رنگ سریال‌های شبانه می‌پرد!

در این نوشتار قصد داریم به این موضوع اشاره کنیم که اصولا یکی از دلایل مهم ساخت سریالهای شبانه، ورود به عرصه ای برای رقابت با شبکه های ماهواره ای فارسی زبان است. رقابتی که بی تردید جوانمردانه نیست.

باید رقابت کرد!

وقتی با نگاهی نقادانه به تحلیل و بررسی سریالهای تلویزیونی می پردازیم، همواره از این موضوع سخن گفته ایم که ضعف در عملکرد تلویزیون و برنامه سازی، از دلایل اصلی گرایش مردم به شبکه های ماهواره ای است. بنابراین یکی از پییشنهادهای مطرح شده در این رابطه این بوده که رسانه ملی در جهت تهیه و تولید سریالهای شبانه با محتوایی جذاب و البته مثبت و سازنده، تلاش و فعالیت دائمی داشته باشد.

در مقطعی از زمان، تلویزیون فعالیت نسبتا خوبی را در این زمینه آغاز کرد و در این میان پخش مجموعه های طنز هم خالی از لطف نبود. اما نقاط ضعف، همواره وجود داشته اند و نمایش مبانی فکری و رفتاری نادرست، از جمله آسیبهای ناشی از پخش این سریالها بوده است.

واقعیت غیرقابل انکاری که باید آنرا مطرح کرد این است که رقابت رسانه ملی با شبکه های ماهواره ای در زمینه پخش سریالهای متعدد و جذاب، رقابتی ناجوانمردانه است. تصور کنید وقتی شبکه هایی از قبیل جم تی وی، ام بی سی فارسی و انگلیسی، فارسی وان، زمزمه و...به پخش دائمی انواع و اقسام سریالها می پردازند، رسانه ملی چگونه و به چه صورتی می تواند به رقابت با چنین شبکه هایی بپردازد؟ شبکه هایی که از کمترین سانسور و محدودیت در نحوه پخش برخوردارند و موضوعاتی را برای پخش انتخاب می کنند که عامه پسند و به دغدغه های ایرانیان، نزدیکی و قرابت خاصی دارد.

در این شرایط رسانه ملی باید با حفظ ضوابط و مقررات خاصی به تهیه و تولید سریال هایی بپردازد که از همه ویژگیهای مثبت یک سریال برخوردار باشد. از جذابیت صحنه و انتخاب بازیگران گرفته تا محتوای فیلمنامه و نحوه کارگردانی...باید بپذیریم که وظیفه رسانه ملی در چنین شرایطی، وظیفه سختی است و همین امر ایجاب می کند که در میان انتقادات متعدد، گه گاهی هم به تمجید از رسانه ملی بپردازیم.

مسلما نیرو و وقت بسیار و البته هزینه زیادی برای ساخت مجموعه های تلویزیونی صرف می شود. مثل مجموعه اخیر"زمانه" که از تلویزیون در حال پخش است و شاید جالب باشد که بدانیم ساخت این سریال حدود یک سال طول کشیده است.

سریالی که نقاط ضعف و قوت بسیاری دارد و معلوم نیست سرنوشت شخصیتهای این داستان به کجا می رسد که بدون شک آنزمان بهتر می توان درباره چند و چون آن قضاوت کرد. سریالی که داستانهای فرعی و تکراری زیادی دارد که طرح برخی از آنها ضروری به نظر می رسد. هر چند انتقاد نسبت به این مجموعه تلویزیونی کم نیست اما باید این نکته را در نظر داشت که متاسفانه سریالهای دوبله شده به زبان فارسی که از طریق ماهواره پخش می شوند، کم نیستند و اثرگذاری عمیقی را بر نگرش و تفکر خانواده های ایرانی مورد نظر دارند. سریالهایی که در تمام طول شبانه روز پخش می شوند و اتفاقا عده زیادی را به سمت خود کشانده اند.

آنچه مشخص است اینکه برای ورود به یک جدال نابرابر هم لازم است تا سلاحی در دست باشد و در غیر این صورت نمی توان انتظار پیروزی  و یا ذره ای توفیق را داشت.

اما این بدان معنا نیست که از هر وسیله و ابزاری برای جذب مخاطب کمک گرفت بلکه مقصود از این سخن این است که حداکثر تلاش برای ساخت محتوایی سودمند صورت گیرد و برای تحقق این امر لازم است که برنامه سازان هم فرصت های مناسبی را برای انتخاب موضوع و پرداختی صحیح و اصولی برای آن داشته باشند تا فضایی مناسب برای ساخت سریالهایی با مضمون فرهنگ ایرانی ایجاد شود.

برای آن دسته از افرادی که نگاهی گذرا به شبکه های ماهواره ای داشته باشند این موضوع روشن و واضح است که اغلب سریالهای دوبله در ماهواره، مجموعه هایی سخیف و بی ارزش هستند که فاقد ارزش هنری هستند و تنها به رواج بی بند و باری و بی حیایی و تبلیغی برای استفاده از لباس و مد های و گوناگون هستند و جهان بینی های خاصی را به مخاطب منتقل می کنند.

آنچه مشخص است اینکه برای فیلم سازان ایرانی شایسته است که برای ساخت و تولید مجموعه های تلویزیونی، تامل و دقت ویژه ای به خرج دهند و با دغدغه فرهنگی این اقدام را انجام دهند و تنها به ارضای ذائقه مخاطب فکر نکنند که قطعا موضوعات مهمتری هم وجود دارند.