آمورش الکترونیک و تقویت برنامه درسی
یادگیری برای دانستن، برای بودن، برای انجام دادن و برای با هم زندگی کردن است. یادگیرندگان امروز، جوانان و پیران، خواستار آن هستند که زندگی شان را در قرنی بگذرانند که از لحاظ اطلاعات، غنی و متکی به علم و دانش جهانی است. آن ها برای این که از عهده ی این دوره ی پویا برآیند به مهارت هایی نیاز دارند.
رشد سیستم های کتاب خانه آن لاین، دستیابی آسان به دانش و اطلاعات متخصصان از طریق وب، تنوع منابع یادگیری و تغییرات مداوم حرفه و موقعیت و محل سکونت در طول عمر، مستلزم یادگیری مهارت های جدید و باز سازی مهارت های قدیمی است.
بنابر این، در برنامه های درسی باید به موارد زیر توجه کنند:
ممکن است مسائل آینده شبیه مسائلی باشند که در گذشته حل کرده اند، اما در شکل جدیدی خود را نشان می دهند. زمانی که مساله تدوین می شود، باید آن را حل کنند.
اغلب تدوین و حل مساله به فناوری های اطلاعات نیرومندی نیاز دارد. ممکن است تدوین و حل مساله به مرور زمان ساده تر شود اما برخی مسائل احتمال دارد که از قبل مشکل تر باشند.
در این جا مقصود، برقراری ارتباط با افراد، گروه ها، ملت ها و ترکیبات قومی است که تنوع بیش تری را به وحود می آوردند.
همه این ها، احساس نیاز به سهیم شدن در ارزش ها و بینش ها را بر می انگیزاند. روابط سیاسی و اقتصادی از ناسازگاری ها می کاهند و از تنش ها جلوگیری می کنند.
ایجاد توانایی برای کار در شکل تیمی و گروهی و ارتباط با مردم فرهنگ های دیگر، رشد هم بستگی جهانی و پرورش روح نوع دوستی. این مهارت ها به ندرت در مدرسه ها تدریس می شوند.
فناوری اطلاعات اغلب منابع گوناگونی را در دسترس فراگیران قرار می دهد، به ویژه در اختیار شخصی که نیاز دارد. بخش معینی از زندگی اش را با تغییراتی که بر اثر فناوری ایجاد شده اند هماهنگ کند. از طریق کلیک کردن روی کلیده ا و لینک های گوناگون می توان به اطلاعات زیادی دست یافت.
این اطلاعات در شکل چند رسانه ای دانش آموزان و معلمان را با اطلاعات زیادی برای دستیابی به برنامه درسی مناسب در کلاس درس مدرن آشنا می سازد. امکانات کتاب خانه های دیجیتالی، اجرای پروژه های گروهی (از طریق هم سالان خارج از کلاس) و دستیابی به دانش و مهارت مجازی، محتوای درس ها را غنی تر می کنند و بر انگیزنده ی یادگیری بیش تر هستند.
تهیه: نوشین رحمانی- تنظیم: یگانه داودی