس.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

اگر تو را نداشتیم!!!!

خدا رو شکر که پیش ما هستید اگر تو را نداشتیم با چه کسی میتوانستیم به این خوبی سخن بگوییم ؟خدا تو رابرای ما نگه دارد اقا جان ای شاه طوس.

فاطمه ناظم زاده - بخش اجتماعی تبیان

امام رضا

اقا جان خدا تو را برای ما نگه دارد. اگر تو را نداشتیم با چه کسی می توانستیم به این سادگی سخن بگوییم. خدا را شکر که پیش مایی در سرزمین مایی تا بتوانیم دلمان را خوش کنیم به اینکه درد دل های روزها و ماهها یمان را جمع کنیم و سال یک بار هم که شده به سراغت می اییم تا سفره دل را برایت بگشاییم.

خدا تو را از ما نگیرد که چه خوب مهمان نوازی هستید و چه خوب به غصه ها و قصه های تمام نشدنی مان گوش می کنید و دستمان را می گیرید و یاری مان می کنید تا سبک بال تر به شهرمان بازگردیم.

گاه غصه هایمان را به دلخوشی تبدیل می کنی و گاه بیماری هایمان را با نفس مسیحایی ات شفا می دهی و گاهی هم بغض ها و غم هایمان با نشستن در صحن ایوان طلایت، فراموش می شود.

خدا تو را از ما نگیرد که پیش مایی و می توانیم راحت به سراغت بیاییم. چه خوب است که کنار تو امدن نیازی به گذرنامه و عوارض خروج و اولویت شصت و سوم ندارد.

اینجا عده ای هستند که همواره برای جلب رضایت و نظر حضرت قدم برمی دارند و در این طریق از یکدیگر سبقت می گیرند و همین می شود که برای گرفتن کفش های خاک آلود زائران پیش قدم می شوند و برای دریافت پست کفشداری ات، سر و دست می شکنند. اصلا کجای دنیا می تواید چنین چیزهایی را ببینید؟

عجب غوغایی است در صحن و سرایت، وقتی همه ساله به سالروز ولادتت نزدیک می شویم. گویا حرمت به قبله گه میلیونها عاشقی تبدیل می شود که با هر وسیله ای خود را به حرم می رسانند تا تبریک گوی زاد روز ولادتت باشند. این روزها دوباره حال و هوای عجیبی دارد مشهد الرضا. هر کسی به نوعی می خواهد خدمت گزار حضرت باشد تا به نوعی مورد نظر لطف و عنایتش قرار گیرد. از تاکسی های فرودگاه و راه آهن و ترمینال که بعضی هاشون صفای دل عجیبی دارند و هر کجا که مقصدت باشد طوری تنظیم می کنند که از خیابان امام رضا عبور کنی و سلام و صلواتی نثار کنی. از خادمان باصفا و خوش روی حرمت که با احترام با زایران برخورد می کنند و خوشامد گویی و التماس دعا دارند.

نزدیکی های نماز که می شود مردان جوانی را با لباس های سبز می بینی که مسئول پهن کردن فرش ها هستند و با چه عشق و شوری این کار را انجام می دهند. لابه لای جمعیت قدم می زنی تا به ضریح مقدسش برسی. باز هم خادمان عاشق را می بینی و جارو زنان حرم رضوی را که با چه نظم و ترتیبی به نظافت نقاط مختلف حرم می پردازند. آن لحظه است که با خود تصور میکنی که چه اجر و ثوابی برای اینان وجود دارد که اینطور خالصانه به حضرت خدمت می کنند به این امید که گوشه چشمی از نگاه لطف و کرم حضرت نصیبشان شود.

اینجا عشق و اخلاص موج می زند. حرم شاه خراسان را می گویم. اینجا تجمع عاشقانی است که بی ریا خود را به درگه اش رسانده اند تا دست نیاز به سویش دراز کنند. وقتی به تک تک نقاط این مکان مقدس می نگری به این فکر فرو می روی که چه گردهمایی عظیم و زیبایی را در این حرم شاهد هستی. چه مهمان نوازی زیبایی که نظریش را جایی نمی بینی.

آن لحظه است که با خود تصور میکنی که چه اجر و ثوابی برای اینان وجود دارد که اینطور خالصانه به حضرت خدمت می کنند به این امید که گوشه چشمی از نگاه لطف و کرم حضرت نصیبشان شود

اگر مهمان سفره خانه حرم شوی که دیگر هیچ. دل خوش داری که نمک گیر سفره حضرت هم شده ای و مهمان خانه ای شده ای که از همان ابتدا برای خوشامدگویی ات ایستاده اند. اینجا همه غریبه اند اما غریبه هایی آشنا. چون همه دل به عشق او سپرده اند و همین دلدادگی نقطه مشترک تمام حضار این حرم است. اینجا عده ای هستند که همواره برای جلب رضایت و نظر حضرت قدم برمی دارند و در این طریق از یکدیگر سبقت می گیرند و همین می شود که برای گرفتن کفش های خاک آلود زائران پیش قدم می شوند و برای دریافت پست کفشداری ات، سر و دست می شکنند. اصلا کجای دنیا می توانید چنین چیزهایی را ببینید؟

اینها فقط متعلق به جایی است که نامش مشهد الرضا است. جایی که همه جایش را می شناسیم. جایی که مثل خانه پدربزرگ، بوی آشنایی و صفا می دهد. اینجا همه آشنایند. انگار همه آنها را جایی دیده ایم و این چنین است که حرف های ناگفته مان به زبان می آیند.

خدا تو را برای ما نگه دارد که این چنین مهربانی. خدا ما را ببخشد که بی معرفتیم زیرا تو را داریم و باز هم چشم به درهای دیگر دوخته ایم یا علی ابن موسی الرضا...


وقف های جالب و خواندنی در ایران

ضریحی که باید می‌ساختیم