بزرگترین ظلم در حق برادر مۆمن

بهتان و تهمت از گناهان کبیره است و در قرآن مجید به شدت از آن نهی و عذاب شدیدی برای آن ذکر شده که به آن اشاره خواهد شد.

در حقیقت بهتان بدترین نوع دروغ است و چنانچه اتهام شخص در غیاب وی باشد غیبت هم بشمار می‌آید و انسان در واقع مرتکب دو گناه شده است یکی دروغ و دیگری غیبت.

بهتان و افتراء عبارتست از اینكه انسان در حق غیر به چیزی كه راضی نیست دروغ بگوید به عبارت دیگر چیزی را به دروغ به دیگری نسبت دهد و شخصی كه مرتكب گناه و عمل زشتی نشده به انجام آن متهم كند و یا عیب و نقصی را كه در او نیست به او بچسباند و فرقی نیست كه این نسبت دروغ در حضور او باشد یا در غیاب.

بهتان و تهمت از گناهان كبیره است و در قرآن مجید به شدت از آن نهی، و عذاب شدیدی برای آن ذكر گردیده كه به آن اشاره خواهد شد.

در حقیقت بهتان بدترین نوع دروغ است و چنانچه اتهام شخص در غیاب وی باشد غیبت هم بشمار می‌آید و انسان در واقع مرتكب دو گناه شده است یكی دورغ و دیگری غیبت و بزرگترین ظلم در حق برادر مۆمن آنست كه او را متهم به ارتكاب گناهی كنی كه هرگز آنرا انجام نداده است. بهتان باصطلاح همین برچسب زدن به این و آن است كه متاسفانه همواره در جوامع بشری مطرح بوده و امروزه نیز بزرگترین ابزار دشمنان و مخالفان است.

در روایات واحادیث از این عمل زشت و ناپسند به عنوان بزرگترین ظلم در حق برادر مۆمن یاد شده که او را متهم به ارتکاب گناهی کنی که هرگز آن را انجام نداده است.

خداوند در آیه 12 سوره حجرات می‌فرماید: "ای مۆمنان از بسیاری از گمان‌ها بپرهیزید زیرا بعضی از گمان‌ها گناه است".

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در این باره می‌فرمایند: "هر کس به مرد یا زن با ایمانی بهتان بزند یا درباره‎ کسی چیزی بگوید که در او نیست خداوند در قیامت او را بر تلی از آتش قرار می‌دهد تا از آنچه گفته است خارج شود. و از عهده گفته‎ خود بیرون آید."( وسائل الشیعه، ج8، ص603؛ عیون اخبار الرضا، ب 30)

امام صادق علیه‌السلام فرمود: "هر گاه مۆمنی برادر مۆمن خویش را متهم سازد و به او تهمت بزند ایمان از قلب او محو می‌شود همچنان که نمک در آب ذوب می‌گردد و وقتی ایمان مۆمن ذوب شد و دیگر اثری از ایمان در قلبش باقی نماند جایگاهش دوزخ است."( کافی، ج2، ص361؛ البرهان، 4/208)

حال ببینیم تهمت چه پیامدی دارد؟

امام سجّاد علیه‏‌السلام :"هر کس به مردم عیبی را نسبت دهد که دارند، مردم به او عیبی را که ندارد نسبت دهند."( بحارالأنوار: 78 / 160 / 21 منتخب میزان الحکمة: 86)

امام صادق علیه‏‌السلام :"هرگاه مۆمن به برادر خود تهمت زند ایمان در قلب او آب شود همچنان که نمک در آب حلّ می‏‌شود."( الکافی: 2 / 361 / 1 منتخب میزان الحکمة: 96)

همچنین ایشان فرمودند:"مَنِ اتَّهمَ أخاهُ فی دِینِهِ فلا حُرمَةَ بَینَهُما"."هر کس به برادر دینی خود تهمت زند حرمتی میان آن دو به جا نمی‏‌ماند.( الکافی: 2 / 361 / 2 منتخب میزان الحکمة: 96)

آثار سوء اجتماعی

نتیجه بهتان و افتراء به این و آن اینست كه نظام اجتماعی دیر یا زود از هم بپاشد و عدالت اجتماعی از بین برو.د حق باطل و باطل حق جلوه كند، بی گناهان متهم و گرفتار، ‌و گناهكاران تبرئه و آزاد باشند، حسن ظن به سوء ظن نسبت به یكدیگر تبدیل گردد و اعتماد عمومی مردم از یكدیگر سلب شود و زمینه‎ی هرج و مرج فراهم گردد و نا امنی و نار ضایتی رشد یابد،‌ دوستی و صمیمیت جایش را به كینه و عداوت بدهد، مردم پراكنده و متفرق و بدون ارتباط با یكدیگر زندگی كنند و از تجمع و تشكل و انسجام خبری نباشد. بدون شك چنین جامعه‌ای نمی‌تواند دوام و بقاء داشته باشد بلكه بزودی سقوط خواهد كرد و مردم آن هلاك و گرفتار انواع مشكلات و بلایا خواهند شد. و لذا امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: هر گاه مۆمنی برادر مۆمن خویش را متهم سازد و به او تهمت بزند ایمان از قلب او محو می‌شود همچنانكه نمك در آب ذوب می‌گردد.[ اذا اتهم المۆمن اخاه انماث الایمان من قلبه كما ینماث الملح فی الماء (كافی، ج2، ص361؛ البرهان، 4/208)]

وقتی ایمان مۆمن ذوب شد و دیگر اثری از ایمان در قلبش باقی نماند جایگاهش دوزخ است چنانكه پیامبر اكرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ فرمود[ من بهت مۆمنا او مۆمنه او قال فیه ما لیس فیه اقامه الله تعالی یوم القیامه علی تل من نار حتی یخرج مما قال فیه (وسائل الشیعه، ج8، ص603؛ عیون اخبار الرضا، ب 30). ]: هر كس به مرد یا زن با ایمانی بهتان بزند یا درباره‎ی كسی چیزی بگوید كه در او نیست خداوند در قیامت او را بر تلی از آتش قرار می‌دهد تا از آنچه گفته است خارج شود. و از عهده‎ی‌ گفته‎ی خود بیرون آید.

                                                                                                                                       فرآوری : زهرا اجلال

منابع :

سایت حوزه

خبرگزاری فارس