بادمجان، پرخاصیت ناشناس!
این گیاه که به عربی بادنجان نامیده می‌شود گیاهی است یکساله و دارای ساقه نسبتاً ضخیم و پوشیده از کرک. ارتفاع ساقه آن تا 70 سانتی‌متر می‌رسد. برگ‌های آن بیضی شکل با نوک باریک و گل‌های آن بنفش رنگ است. میوه این گیاه، دراز و باریک و یا گرد، به رنگ‌های بنفش، سیاه، زرد و سفید دیده می‌شود.
بادمجان متعلق به خانواده سیب زمینی بوده و از زمان‌های بسیار قدیم در هند کشت می‌شده است و از آنجا به نقاط دیگر جهان راه یافته است. چین از قرن نهم هجری شروع به کشت و زرع آن کرد. تجار انگلیسی این گیاه را در قرن هفدهم میلادی از گینه وارد انگلستان کردند و آن را به‌نام کدوی گینه‌ای می‌نامیدند. بادمجان در تمام مدت سال وجود دارد.
ترکیبات شیمیائی
بادمجان دارای ویتامین‌های A.B.C و مواد معدنی زیادی است.
جدول مواد موجود در صدگرم بادمجان
انرژی | 30 کالری |
آب | 92 گرم |
پروتئین | 1/3 گرم |
چربی | 0/2 گرم |
نشاسته | 4/6 گرم |
کلسیم | 12 میلی گرم |
فسفر | 15 میلی گرم |
گوگرد | 15 میلی گرم |
منیزیم | 12 میلی گرم |
پتاسیم | 220 میلی گرم |
آهن | 0/7 میلی گرم |
سدیم | 3 میلی گرم |
منگنز | 0/2 میلی گرم |
روی | 0/3 میلی گرم |
مس | 0/1 میلی گرم |
ید | 0/002 میلی گرم |
بتاکاروتن | 0/05 واحد بین المللی |
ویتامین ب 1 | 0/05 میلی گرم |
ویتامین ب 2 | 0/05 میلی گرم |
ویتامین ب 3 | 0/7 میلی گرم |
ویتامین ث | 5 میلی گرم |
خواص دارویی
1. از نظر طب قدیم، بادمجان گرم و خیلی خشک است. بادمجان بر خلاف آنچه که عوام اعتقاد دارند که بی بو و خاصیت است، دارای خواص زیادی است. مهم‌ترین خاصیت آن، کم کالری بودن آن است که غذای بسیار خوبی برای کسانی است که می‌خواهند وزن کم کنند، زیرا دارای ویتامین و مواد معدنی نیز می‌باشد.
2. بادمجان را حتماً باید به حالت کاملاً رسیده مصرف کرد، زیرا خام آن طعم تلخ دارد و در آن‌هایی‌که آسم و برونشیت دارند، باعث تحریک این بیماری‌ها می‌شود.
3. بادمجان اثر نرم‌کننده و مدر دارد.
4. بادمجان به‌علت دارا بودن آهن، در رفع کم‌خونی، دارویی مۆثر است.
5. بادمجان را می‌توان برای از بین بردن ورم و التهاب روی عضو ملتهب گذاشت.
6. دانه بادمجان ایجاد یبوست می‌کند.
7. ریشه بادمجان و شاخه‌های خشک شده و برگ‌های آن، اثر بندآورنده خون را داراست و قابض بوده و انواع خونریزی‌ها استفاده کرد.
8. بادمجان پادزهر خوبی برای مسمومیت‌های حاصل از خوردن قارچ سمی است.
9.
خوردن بادمجان، گرفتگی رگ‌ها را باز می‌کند و شخص را از خطر سکته قلبی محفوظ می‌دارد.10. بادمجان برطرف کننده یبوست است.
11. برگ‌ها و پوست سیاه بادمجان را اگر بجوشانند، این جوشانده درمان اسهال خونی است.
12. جوشانده ریشه بادمجان درمان بیماری آسم است.
13. بادمجان مقوی معده است.
14. آب زردرنگی که در موقع نمک زدن و گذاشتن بادمجان از آن خارج می‌شود برای خشک کردن عرق دست و پا، بهترین دارو است و اشخاصی که دست و پایشان مرتب عرق می‌کند می‌توانند دست و پای خود را با آن چند بار در روز بشویند.
15. اگر بادمجان را بسوزانند و خاکستر آن را با سرکه خمیر کنند و به زگیل بمالند، زگیل کنده خواهد شد.
16. از بادمجان می‌توان به‌عنوان مسکن برای تسکین درد استخوان شکسته و ضرب‌خورده استفاده کرد، بدین طریق که باید بادمجان را در فر بگذارید که نیم‌پز شود و سپس آب آن را با فشار بگیرید و سپس، به مقدار نصف این مقدار آب، به آن شکر قهوه‌ای اضافه کنید و آن را هم زده و بنوشید.
طرز استفاده
بادمجان دارای آلکالوئیدی به‌نام سولانین Solanine می‌باشد که ممکن است در معده‌های ضعیف ایجاد آلرژی و مسمومیت کند. بنابراین برای طبخ بادمجان، ابتدا این ماده را از بادمجان خارج كنید. بهترین طرز پخت آن‌گونه است که خانم‌های ایرانی درست می‌کنند. یعنی بادمجان را باید پوست کند و سپس ورقه ورقه نمود و لابه‌لای آن را نمک پاشید تا آب آن که زرد رنگ و محتوی سولانین است خارج شود، سپس آن را فشار داده و سپس پخت.
البته بهترین طریقه پخت بادمجان، آب‌پز کردن و یا پختن در فر است، زیرا سرخ شده آن سنگین شده و برای معده‌های ضعیف مناسب نیست.
مضرات
بادمجان با همه خواصی که گفته شد نباید مورد استفاده اشخاصی که بواسیر و یا درد چشم دارند قرار گیرد، زیرا بیماری آن‌ها را تشدید می‌کند. اینگونه اشخاص اگر می‌خواهند بادمجان بخورند، بهتر است آن را با گوشت و روغن و یا سرکه بپزند و میل كنند.
