آشنایی با آثار بزرگترین نقاش عالم!!

سَنُرِیهِمْ آیَاتِنَا فِی الْآفَاقِ وَفِی أَنفُسِهِمْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ یَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ

به زودى نشانه‏هاى خود را در افقها [ى گوناگون‏] و در دلهایشان بدیشان خواهیم نمود، تا برایشان روشن گردد كه او خود حقّ است. آیا كافى نیست كه پروردگارت خود شاهد هر چیزى است؟

تا به حال شده بشینیم و به اشیاء با تأمل نگاه کنیم؟!

کدام یک از ماها هستیم که هزاران شب و روز از عمر او نگذشته باشد؟ زنده شدن گیاهان در بهار را ندیده باشد؟ آمد و رفت فصل ها او را به شعف نینداخته باشد و...

گاهی وقتی به کسی این حرف‌ها را می‌زنیم به نظرش خیلی امور ساده و بدیهی می آید. اندیشیدن پیرامون شب و روز و ستاره‌ها و آسمان‌ها شاید به نظر ابلهانه باشد تا جایی که اگر کسی را مشغول تفکر در شب و روز و زندگی مورچه و زنبورها ببینیم ممکن است به او بخندیم یا به او نسبت حماقت بدهیم در حالیکه قرآن نگاهی کاملاً برعکس به این قضیه دارد.

از نظر قرآن کسانی که عقل خود را به کار انداخته باشند، این قدرت را پیدا می‌کنند که به این امور توجه کنند و از آنها به یاد خدا بیفتند.

اصلا چرا راه دور بریم تا حالا شده بشینیم و به آفرینش خودمان به عنوان یکی از نشانه های خداوند، بیاندیشیم یا آن را نیز بدیهی و احمقانه می پنداریم؟

یادمان باشد که همه ی این آثار و در رأس عجیب‌ترین و برترین آنها خلقت انسان‌، همه نشانه قدرت خداوند است اما ما کجا و تفکر در این امور کجا؟!!

گاهی اوضاعمان آنقدر خراب می شود که گفته می شود: بابا ! تفکر را رها کن!! همین که خودمان را برای خدا نگیریم و جلوی او شاخ و شانه نکشیم خودش کلی حرف است؛ انگار این آیه خدا را فراموش کرده ایم آنجا که ما آدمیان را معرفی می کند و گذشته و اصلمان را به ما گوشزد می کند و قدرت خود را به یاد ما آورد تا بدانیم ما هیچ نیستیم جز نشانه ای بزرگ بر بزرگی خودش: آنان چگونه نخست نطفه‌‏اى بى‏مقدار بودند و آن گاه در پیمایش راه رشد و كمال مراحل چندگانه آفرینش همچون، علقه، مضغه، استخوان‌بندى، رویش گوشت بر روى استخوان‌ها دمیده شدن روح بر كالبد و ارزانى شدن خود و دستگاه اندیشه به خود را پشت سر نهادند و به صورت انسانى كامل ولادت یافتند؛ آرى، همه اینها را به آنان نشان خواهیم داد تا بدانند كه خدا حق است، چرا كه این آیات و نشانه‌‏هاى شگفت‏انگیز نشان این حقیقت است كه پدیدآورنده این پدیده‌‏ها و نظامات شگرف، آفریدگار هستى است و تنها ذات پاک و بى‌‏همتاى اوست كه جهان را تدبیر مى‏‌كند.

واقعاً اگر بنشینیم و فکر کنیم که از چی بودیم و الان چه هستیم، چه کسی توانست ما را به این زیبایی و تناسب خلق کند به طوری که با خلقت ما به خودش آفرین گفت، این عالم از کیست و نقاش هنرمند عالم جز خدای یگانه چه کسی است، و بدانیم که همین نشانه ها و خلقت ما بوده است که خداوند در آیه 53  فصّلت یک سوال را پرسیده :

أَوَلَمْ یَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ

آنجاست که با تمام وجود به این سۆال خداوند پاسخ مثبت می دهیم:

آری با دیدن همه ی این نشانه ها به یاد این شعر می افتیم که؛

 به صحرا بنگرم صحرا تو بینم                  به دریا بنگرم دریا تو بینم

به هر جا بنگرم کوه و در و دشت             نشان روی زیبای تو بینم

و به صراحت و با گردنی برافراشته می گوییم: کافی است که این خدای قادر و توانا بر همه ی اعمال ما شاهد باشد!

پاسخ شما به این سۆال خداوند چیست؟!

آیا با دیدن این همه نشانه خداوند برای ما کافی نیست که او را شاهد بر همه چیز بدانیم؟!!

کاربران گرامی می توانند فایل صوتی تلاوت این آیه را به آدرس زیر ارسال نمایند.

---

مطالب مرتبط: