اول محافظت بعد ورود!
فهم در خطر بودن فرزندان در اینترنت
بخش مهمی از زندگی انسان را اوقات فراغت تشکیل می دهد. در صورتی که نوجوان و جوان برای گذراندن این اوقات برنامه ای نداشته باشند، آن را به بطالت می گذرانند. نتایج پژوهشهای به عمل آمده نشان می دهد که میان چگونگی گذراندن اوقات فراغت با انحرافات نوجوانان و جوانان و ابتلای آنها به انواع بزهکاری همبستگی مستقیمی وجود دارد.
شناخت نیازمندی ها و رفع احتیاجات نوجوان و جوان و برنامه ریزی صحیح برای اوقات فراغتی که آنها در اختیار دارند باعث می شود تا خلاقیتها، نوع آوری ها همراه با تفکر سیال نمود خود را نشان دهد. دلیل این ادعا آن است که می توان گفت بسیاری از کشفیات، اختراعات، تحولات روحی و معنوی در استفاده بهینه از اوقات فراغت به وجود امده است.
امروزه با توجه به تغییر و تحولاتی که در جهان ارتباطات ایجاد شده است، اینترنت به سرعت در حال تبدیل شدن به بهترین روش برقراری ارتباطات اجتماعی برای کودکان، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان شده است.
در این مقاله درباره چگونگی محافظت از فرزندان هنگام استفاده از این تکنولوژی برای اهداف اجتماعی بحث خواهیم کرد:
بررسی کنید که چرا فرزندتان به شبکه های اجتماعی آنلاین کشیده می شود: احساس گمنامی و ناشناخته بودن در ارتباطات اینترنتی به همراه اسودگی نسبی گسترش یک شبکه اجتماعی فراتر از محدودیت های جغرافیایی، به شبکه های اجتماعی آنلاین جذابیت انکار ناپذیری بخشیده است. افرادی که به طور عادی در صحنه های اجتماعی ظاهر نمی شود می توانند آنلاین شوند و بدون اینکه احساس کنند به لحاظ هیجانی و عاطفی در حال ریسک کردن و انجام کار پر خطری هستند وارد صحنه های اجتماعی مجازی می شوند ولی این کل ماجرا نیست. وقتی که یک نفر به طور آنلاین شروع به گسترش روابط خود می کند تنها کاری که می کند دقیقا همین گسترش روابط است. در حالی که با هر ارتباط جدید خطرات و ریسک های جدیدی پیش می آید. کودکان و نوجوانان به دلیل نداشتن تجربیات عاطفی و بلوغ به طور خاص تر مستعد این گونه درگیری های عاطفی هستند. این آسیب پذیری براحتی کودکان و نوجوانان را اداره و دستکاری می کند و آنها را در زندگی واقعی هم به رفتارهای پر خطر ترغیب می کند.
از خود بپرسید چگونه می توان فهمید که آیا فرزندم در اینترنت در خطر است یا نه؟ پاسخ ساده است. اگر او به اینترنت دسترسی دارد پس در خطر است. والدین نباید منتظر علایم و نشانه ها باشند تا مراقبت از فرزندان را در هنگام استفاده از اینترنت آغاز کنند. آنها باید قبل از آنکه فرزندشان یاد بگیرد چطور رایانه را خاموش و روشن کند این مراقبت را آغاز کنند.
با فرزندتان درباره خطرات اینترنت و چگونگی پرهیز از موقعیتها و شرایط پرخطر صحبت کنید. می توانید از مدرسه یا حتی پلیس در این زمینه کمک بگیرید و از انها راهنمایی بخواهید.
تلاش کنید که با سایتها و شبکه های اجتماعی شناخته شده و معروف، وبلاگها و .. بیشتر آشنا شوید و درباره آنها کسب اطلاعات کنید. هر قدر زودتر خود را آماده کنید به همان اندازه فرزندتان خواهد دانست که چه موقع خودش را از یک فعالیت اینترنتی پر خطر جدا کند.
مراقب علایمی باشید که ممکن است فرزندتان هنگامی که درگیر یک رفتار پر خطر اینترنتی است از خود بروز دهد:
**تمایل به خلوت گزینی ناگهانی و یکباره هنگام اتصال به اینترنت
** دوستان یا تماسهای خارج از گروههای اجتماعی طبیعی و عادی
**افزایش ناگهانی حجم تماسهای تلفن همراه و یا استفاده از پیامکهای متنی و اطلاعات
**پرهیز و رد کردن فعالیتهای اجتماعی طبیعی و عادی
به یاد داشته باشید که هیچ راهنمای جامع و فراگیری درباره علایم و نشانه های در خطر بودن فرزند شما در اینترنت وجود ندارد. حتی در صورت وجود چنین راهنمایی باز هم هیچ کس مثل خود شما فرزندتان را نمی شناسد، شما راهنمای خود هستید و باید به غریزه والدینی خود اعتماد کنید. در یک لحظه ممکن است حس کنید که به حریم خصوصی او تجاوز می کنید اما اگر کمی تامل کنید خواهید یافت که این حق شماست. باید با این حقیقت مواجه شوید که والدین ممکن است قوانین یکسانی نسبت به شما نداشته باشند و یا به اندازه شما سخت گیر نباشند. این کار آسانی نیست اما اگر می خواهید فرزندتان در فضای مجازی امنیت داشته باشد این تنها کاری است که باید انجام دهید.
مریم عطاریان بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط:
