آیا دعای عشرات ضد قرآن است؟
دعای عشرات را مرحوم سید بن طاووس در کتاب جمال الاسبوع، ص 279 از مرحوم شیخ طوسی و ایشان به سند خودش از احمد بن محمد بن سعید بن عقده از علی بن حسن بن علی بن فضال از ثعلبه بن میمون از صالح بن فیض از ابن مریم از عبدالله بن عطا که می گوید فرمود به من امام محمد باقر(علیه السلام) از پدرش حضرت علی بن الحسین(علیه السلام) از پدرش امام حسین(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) از امیرالمۆمنین(علیه السلام) که امیرالمۆمنین(علیه السلام) این دعا را به امام حسین(علیه السلام) تعلیم می فرماید و سفارش اکید می فرماید که این دعا را تنها به خواص از اهل بیت و شیعیان خود تعلیم نماید و آثار زیادی را حضرت برای این دعا ذکر می کند. البته مرحوم سید در اقبال این دعا را به طرق دیگری نیز از امام محمد باقر(علیه السلام) روایت کرده است. مرحوم مجلسی در بحارالانوار، ج 87، ص 73 این دعا را از جمال الاسبوع سید بن طاووس و در جلد 92، ص 409 این دعا را از مهج الدعوات با سند دیگری از امام صادق(علیه السلام) از پدرانشان از امیرالمۆمنین(علیه السلام) نقل می کند. مناجات خمسه عشر هم در صحیفه سجادیه امام زین العابدین(علیه السلام) آمده است. (صحیفه سجادیه، دعای 182)
برقعی (مبلغ وهابی) در کتابش که به بسیاری ایمیل شده نوشته: دعای عشرات در مفاتیح ضد قرآن و شرک است، چون در فرازی به غیر از خدا را شاهد بر ایمان گرفته است و خدا فرموده شهادت خدا کافیست.
بالاخره از یک مبلغ وهابیت به جز این نیز انتظار نیست. اگر قرار بود که آنها دعا، توسل، شفاعت و ... را قبول کنند که به این وضع نمیافتادند.
برقعی در این کتاب معترض شده است که خواننده در این دعا به غیر از خدا، ملائک، انبیاء و رسولان و حاملین عرش و ... را شاهد بر ایمان خود می گیرد و چون وهابیها مدعیاند که به جز قرآن هیچ موضوع و سخن دیگری را قبول ندارند و از غروری که ناشی از جهلشان است گمان میکنند که همین قرآن را نیز به خوبی میفهمند و میگوید: شاهد گرفتن به غیر از خدا شرکت است و مگر دیگرانی چون ملائک یا رسولان نیز مانند خدا سمیع و بصیر هستند؟
الف – این استدلالهای سست نشان میدهد که برقعی حتی ظاهر آیات قرآن را کریم کاملاً نخوانده است، چه رسد به این که از تفسیر و تأویل و تشریح آنها چیزی بداند.
خداوند متعال حتی در مورد الوهیت و حقانیت خود، به شهادت ملائک و هم چنین اهل علم نیز تصریح مینماید، در حالی که ملائک و اهل علم همه مخلوقات او هستند و شهادت خدا کافیست:
«شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَكیمُ» (آل عمران - 18)
ترجمه: خدا خود شاهد است بر اینكه معبودى جز او نیست، ملائكه و صاحبان علم نیز شهادت مىدهند به یگانگى او و اینكه او همواره به عدل قیام دارد، معبودى جز او كه عزیز و حكیم است وجود ندارد.
ب - خداوند متعال راجع به کتابی که خود نازل نموده است، خود «شهادت» میدهد و شهادت خدا کافیست، اما قید مینماید که ملائک نیز به این امر شهادت میدهند:
«لكِنِ اللَّهُ یَشْهَدُ بِما أَنْزَلَ إِلَیْكَ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَ الْمَلائِكَةُ یَشْهَدُونَ وَ كَفى بِاللَّهِ شَهیداً» (النساء - 166)
ترجمه:[پس اینكه از تو مىخواهند كتابى از آسمان برایشان نازل كنى مردود است] و خدا شهادت مىدهد به اینكه كتابى كه به تو نازل كرده، به علم خود نازل كرده است (از جانب اوست)، ملائكه نیز شهادت مىدهد و خدا براى شهادت دادن بس است.
نگاه سطحی به آیات فوق نیز اثبات مینماید که انبیاء و رسولان شاهدان امت هستند و نیز اثبات مینماید که منکرین این «شهادت» یا اصلاً قرآن را یک بار از رو کامل نخوانده و نفهمیدهاند [چه رسد به حدیث و ... که اصلاً قبول ندارند] و یا خواندهاند و میدانند، اما دروغ میگویند تا مردم را گمراه کنند و خداوند متعال شاهد این نفاقها نیز هست
ج – خداوند متعال در چندین آیه به صراحت میفرماید که نه تنها رسول او «شاهد» همهی شماست، شما امت مسلمان نیز شاهد دیگران هستید:
«وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ یَكُونَ الرَّسُولُ عَلَیْكُمْ شَهیداً ...» (البقره – 143)
ترجمه: و ما شما را اینچنین امتى وسط قرار دادیم تا شاهدان بر سایر مردم باشید و رسول بر شما شاهد باشد ... .
