نگرانم! نکنه سنم بالاست ازدواج نکنم؟!
دختری هستم که همیشه نگران و هراسان آینده ام. اغلب در کنجی می نشینم و غصه گذشته و آینده را دارم که آینده ام چه می شود. تا دیپلم بیشتر درس نخوانده ام. ای کاش قبلا درس خوانده بودم اگر خوانده بودم به جایی می رسیدم. وقتی به آینده نگاه می کنم که روز به روز پیرتر می شوم از خودم متنفر می شوم از طرفی امکان ازدواج نیز برایم مهیا نمی شود. اصلا هیج اشتهایی ندارم. اصلا برایم هیجی مهم نیست!
پاسخی دلنشین:
یکی از زیبایی هایی که در سخن شما دیدم، شناخت مشکل و همت گماردن برای حل آن است. خیلی ها عمری را با اشتباه زندگی می کنند و متوجه نیستند، یا اگر متوجه شوند تلاشی برای حل آن نمی کنند، و هر گز فکر ترقی و پیشرفت نیستند و بذرهای مستعد وجودشان را تبدیل به میوه های مفید نمی کنند.
اگر سر انگشتی نگاهی به خودتان بیاندازید خواهید دید که خداوند نعمتها و استعدادهای بالقوه ای را به شما هدیه داده است، که می توانید آنها به شمار آورید، و شمار آنها از میلیون هم خواهد گذشت.
حال که این نیروها را کشف کردید باید به درستی به کار گیرید تا به سعادت برسید.
متاسفانه بعضی ها همیشه با نداشته ها زندگی می کنند، که ثمره ای جز حسرت، ندامت ، پشیمانی و استرس نخواهد داشت. اما اگر با داشته ها زندگی کنید می بینید که زندگی چقدر شیرین است، وقتی الان می توانیم آبی شیرین و گوارا بنوشیم چرا غصه ی فردا را بخوریم و چرا ناراحت از دست داده های گذشته باشیم.
وقتی می توانید از نفس های خدادادی بهترین استفاده را بکنید، بهترین بذرها را بکارید، استغفار کنید، خدا را یاد و برای آینده توشه بگیرید، چرا غصه ی گذشته را می خورید، مگر می شود مرده را از قبر بیرون آورد و زنده کرد؟
خداوند می فرماید: تلک امة قد خلت. گذشته گذشته است و پرداختن به آن از بین بردن نعمت و سرمایه ی زندگی است.
بدانید خداوندی که شما را خلق کرده هرگز شما را ضایع نخواهد کرد، به شرط این که شما خداوند را ضایع نکنید.
خداوند قسمت انسان ها را بر اساس حکمت انجام می دهد و آن چه از سوی خداوند می رسد بدانید که بهترین است، چون از سوی حکیم می رسد و مقتضای حکمت خداوند آن است که بهترین ها را برای بنده اش اختیار کند. وظیفه ما فقط این است که با داده های خداوند بهترین استراتژی را داشته باشیم.
در کلام امام صادق علیه السلام چنین بیان شده است: «لاتَعُدنَّ مُصیبةٌ أعطیتَ عَلیها الصَّبر إستوجَبتَ عَلیها مِن الله ثَواباً بِمُصیبَة، انَّما المَصیبةُ الَّتی یحرِمَ صَاحِبَها أجَرها و ثوابَها اذا لم یصبِر عنَد نُزولِها؛ (میزان الحکمه، ح 10079)
مصیبتی را که نعمت صبر در برابر آن به تو داده شده و به سبب آن مستوجب ثواب الهی هستی، هرگز مصیبت به شما نیاور، بلکه مصیبت آن است که مصیبت‌دیده بر اثر ناصبری، از اجر و ثواب محروم گردد». البته داشته‌ها و حزن منفی ناشی از آن، دو قسم است. یکی آن داشته‌هایی که انسان از دست می‌دهد و به دلیل شدّت علاقه و دل‌بستگی به آنها، دچار حزن می‌شود، و دیگر آن داشته‌هایی که هنوز از دست نداده ولی غصّه از دست دادن آنها را می‌خورد. حزن بر داشته‌های از دست‌رفته. مصداق روایی این حزن در کلام حضرت علی علیه السلام چنین نشان داده شده است:
«الدّهرُ، یومانِ یومٌ لَکَ وَ یومٌ عَلیکَ، فاذَا کانَ لَکَ فَلاتَبطِروَ، اذا کَانَ عَلیکَ فَلا تَحَزَن، فَبِکلیهِما فَتَختَبِر؛ (بحار الأنوار، ج 75، ص 13)
دنیا دو روز است. روزی که به سود تو و روزی که به زیان تو است. وقتی روزگار به سود تو بود، پایکوبی نکن و چون به زیان تو شد، اندوهگین مباش که با هر دوی آنها آزمایش می‌شوی». در حدیث دیگر از حضرت امیر علیه السلام چنین بیان شده است: «مَن عَرَفَ الدُّنیا، لَم یحزُن عَلی مَا أصَابَه؛ (غرر الحکم، ح 8935)
خداوند می فرماید: انسان هایی موفق هستند که صبر و بردباری داشته باشند و از خداوند کمک جویند و همیشه یاد او را زنده نگه دارند.
و خداوند می فرماید: لن یصیبنا الا ما کتب الله. چیزی جز آنچه خداوند نگاشته است به ما نمی رسد.
باور داشتن به قضا و قدر بلا را هدیه خداوند و سختی را آسان می گرداند و هرگز به خاطر کاستی ها و نیستی ها ، شخص غصه نمی خورد و اندوهگین نمی گردد.
گفتن اینکه: اگر این کار را کرده بودم بهتر بود بسیار اشتباه است چون کلمه اگر درها را به روی شیطان می گشاید.
اگر ازدواج نکرده اید و یا درس نخوانده اید ولی خداوند نعمتهای دیگری به شما داده است.
هیچ چیز شیرین تر از خواست خداوند نیست. اگر خداوند چنین می خواهد، باید ما به خرسندی خداوند خرسند باشیم.
حال اگر به آینده بنگرید خواهید دید که فرصت های بسیاری جلو شما قرار داده شده است و مسیری طولانی در پیش دارید. اینجاست که باز باید تلاش کرد و تا نفس هست فرصت هست و آنانکه به عظمت خداوند ایمان دارند نه اندوهگین می شوند و نه هراسان می گردند.
هرگاه بالاترین پله را می بینید فکر نکنید که بدون تلاش به آن می رسید، بلکه باید پله ها را یکی یکی بپیمایید تا به پله ی آخر برسید.
و بدانید که امام علی درباره غم های انسان میفرمایند: گناهی كه اندوهگینت سازد نزد خدا بهتر از كار نیكی است كه به خودپسندی گرفتارت سازد.
پی نوشت:
درمان حُزن و باور به قضا و قدر؛ نویسنده :میثم عزیزان
فرآوری: فاطمه زین الدینی
بخش نهج البلاغه تبیان
منابع:
سایت راسخون
غرر الحکم
بحارالانوار
میزان الحکمه
مطالب مرتبط:
