تبیان، دستیار زندگی
آفت هر مراسمی حاشیه های آن است . حاشیه هایی که به کج سلیقگی ، عین متن می شود . صحنه ای که دست برخی می افتد و شوخی ها و لودگی ها به اسم طنازی با طعم انتقاد ، اصل گردهمایی را به فراموشی می کشاند .
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : مجتبی شاعری
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

کشک روی سنگفرش جشنواره


آفت هر مراسمی حاشیه های آن است . حاشیه هایی که به کج سلیقگی ، عین متن می شود . صحنه ای که دست برخی می افتد و شوخی ها و لودگی ها به اسم طنازی با طعم انتقاد ، اصل گردهمایی را به فراموشی می کشاند .

کشک روی سنگفرش جشنواره

مراسم افتتاحیه که تمام شد، وقتی از دبیر جشنواره پرسیدیم که چه خبر بود؟ این حرف ها و تقدیرهای از مد افتاده چه بود؟ چرا فلان کارگردان که روی صحنه رفت هر چه دلش خواست گفت؟ جواب شنیدیم که حرف ها را نباید در قالب شخصیت حقوقی ستاد برگزاری تعریف کنیم. چیزی شبیه آن چه در درگاه یک روزنامه یا مجله می خوانیم که مسئولیت نوشته ها با مدیر مسئول و سردبیر نیست. و هر کس در جایگاه حقیقی اش باید پاسخ گوی نوشته اش باشد!!!

با این وجود نمی توان هر آن چه که در افتتاحیه ی جشنواره ی فیلم امسال رخ داد را در قالب فردیت اشخاص حقیقی در نظر گرفت . از طرفی ، آفتی که متوجه مراسم افتتاحیه سی و دومین جشنواره ی فیلم فجر است، می تواند سرآغاز یک جدال دوباره باشد.

کاری به شیوه های مدیریتی سینما در هشت سال پیش از دولت تدبیر و امید نداریم. این که انشقاق در میان فضای سینما از کجا آغاز شد؟ اما هنر مدیریت کنونی قطعاً طوری باید باشد که  تأثیر شعارهای واضح و کلیدی دوره ی جدید مدیریت کشور را درقالب بزرگترین جشن فرهنگی  شاهد باشیم.

اگر نظام ارزشی مبتنی بر آموزه های دینی از سی و اندی سال پیش سبب شد که سینما در چنین جایگاه قابل اعتنایی در سینمای جهان تعریف شود، بازگشت به قدیم و احیای سنت های پوسیده و دمده چه دلیلی می تواند داشته باشد؟

غرض نگارنده از سنت های پوسیده و دمده،  فقط معطوف به نام اشخاص و موضوعیت بخشیدن به سینما نیست. فرهنگ بازی با نام ها و کف و سوت گرفتن از تماشاچی مثل یک رقابت کودکانه از سر لجاجت است.  حالا که نوبت من است می روم آن بالا و هر چه دلم خواست می گویم و لابد این اظهارنظر شخصی باید به نام طیف وسیعی از جامعه ی سینمایی و مدیریت کلان کشور تمام شود.

برای کسانی که تئوری نظام های معتدل را در جامعیت یک فرآیند اجتماعی تبیین می کنند ، ورود به یک بازی دم دستی و دور از خلاقیت جای شگفتی دارد .

اظهار نظر سعید راد نیز در مراسم افتتاحیه جالب و تعجب برانگیز بود. سعید راد در جشنواره های قبلی هم مجال روی صحنه آمدن را داشت ، اما چرا این تقدیر دیرهنگامش از برخی نام ها در دوره ی جدید مدیریت سینما صورت می گیرد

انتقاد مانی حقیقی (و شاید اعتراضش) از حوزه ی هنری در زمان اکران فیلمش نیز انعکاس رسانه ای و خبری داشت و چه لزومی را می شود در نظر گرفت  که در توهم یک طنز کلامی دوباره ایراد شود. برای جامعه ای که به فرهیختگی، آرامش، تدبیر و اعتدال تشویق می کند راه انداختن یک دعوای دوباره، مستوجب گمانه زنی های شائبه برانگیز خواهد بود.

در مراسم افتتاحیه ی جشنواره همه بودند جز خود سینما که فقط بهانه بود . جای سینما خالی بود و فقط حرف از نام ها به میان می امد. طوری این مراسم برگزار می شد که تقدیر از اشخاص بر وجود نام حقیقی هنر و سینما برتری داشته باشد.

شاید همین کارهای اهل سینما و ساختن جمع های محفلی و قربان صدقه رفتن های جناحی و تاختن های موسمی باشد که مردم را از سینما فراری کرده است.

بسیاری از هنرمندان حوزه ی سینما که هم در تعاریف سینمای ملی و ارزشی معرفی می شوند و در عین حال عقاید مدنی شان متمایل به کانون فکری اصلاح طلبی است در فضای حوزه هنری فعالیت می کنند. با این وجود در اختیار داشتن صحنه ای که برای اعتلای نام فرهنگ و سینماست نباید بهانه ای برای تسویه حساب شخصی و در عین حال قرار دادن دو طیف فرهنگی در یک مواجهه ی جدال برانگیز جدید باشد.

حتی اظهار نظر سعید راد  نیز در مراسم افتتاحیه جالب و تعجب برانگیز بود. سعید راد در جشنواره های قبلی هم مجال روی صحنه آمدن را داشت ، اما چرا این تقدیر دیرهنگامش از برخی نام ها در دوره ی جدید مدیریت سینما صورت می گیرد.

معلوم نیست چرا وقتی سعید راد در یک فیلم کاملاً سفارشی دولت قبل بازی کرد و جایزه ای هم برای بازی در این فیلم دریافت نمود ،  از بازیگران هم دوره اش تقدیر نکرد. یا مثلاً وقتی در جشنواره های تلویزیون حضور پیدا می کند ، در مصاحبه های متعددش به یاد تقدیر ازشاید دوستان قدیمی اش  نمی افتد.

موضع گیری، رنگ غالب افتتاحیه جشنواره ی فعلی بود. موضع گیری نسبت به هر آن چه که موضوعیت تقابلی دارد وگرنه می شود که در نظمی هم سوگرایانه، نشان داد که سینما به سمتی می رود که فقط به هدف اصلی اش نیل کند.

با این پیش درآمدی که از افتتاحیه ی جشنواره ی فیلم شاهد بودیم باید منتظر جواب ها باشیم و همین طور بیانیه و مصاحبه باشد که در یک فضای ملتهب منتشر می شود .

مجتبی شاعری

بخش سینما و تلویزیون تبیان


مطالب مرتبط:

شکار خوش‌ صداترین سیمرغ فجر

ابهام یک واژه ی سینمایی

تا نسل پنجم