د – خداوند متعال در قرآن کریم تصریح مینماید که هر امتی شاهدی دارد و پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله)، شاهد بر این امت است:
«فَكَیْفَ إِذا جِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهیدٍ وَ جِئْنا بِكَ عَلى هۆُلاءِ شَهیداً» (النساء - 41)
ترجمه: و حال كه ایمان نیاوردند،- چه حالى خواهند داشت؟ در آن روزى كه از هر امتى گواهى بیاوریم، و تو را نیز به عنوان گواه بر این امت حاضر سازیم؟
ھ – خداوند متعال به هنگام امر به جهاد، نماز، زکات و آویختن به ریسمان الهی، تأکید مینماید که رسول او شاهد شماست:
«وَ جاهِدُوا فِی اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ هُوَ اجْتَباكُمْ وَ ما جَعَلَ عَلَیْكُمْ فِی الدِّینِ مِنْ حَرَجٍ مِلَّةَ أَبیكُمْ إِبْراهیمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمینَ مِنْ قَبْلُ وَ فی هذا لِیَكُونَ الرَّسُولُ شَهیداً عَلَیْكُمْ وَ تَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ فَأَقیمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ اعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلى وَ نِعْمَ النَّصیرُ» (الحج - 78)
ترجمه: و در راه خدا كارزار كنید چنان كه سزاوار كارزار كردن براى او است او شما را برگزید و در این دین براى شما دشوارى ننهاده آئین پدرتان ابراهیم است و او شما را از پیش و هم در این قرآن مسلمان نام داد تا این پیغمبر بر شما گواه باشد و شما بر مردم گواه باشید پس نماز گزارید و زكات دهید و به خدا تكیه كنید كه او مولاى شما است و چه خوب مولا و چه خوب یاورى است.
و – اما در خصوص این سۆال که مگر ملائک یا انبیای الهی نیز مانند خداوند سمیع و بصیر هستند؟
دقت شود که خداوند متعال مانندی ندارد، اما به هر کس که بخواهد «سمع و بصر» میدهد و فرمود که به همه شما قلب، سمع و بصر دادیم و به همین علت مسئول و پاسخگو نیز هستید:
«وَ هُوَ الَّذی أَنْشَأَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلیلاً ما تَشْكُرُونَ» (المۆمنون - 78)
خداوند متعال مانندی ندارد، اما به هر کس که بخواهد «سمع و بصر» میدهد و فرمود که به همه شما قلب، سمع و بصر دادیم و به همین علت مسئول و پاسخگو نیز هستید
ترجمه: و او است خدایى كه براى شما گوش و چشم و قلب آفرید، عده بسیار كمى از شما شكر او را به جا مىآورید.
«وَ لَقَدْ مَكَّنَّاهُمْ فیما إِنْ مَكَّنَّاكُمْ فیهِ وَ جَعَلْنا لَهُمْ سَمْعاً وَ أَبْصاراً وَ أَفْئِدَةً فَما أَغْنى عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَ لا أَبْصارُهُمْ وَ لا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَیْءٍ إِذْ كانُوا یَجْحَدُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ یَسْتَهْزِۆُن» (الاحقاف – 26)
ترجمه: با اینكه به آنان مكنتهایى داده بودیم كه به شما ندادهایم به آنها نیز گوش و چشم و فهم داده بودیم اما نه گوششان به دردشان خورد و نه از چشم و دل خود كمترین بهرهاى بردند، چون آیات خدا را انكار مىكردند و همان عذابى كه مسخرهاش مىكردند بر سرشان بیامد.
نگاه سطحی به آیات فوق نیز اثبات مینماید که انبیاء و رسولان شاهدان امت هستند و نیز اثبات مینماید که منکرین این «شهادت» یا اصلاً قرآن را یک بار از رو کامل نخوانده و نفهمیدهاند [چه رسد به حدیث و ... که اصلاً قبول ندارند] و یا خواندهاند و میدانند، اما دروغ میگویند تا مردم را گمراه کنند و خداوند متعال شاهد این نفاقها نیز هست:
«إِذا جاءَكَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقینَ لَكاذِبُونَ» (المنافقون -1)
اى رسول ما چون منافقان (ریاكار) نزد تو آمده گفتند كه ما به یقین و حقیقت گواهى مىدهیم كه تو رسول خدایى (فریب مخور) خدا مىداند كه تو رسول اویى. و خدا گواهى مىدهد كه منافقان (سخن به مكر و خدعه و) دروغ مىگویند.
فرآوری : زهرا اجلال
بخش قرآن تبیان
منابع :
سایت ایکس شبهه
سایت حوزه