نقاشی طوماری ژاپنی

چندی پیش، یک نسخه‌ی نادر از یک طومار نقاشی ژاپنی که در دهه 40 میلادی به کتابخانه مرکزی شهر ادینبورگ پایتخت اسکاتلند هدیه شده بود، شناسایی شد.

این نقاش ارزشمند توسط یک مهندس اسکاتلندی که در دهه 40 میلادی در ژاپن زندگی می‌کرده به کتابخانه مرکزی ادینبورگ هدیه شده است.

یکی از مسئولان کتابخانه ملی ادینبورگ می‌گوید، برای چندین دهه این طومار ارزشمند در کتابخانه وجود داشته، اما هیچ‌کس به آن توجه نمی‌کرده است.

این طومار که 13 متر طول دارد و حدود 300 سال قبل در توکیو خلق شده، یک مراسم ویژه را به تصویر کشیده و در حال حاضر تنها دو نمونه از آن در اروپا وجود دارد که هر دو در «موزه بریتانیا» در لندن نگهداری می‌شوند.

هنر تصویری در ژاپن از زمانی متداول شد که راهبان بودایی و صنعتگران کره ای وچینی درآنجا اقامت گزیدند.دیوارنگاری و نقاشی طوماری با مضمونهای بودایی که ریشه در هنرهند داشت،رواج یافت.قدیمیترین نمونه های این نقاشی ها صومعه هریوجی بود که دراثر آتش سوزی ازبین رفت.

قطع رابطه با چینیان دراواخر سده نهم میلادی زمینه ای برای رشد نقاشی بومی فراهم شد. ژاپنی هادرنقاشیهایی که روی دیوارها یا برسطح پرده های چند لته برای آرایش کاخ های سلطنتی و کوشکهای اشراف اجرامی کردند،به تجسم منظره های سرزمین خویش روی آوردند.به علاوه،هنگام رشدادبیات ملی،داستان های عامیانه،مضمون های تاریخی،زندگینامه هاوغیره را بر روی طومارهای افقی به تصویرکشیدند. این نوع نقاشی طوماری (اماکیمونو)نام دارد و قدیمی ترین نمونه ی آن مصورسازی (افسانه ی گنجی)توسط "تاکایشی" نقاش درباری سده12 است.

فرق عمده ی نقاشی طوماری ژاپن و چین در موضوعاتش است،چینیان عمدتا منظره نگاری می کردند ولی ژاپنی ها نقاشی را به تجسم رویدادهای زندگی می گرفتند.

از ویژگی های نقاشی های اماکیمونو نوشته هایی با خط خوش،جداکردن صحنه های پیاپی،قلمگیری نازک و سریع،رنگهای تخت،تجسم فضااز زاویه بالا است.همچنین این گونه نقاشی ها جلوه های طبیعتگرایانه تزئینی بامهارت درهم آمیخته شده اند.دراغلب این طومارها شوخ طبعی،دقت روانشناختی وروایتگری پرشور نقاشی ژاپنی را می توان تشخیص داد.

برتری بافتن پیروان ذن در سده ی 14 برنقاشی ژاپنی بسیار تاثیر گذاشت.راهبان ذن نمونه های منظره نگاری آبمرکبی دوران سونگ چین را به ژاپن آوردند.این نقاشان دراوایل سعی داشتند فلسفه شهودی ذن را در منظره نگاری و کمپوزیسون های پیکردار بیان کنند،ولی از اواخر سده15،تجسم طبیعت با نوعی تظاهر استادانه در کاربست خطهای تندو شکسته آمیخته شد.

در سده ی پانزدهم نوعی دیگر نقاشی به وجودآمد که موضوعاتش اغلب گلها،پرندگان،... بود که برای تزئینات خانگی استفاده می شد.بعد ازآن نیز به موضوعات ادبی وفلسفی پرداختند.

بالاخره ژاپن بعد از دو قرن انزوا،در میانه سده ی 19 دروازه هایش رو به جهان غرب باز شد و این نقطه عطفی در هنر ژاپن بود.

در سده ی20،شور وشوق ژاپنی ها به هنر اروپایی فزونی یافت.بسیاری ازنقاشان برای هنرآموزی به فرانسه رفتند و غالبا نیز به شیوه ی پست امپرسونیسم گراییدند.ازنقاشان بزرگ ژاپنی،هنرمندانی چون: تاکایشی، شوبون، سشو، سوییبکو،تسامیتسونبو،ماسانبو،متونبو،ایکنوتایگا،یسانوبوسن، گاتاکرین،هارونبو،هیرشیگه،اوتامارو،هگوسای، فوجی شیماتاکه جی،کوردا سیکی،اکاکورا کاکوز و... را می توان نام برد.

ایسنا

آرت دیلی

کلبه مقدس کیخسرو