ظلم‌هایی که به حضرت زهرا(علیهاالسلام) شد !

واعظ: بزرگترین ظلمی که به ما و بلکه به تمام بشریت شده است، غصب حق جده ی ما فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) است.

حافظ: فرض کنید الان پای میز محاکمه الهی هستید؛ ثابت کنید که به فاطمه ظلم شده است.

واعظ: تفاوتی که اینجا با محکمه عدل الهی دارد این است که در آنجا تعصب و کتمان حق راه ندارد.

حافظ: من اصلاً اهل عناد و لجاج نیستم و متعصب نمی باشم. در طول این مدتی که در محضر شما بوده و هستم، هر زمان که حرف حساب شنیده ام ساکت مانده ام؛ با اینکه می توانستم مغالطه و یا مجادله کنم.مطمئن باشید که من آن آدم شب اول نیستم و امیدوارم با ولای آل پیامبر از دنیا بروم.

واعظ: خداوند به شما خیر کثیر عطا کند. استدعا می کنم به عرایض من گوش دهید و به عنوان یک قاضی عادل، حق را به صاحب آن بدهید. برخی افراد نادان می گویند: چرا امری که در هزار و سیصد سال قبل رخ داده است و طرح آن موجب کدورت و اختلاف می شود را مطرح می کنید؟

در جواب می گوییم: که اولا،ً اگر دعوا بر سر ارث بوده است؛ پس در هر زمانی بوسیله ی ورثه قابل طرح است ولو اینکه هزار سال از شروع اختلاف گذشته باشد. ثانیاً، روشن شدن این مطلب باعث تشخیص راه حق از راه باطل می شود. اگر برای همه ی ما روشن شود که حق با علی است آن گاه اتحاد واقعی بین مسلمانان عالم برقرار می شود و همگی شیعه می شوند و در نتیجه خداشناسی، پیامبرشناسی، نحوه ی انجام عبادات، همه و همه تفاوت می کند. پس می بینید که اگر همین دعوا به نتیجه برسد، تبعات بسیار وسیع و دامنه داری را به دنبال دارد؛ لذا طرح این مباحث تا زمانی که حتی یک غیرشیعی روی زمین وجود دارد، جا دارد. پس از این مقدمه، می خواهم سۆالی را از محضرتان بپرسم؟

اگر پدری در زمان حیاتش ملکی را به فرزندش ببخشد، آیا این ملک پس از فوت پدر جزء ماترك میت به حساب می آید یا خیر؟

حافظ: مشخص است که آن ملک جزء ماترك نیست و مشمول قانون ارث نمی شود.

واعظ: بعد از فتح خیبر عدّه ای از رۆسای فدك خدمت پیامبر اکرم (صلیّ الله علیه وآله وسلم) آمدند و قرارداد صلحی امضاء نمودند، که بر اساس آن نصف املاك فدك از آن رسول خدا (صلیّ الله علیه وآله وسلم) گردید. بعد از این واقعه آیه (وآت ذا القربی حقه) 1 نازل شد. پس جبرئیل عرض کرد: خداوند می فرماید: فدك را به فاطمه بده. طبق امر الهی فدك در زمان حیات رسول اکرم (صلیّ الله علیه وآله وسلم) به فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) واگذار گردید و فاطمه (سلام الله علیها) قوت خود و فرزندانش را از عوائد و درآمد فدك بر می داشت و بقیه را بین فقرا تقسیم می فرمود. غصب فدك توسط مأمورین ابوبکر، یکی از دردآورترین وقایع تاریخ پس از وفات رسول خدا (صلیّ الله علیه وآله وسلم) است.

حافظ: غصبی در کار نبوده است؛ بلکه به حدیث رسول خدا (صلیّ الله علیه وآله وسلم) عمل شده است. ابوبکر از رسول خدا (صلیّ الله علیه وآله وسلم) نقل کرده است که آن حضرت فرمود: ما جماعت انبیا ارث نمی گذاریم، هر چه از ما باقی بماند صدقه است.

