چه کسی جایگزین علی کریمی می شود؟

این روزها شاید بتوان به راحتی نفرات ثابت تیم ملی در پست های مختلف را حدس زد اما با خداحافظی جباری و دعوت نشدن کریمی علامت سوال های فراوانی برای پست پلی میکر ایجاد شده است و اینکه چه بازیکنی حساس ترین پست تیم ملی را در اختیار خواهد داشت؟

پس از پایان دوران اوج علی کریمی، تیم ملی کشورمان فقدان بازیکنی که توانایی‌های مشابهی را داشته باشد تا حدودی احساس کرده و در آستانه جام جهانی 2014 گزینه‌های کارلوس کرش برای بازی در این پست بشدت محدود شده است. حضور جباری در دیدارهای پایانی مقدماتی جام جهانی باعث شد تا کم کم این تیم ملی به حضور شماره هشت جدیدش عادت کند اما کناره گیری جباری از تیم ملی شوک جدیدی را به کی روش وارد کرد.

تردیدی نیست که با خداحافظی ناگهانی مجتبی جباری و خط خوردن پیام صادقیان از تیم ملی، حفره‌ای خالی در قلب تپنده تیم ملی ایجاد شده که ترمیم آن یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های کارلوس کروش در فاصله کمتر از دو ماه مانده به جام جهانی خواهد بود.

هر چه باشد جباری در تیم ملی در قامت بازیساز و پلی میکر اصلی تیم ایفای نقش می‌کرد؛ پستی مهم و کلیدی که به نوعی مغز متفکر هر تیمی محسوب می‌شود و نقش اساسی در اداره تیم و ریتم بازی دارد. از همین رو کروش هم اکنون به گزینه‌های متفاوتی می‌اندیشد.

در زیر بازیکنانی را می‌بینیم که امروز در لیست مدعوین کارلوس کروش جای دارند اما با خروج جباری شانس بیشتری برای راه یافتن به ترکیب اصلی و یا نشستن در پستی جدید را پیدا خواهند کرد. گزینه‌های زیر البته برخلاف میل جباری چندان هم جوان نیستند!

بختیار رحمانی: یکی از پدیده‌های این فصل هم می‌تواند یکی از گزینه‌های کرش برای بازی در این پست باشد. بختیار رحمانی که با 24 سال سن دو فصل است در لیگ برتر می‌درخشد، تکنیک قابل ملاحظه‌ای دارد و مغز متفکر فولاد محسوب می‌شود. او در برابر کویت در پست هافبک چپ به میدان رفت اما با توجه به توانایی‌هایش در بازی رو به جلو و سرعت قابل قبولی که دارد می‌تواند در پست 8 سیستم 1-3-2-4 به میدان برود. شاید قدرت پاسوری‌اش در اندازه نویدکیا نباشد اما پاس‌های خوبی می‌دهد. شاید در جنگندگی نتواند تنه به تنه آندو پیش برود اما هافبک جنگنده‌ای است. بختیار رحمانی، حالا که مجتبی جباری از بازی‌های ملی خداحافظی کرده و جایش را به یک جوان داده، امیدوارتر از همیشه به لیست تیم ملی نگاه می‌کند. شاید آن جوان، بختیار رحمانی باشد.هافبکی که می‌تواند آینده خط میانی تیم ملی را تضمین کند تنها به این شرط که در بازی‌های ملی هم مثل باشگاهی، قدرت و صلابت داشته باشد و بدون استرس بازی کند. آن وقت است که کروش می‌تواند به او اعتماد کند.

سردار آزمون: شاید بگویید سردار آزمون مهاجم هدف است و نه یک هافبک بازیساز و پاسور. او را در دورانی که برای تیم ملی نوجوانان بازی می‌کرد در خط میانی دیده بودیم؛ نه هافبک دفاعی بلکه بازیکنی که پشت تک مهاجم به میدان می‌رفت و برای او خلق موقعیت می‌کرد. در رده جوانان هم ، بعضا از آزمون در پست هافبک نفوذی بازی می‌گرفت. در جوانان بهنام برزای را در نوک خط حمله قرار می گرفت تا سردار که برخلاف قد و قامتش، تکنیک بالایی هم دارد برای او توپسازی کند.

