توصیه به طرد دشمنان اهل بیت(ع) و پیروی حق در گفتار امام هشتم (ع)
هرگاه شنیدى مردى حق را انكار و تكذیب می‌كند و با اهل آن مانوس است. پس از نزد او برخیز و با وى همنشینى مكن.
قال الرضا (علیه السلام): من واصل لنا قاطعا او قطع لنا واصلا او مدح لنا عائبا او اكرم لنا مخالفا فلیس منا ولسنا منه. (1)
امام رضا (علیه السلام) فرمود: هر كه با كسى كه از ما قطع رابطه كرده بپیوندد، و یا از آنكه با ما پیوسته ببرد یا عیب كننده ما را مدح گوید یا مخالف ما را گرامی‌دارد، با ما پیوند معنوى ندارد و ما از او نیستیم.
قال الرضا (علیه السلام): من والى اعداء الله فقد عادى اولیاء الله ومن عادى اولیاء الله فقد عادى الله وحق على الله ان یدخله فى نار جهنم. (2)
امام رضا (علیه السلام) فرمود: هركس دشمنان خدا را دوست بدارد، به تحقیق دوستان خدا را دشمن داشته و هر كس دوستان خدا را دشمن بدارد، بر خداوند است كه او را در دوزخ داخل كند.
قال الرضا (علیه السلام): ان ممن یتخذ مودتنا اهل البیت لمن هو اشد فتنة على شیعتنا من الدجال. فقیل له: یابن رسول الله (صلى الله علیه و آله و سلم) بماذا؟ قال: بموالاة اعدائنا ومعاداة اولیائنا!
انه اذا كان كذلك اختلط الحق بالباطل واشتبه الامر. فلم یعرف مۆمن من منافق. (3)
امام رضا (علیه السلام) فرمود: برخى از كسانى كه مودت و دوستى ما اهل بیت را دستاویز ساخته اند، فتنه‌شان بر شیعیان ما از فتنه دجال بیشتر است. پرسیدند: اى فرزند رسول خدا! به چه مناسبت فتنه‌شان از دجال بیشتر است؟ فرمود: زیرا با دشمنان ما، مهر و مودت می‌ورزند و نسبت به دوستان ما دشمنى و عداوت می‌نمایند.
هرگاه چنین شد، حق و باطل مخلوط می‌شوند و حقیقت مورد اشتباه قرار می‌گیرد، در نتیجه مۆمن از منافق بازشناخته نمی‌شود.
كلام الله لا تتجاوزوه، ولا تطلبوا الهدى فى غیره فتضلوا. (4)
از كلام خدا تجاوز مكنید و در غیر آن جویاى راه مشوید كه گمراه خواهید شد.
اذا سمعت الرجل یجحدا الحق ویكذب به ویقع فى اهله، فقم من عنده ولا تقاعده. (5)
اذا اراد الله امرا سلب العباد عقولهم، فاءنفذ امره وتمت ارادته، فاذا انفذ امره رد الى كل ذى عقل عقله، فیقول: كیف ذا ومن این ذا؟! (6)
هرگاه خداوند اراده امرى را بنماید، عقل را از مردم می‌گیرد و كار خود را اجرا. می‌نماید و اراده‌اش به اتمام می‌رسد. وقتى تمام شد، هوش و عقل آنها را بر می‌گرداند، آن وقت اظهار نظر می‌نمایند كه چه شد و از كجا به وجود آمد؟!
1- بحار الانوار، جلد 75، ص 391.
2- بحار الانوار، جلد 75، ص 391.
3- بحار الانوار، جلد 75، ص 391.
4- بحار الانوار، جلد 92، ص 117، از كتاب امالى صدوق، ص 326.
5- تفسیر نورالثقلین، جلد 1، ص 564.
6- بحار الانوار، جلد 78، ص 335
بخش حریم رضوی