واعظ: اولاً، مگر خود شما نفرمودید که اگر پدر در زمان حیاتش ملکی را به فرزندش هبه کند دیگر جزء ماترك او به حساب نمی آید و مشمول ارث نمی شود؛ به عبارت دیگر اصلا صحبت از ارث و میراث نیست که شما می گویید انبیاء ارث نمی گذارند. ثانیا سر تا پای این حدیث، جعلی است.

حافظ: جالب است! شما به راحتی چنین حدیث معروفی را جعلی می خوانید.

واعظ: اگر اندکی دقیق شوید، شما هم به جعلی بودن این حدیث پی خواهید برد. این حدیث می گوید، ما انبیا ارث نمی گذاریم و حال آنکه آیات بسیاری در قرآن وجود دارد که راجع به ارث گذاشتن انبیاست.

قرآن کریم می فرماید: (و ورث سلیمان داوود). حضرت فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) در محاجه ای که با ابوبکر داشت، این آیات را عنوان کرد و فرمود: «ای پسر ابی قحافه! آیا در کتاب خدا نوشته شده است که تو از  پدرت ارث ببری و من از پدرم ارث نبرم. افتراء بزرگی بر خدا می بندید؛ آیا عمداً کتاب خدا را کنار گذاشته و قرآن را پشت سر انداخته اید؟ مگر در قرآن مجید نیامده است که: هرگاه یکی از شما را زمان مرگ فرارسید، چنانچه دارای متاع دنیا است برای پدر و مادر و خویشانش به نحو شایسته وصیت کند. شما بر اساس چه حکمی مرا از ارث پدرم محروم کردید؟ آیا خداوند شما را به آیه ای مخصوص گردانیده و پدرم را از آن آیه اخراج کرده است؟ آیا شما به خاص و عام قرآن از پدرم محمد (صلیّ الله علیه وآله وسلم) و پسرعمویم علی (علیه السلام) داناترید؟» 2 چون خلیفه و اطرافیانش در برابر بیانات مستدل آن حضرت درمانده شدند، بنا را بر فحاشی و توهین گذارده و هوچی گری راه انداختند. حضرت فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) خطاب به ایشان فرمود: «امروز دل مرا شکستید و حق مرا تضییع کردید؛ من در روز قیامت در محکمه عدل الهی حق خود را از شما خواهم گرفت».3

حافظ: هیچ کس جرأت جسارت و توهین به ودیعه ی پیامبر و بضعه ی رسول خدا (صلیّ الله علیه وآله وسلم) را نداشته است! احتمالاً اشتباه می کنید!!

واعظ: آری هیچ کس جرأت نداشته است جز خلیفه ی شما ابوبکر که چون در مقابل استدلال های حضرت فاطمه (سلام الله علیها) مجاب شد سوار بر منبر شد و بنای جسارت و هتّاکی را به فاطمه (سلام الله علیها) و شوهر گرانقدرش علی (علیه السلام) گذارد.

حافظ: فکر می کنم، این حرف ها همه و همه تهمت هایی است که عوام شیعه به خلیفه ابوبکر زده اند.