این روزها سردار در روسیه خوش می درخشد و در لیست آخر کی روش نیز حضور دارد. به هر حال شاید در نگاه اول احتمال نیمکت نشینی سردار بیشتر باشد اما جوانی سردار و انگیزه او می تواند عاملی باشد تا شانس حضور در زمین را داشته باشد.

اشکان دژاگه: احتمال این‌که کرش در جام جهانی از اشکان دژاگه در پست هافبک وسط بازی بگیرد زیاد نیست، اما او در بازی تیم ملی مقابل لبنان در مسابقات مقدماتی جام ملت‌های آسیا در همین پست بازی کرد و دست بر قضا عملکرد قابل ملاحظه‌ای هم داشت. بازیکن مورد علاقه کرش که حالا تجربه بازی در لیگ برتر انگلیس را یدک می‌کشد از قدرت بدنی بالا، سرعت قابل ملاحظه و تکنیک قابل‌قبولی برخوردار است و بازی کردن در بهترین لیگ باشگاهی جهان او را از دیگر گزینه‌های این پست متمایز کرده است؛ آنچه از نظر کارلوس کرش هم یک مزیت ویژه است. این احتمال وجود دارد که در سیستم 1-3-2-4 خسرو حیدری در پست گوش راست به میدان برود و اشکان دژاگه به پست پشت مهاجم منتقل شود. شاید اشکان سورپرایز کرش برای حریفان ایران در جام جهانی باشد.

علیرضا جهانبخش: یکی از آینده داران تیم ملی در پست هافبک بازیساز به شمار می رود و در بازیهای اخیر تیم ملی در این پست به میدان رفته است. اتفاقا در چند دیداری که در تیم ملی به میدان رفت موفق به گلزنی هم شده است. علیرضا با زدن دو گل زیبا به آژاکس بار دیگر نگاه ها را به خود جلب کرد تا این روزها به عنوان اصلی ترین گزینه های حضور در میدان شناخته شود. جهانبخش شانس بیشتری نسبت به سردار همبازی پیشین خود دارد و به نظر می رسد اگر قرار باشد یکی از این دو در میدان حاضر شوند آن شخص جهانبخش باشد. . او با تکیه به قدرت دریبلینگ و سرعت و قدرت منحصر به فردش می‌تواند گره بازی را در لحظات حساس باز کند و مدافعان حریف را به دردسر بیندازد.

محمدرضا خلعتبری : ستاره پرسپولیس در لیگ سیزدهم، در سالهای اخیر همواره در اردوی تیم ملی حضور داشته است و در مقایسه با سایر بازیکنان هم پستی خود از تجربه بیشتری برخوردار است. خلعتبری در بازیهای اخیر بیشتر به عنوان بازیکن نیمکت نشین وارد زمین شده است اما با توجه به تکنیک ذاتی و تبحرش در ارسال پاس‌های عمقی یکی از گزینه‌های بازی در پست پشت مهاجم نیز هست. خلعتبری امسال روزهای دشواری را سپری کرد اما قابلیت بالایی دارد.  خلعتبری قابلیت بازی در چند پست مختلف را دارد و به همین دلیل یکی دیگر از بازیکنان مورد علاقه کرش محسوب می‌شود. اگر او هم مسافر برزیل شود می‌تواند جایگزین مناسبی باشد.

مسعود شجاعی: یکی از بازیکن هایی است که کارلوس کی روش علاقه شدیدی به او دارد. انتقاد های زیاد هواداران در مقاطعی از بازی شماره هفت تیم ملی باز هم باعث نشد تا کی روش روی نام او قلم قرمزبکشد. مسعود شجاعی  یکی از بازیکنان فانتزی تیم ملی است که  پای ثابت اردوهای تیم ملی بوده است.

شجاعی امسال سال آرامی را در لیگ دسته دوم اسپانیا پشت سر گذاشت و توانست گلهای مهمی را برای تیم لاس پالماس بزند. در آخرین سال‌های فوتبالش به بلوغ و تکامل رسیده و به نظر می رسد کارلوس کی روش بر روی او حساب ویژه ای برای جام جهانی باز می کند و قطعا شجاعی یکی از یاران ثابت تیم ملی خواهد بود.

با این حال باید منتظر ماند و دید کی روش برای پلی میکر خود چه اندیشه ای خواهد کرد و چه کسی جایگزین علی کریمی در جام جهانی خواهد بود؟