راه‌های درمان سندرم تونل کارپال

هنگامی که عصب مدیان در کف و مچ دست تحت فشار قرار گیرد باعث ایجاد درد، بی حسی و گزگز انگشتان دست می شود. این مشکل، سندرم تونل کارپال نام دارد.

برای درمان این سندرم، پزشک ممکن است بستن مچ دست را برای مدتی توصیه کند.

تغییر حرکات تکراری (مثل تایپ کردن) و استراحت کردن در بین این حرکات نیز مفید است.

همچنین داروهای غیراستروئیدی ضد التهابی مانند: ایبوپروفن و ناپروکسن به همراه کمپرس سرد باعث تسکین درد می شوند.

عمل جراحی

در صورتی که عمل جراحی لازم باشد، بیمار را به صورت سرپایی و با بی حسی موضعی عمل می کنند. در این عمل رباط پوشاننده تونل کارپال بریده می شود تا فشار کم شود.

برخی اوقات از طریق آندوسکوپی، یک شکاف بسیار کوچک را بوجود می آورند و دوربین کوچکی را داخل آن می کنند و با استفاده از آن دوربین، عمل جراحی را انجام می دهند.

بعد از این عمل ممکن است مقداری ورم و سفتی در ناحیه عمل شده داشته باشید. این ورم و سفتی با بالا بردن دست (بالاتر از سطح قلب) و حرکت دادن انگشتان برطرف می شود.

ممکن است برای چند هفته، نیاز به مچ بند داشته باشید تا زخم التیام یابد.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد طب سوزنی به بازگرداندن عملکرد عصب مدیان و تسکین علائم سندرم کمک می کند

معمولا بعد از دو ماه، درد و ضعف از بین خواهد رفت.

ممکن است شش ماه تا یک سال طول بکشد تا کاملا بهبودی خود را دوباره بدست آورید.

دارو درمانی

تحت نظر پزشک استفاده از داروهای زیر توصیه می شود:

- استفاده از داروهای کورتیکواستروئید خوراکی و یا تزریقی. استروئیدها به طور موقت باعث کاهش التهاب اطراف عصب مدیان می شوند و علائم این سندرم را کم می کنند.

- تزریق بی حس کننده موضعی مانند: لیدوکایین

- دیورتیک ها باعث کاهش ورم می شوند.

- مکمل ویتامین B6 نیز برای این بیماران مفید می باشد.

تمرینات مقاومتی

هنگامی که علائم تونل کارپال فروکش کند، یک فیزیوتراپیست به شما کمک خواهد کرد که ورزش های کششی و تقویتی را برای جلوگیری از درد، بی حسی و ضعف انجام دهید.

فیزیوتراپیست می تواند راه های صحیح برای این کار را به شما یاد دهد تا دوباره عصب مدیان ملتهب نشود و علائم برنگردد.