استراتژی هایی از درون
ویتنام و کامبوج در حال ایجاد مسیری روشنفکرانه و خاص هستند که تاکنون بازگو نشده و مواردی چون پیشرفتهای اقتصادی و سیاسی در این کشور، تغییراتی را در نحوه تفکر این افراد ایجاد کرده است. آثاری که به واسطه برخی از هنرمندان در سالهای اخیر ایجاد شده، در گستره وسیعتری از هنرهای بصری دیده میشود. زمینههای فرهنگی، آموزشی و مباحثه ای، در طول سالهایی که جنگ و انقلاب در این کشورها وجود داشته، تغییراتی را در روند کار آثار هنرمندان این کشورها ایجاد کرده است. برخی از هنرمندانی که در این نمایشگاه آثار خود را عرضه کرده اند، عبارتند از:
توآن آندره گویان وها تو پو نام
نام اثر: کشور خیالی، ویدئو (2006)
این اثر به کشمکشهای شخصی مردان و زنان جوانی میپردازد که در کشور دیگری زندگی میکنند و ویتنام را از طریق داستانها و آسیبهایی میشناسند که پیشینیان خود در طول زندگی تجربه کردهاند. آنان به کشور خود باز میگردند و زندگی در ویتنام واقعی را از نزدیک تجربه میکنند.
جون گویان-هاتسوشیبا
نام اثر: کریسمس مبارک، ویدئو (2003)
موضوع این اثر برمیگردد به یک هنگ از نظامیان امریکایی، که در جنوب شرقی آسیا مستقر شده اند. در این فیلم، غواصی به زیر آب میرود و با خود سه پایه ای را همراه با تعدادی فشنگ بیرون میآورد که در داخلشان رنگ قرار دارد، و با کمک این ابزار، جنگی به راه میاندازد؛ جنگی نقاش گونه! غواص سعی دارد، چهره یک بازیگر هالیوودی را، که در فیلمی با موضوع جنگ ویتنام بازی کرده، نقاشی کند. این فیلم حمله امریکا به شمال ویتنام را، که در 1945، در اُکیناوا و درست در زمان کریسمس اتفاق افتاد، بازگو میکند. شایان ذکر است که جون گویان، در دریایی نزدیک به مکانی که ارتش امریکا به آن حمله کرد، صحنههای فیلمش را گرفته است.
لئون سکُن
نام اثر: درخت من، ترکیب مواد (2008)
نگون مانهانگ
در ویتنام، فرهنگ روستایی قدرت پنهان زیادی دارد که تمامی جمعیت این کشور را تحت تأثیر خود قرار میدهد. با وجود این که ما به سرعت در حال حرکت به سمت یک حکومت سرمایهداری هستیم، ولی بر این گمانم که همچنان این شیوه زندگی نباید از میان برود (از گفتههای هنرمند).
نویان ترین تی
نام اثر: مردان و زنان عاشق، فیلم مستند (2007)
این فیلم مستند، پنجره ای را به سوی خرده فرهنگها در ویتنام میگشاید و نشان میدهد که تا چه حد، مردان زننما و همجنسگرایان در این کشور مورد قبول مذهب مردمی (دائو) هستند.
سُفون
نام اثر: قاشق، چیدمان (2008)
این اثر چیدمانی است دربارة آنچه میخوریم. به نظرم این کار میتواند وسیلهای باشد تا کمیدرباره آنچه روحمان را تغذیه میکند، بیندیشیم یا حتا غذایی برای اندیشه ما! (از گفتههای هنرمند).
وندی راتانا
نام اثـر: اولیــن برج بلند در کامـبوج، مجـموعه عکس (2008)
همه خریدوفروش میکنند و میسازند. خیلی از ساختمانهای نوساز از سازماندهی و کیفیت مطلوب برخوردارند ... من تنها علاقه مندم که در جمع مردم کشورم حضور داشته باشم و هر آنچه تغییر میکند و خود زندگی را ببینم. من با دوربینم درک جدیدی از هر آنچه تغییر کرده، نشان میدهم، و همه اینها منابعی خواهند بود، برای آینده! (از گفتههای هنرمند).
ریچ استریِتمَتر- ترن
در این مجموعه، من از گذشته برخی از ویتنامیها، که کلونی فرانسه و بخصوص سنت خاص «هنرهای زیبا» در فرانسه بوده اند، بهره جستم و از اثر هنری ژان فرانسوا میله با عنوان «خوشه چینان»، به عنوان نقطه ای برای شروع، استفاده کردم. میله، طبقه کارگر را نشان داده، که - از دیدگاه من - همان وضعیت سوسیالیستی کنونی در ویتنام است. در این عکس، کومه علف خشک در نقاشی میله جایگزین تصویر دانشجویان جوانی شده که لباس کارگری بر تن دارند. لباسهای مخصوص استتار، که برای کمین کردن در طبیعت به منظور جنگیدن استفاده میشوند، خیلی احمقانه به نظر میرسند، زمانی که در فضایی غیر از فضای جنگ دیده شوند (از گفتههای هنرمند).
سوفیب پیچ
نام اثر: چرخه
بامبو، ارزانترین و در دسترسترین ماده ای است که در زندگی روزمره مردم آسیای جنوب شرقی استفاده میشود و هم مورد استفاده پیشینیان و هم افراد کنونی است. شکلی طبیعی و در عین حال مصنوعی! بامبو در اغلب مناطق این سرزمین براحتی یافت میشود (از گفتههای هنرمند).
جان بیشاپ
نام اثر: زمانی برای مهاجرت (2005)
ویرانیهایی که در 1979، در کامبوج اتفاق افتاد، هزاران هزار مقیم این کشور را از سرزمین مادری خود دور کرد. در حدود صدوپنجاه هزار نفر به امریکا مهاجرت کردند و مقیم آنجا شدند. در حدود یک سوم از این افراد در منطقه ای به نام لانگ بیچ (Long Beach) واقع در کالیفرنیا، خانههایی ساختند و در آنجا سکنا گزیدند. بنابراین، بیشترین تمرکز مهاجران کامبوجی در این منطقه است. حقیقت این است که مهاجران کامبوجی تنها به دلیل ویرانیهایی که از جنگ، ترور و فقر و فلاکت ایجاد شده، این منطقه را برگزیدند، اما همچنان فرهنگ قدرتمند سرزمین خود را حفظ کرده اند.
توان آندره گوین
نام اثر: چیزی نگو، سخنت را اسپری کن، فیلم مستند
این فیلم مستند اولین نسلی را که به هنر گرافیتی در ویتنام روی آوردند، نشان میدهد. هنر گرافیتی در این کشور مانند بسیاری از نقاط جهان، هنری زیرزمینی است.
پی نوشت
1. strategies from within.
بخش هنری تبیان
منبع:مجله تندیس/ ثنا ولدخانی