واعظ: شیعه با وجود این همه مدرك و سندی که در کتاب های شما وجود دارد، احتیاجی به جعل حدیث ندارد. پیشنهاد می کنم کتاب های تاریخی خودتان را مطالعه بفرمائید تا به صحت عرایض من پی ببرید. مطلبی که خدمتتان عرض کردم بر اساس نوشته ی ابوبکر احمد بن عبد العزیز جوهری است. وی می نویسد: «پس از اتمام خطبه ی حضرت فاطمه (سلام الله علیها)، امیرالمومنین (علیه السلام) رو به ابوبکر نمود و فرمود: چرا فاطمه را از میراث پدرش محروم نمودی و حال آنکه در حیات پدرش در این ملک متصرف بوده است. ابوبکر گفت: فدك مال همه ی مسلمانان است، چنانچه فاطمه شاهدی بیاورد که فدك ملک اوست، آن را به وی پس خواهم داد. حضرت امیرالمۆمنین (علیه السلام) فرمود: آیا درباره ی ما به غیر آنچه درباره ی دیگران حکم می کنی، می خواهی حکم نمایی! بر طبق فرمان رسول خدا (صلیّ الله علیه وآله وسلم) شاهد و گواه را مدعی می آورد نه متصرف. تو بر خلاف این حکم قطعی و مسلم از فاطمه که متصرف در ملک است شاهد طلب می کنی؟ آیا نمی دانی که قول فاطمه که یکی از اصحاب کسا و مشمول آیه ی تطهیر است عین حقیقت می باشد؟ آیا اگر دو نفر در حضور تو شهادت دهند که فاطمه مرتکب حرام شده است، چه می کنی؟ گفت: مانند دیگران بر علیه او حکم جاری می کنم!! حضرت فرمود: در این صورت از جمله ی کفار خواهی بود؛ زیرا شهادت خدا را درباره ی طهارت فاطمه نادیده گرفته و به شهادت دو انسان جایزالخطا ترتیب اثر داده ای.

آیا از نظر تو فاطمه (سلام الله علیها) برای مال بی ارزش دنیا مرتکب دروغ و غصب می شود؟! تو شهادت صدیقه ی اطهر را رد می کنی و شهادت یک مرد اعرابی که بر پاشنه ی پای خود بول می کند را قبول می کنی؟! آن حضرت پس از گفتن این جملات با ناراحتی مسجد را ترك کرد. هیاهوی عجیبی در میان مردم بپاخاست. عدّه ای از مردم می گفتند: حق با علی و فاطمه است. چرا در حق دختر پیامبر این گونه عمل می شود؟! در این هنگام ابوبکر بالای منبر رفت و گفت: ای مردم! چرا سر و صدا می کنید؟ به این دلیل، او این حرف ها را می زند که من شهادتش را رد کرده ام. همانا او مثل روباهی است که شاهدش دم اوست!!!

او ماجراجو و فتنه انگیز است. فتنه های کوچک را بزرگ نشان می دهد و مردم را به فساد ترغیب می کند. علی از زنان و ضعفا کمک می گیرد و مانند امُ طحال که زن فاحشه ای در جاهلیت بوده است، می باشد». 4

آیا باور می کنید که منظور ابوبکر از این هتاکی ها و دشنام ها، دو محبوب و محبوبه ی خدا یعنی علی و فاطمه است؟! آیا این پیرمرد که خود را از نزدیکان پیامبر خدا می داند، می فهمد که چه می گوید؟ اگر کسی بیاید و در مقابل همه ی حضار در این مجلس، صدا بلند کند و بگوید: این آقای حافظ مثل روباه است و جناب شیخ مثل دم او است و مانند یک زن فاحشه حرف می زند؛ چقدر به شما و ما سخت می گذرد؟ الان که در حال بیان این مطالب هستم تمام بدنم می لرزد و نمی توانم جلوی اشکهایم را بگیرم. خدایا به رضای تو راضی ام و به روز حکمرانی تو و انتقام خواهی عادلانه ی تو دلم را خوش کرده ام؛ ای متعال و ای بلندمرتبه! پس ما هم همچون جدّه ی مظلومه مان سکوت می کنیم و منتظر خواهیم ماند.

ادامه این مناظره در سلسله مقالاتی، طی روزهای آینده به شما دوست عزیز تقدیم می شود. امیدواریم این همراهی زمینه شناخت مذهب حق و گروه رستگاران را فراهم کند .

پی نوشت ها:

1- و حقوق خویشان و ارحام خود را بپرداز

2- النهایه فی غریب الحدیث، ابن اثیر 4/273

3- السقیفه و فدک، جوهری ص 98- 101

4- شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید 16/215 نامه 45

منبع:

شهابی در شب،دکتر ضیاء توحیدی ، ص 111 – 116