تبیان، دستیار زندگی
آیات 19 قمر و 16 فصلت فقط سخت بودن و مستمر و پی در پی نازل شدن عذاب را گوش‎زد می‎كرد و آیه 7 سوره حاقه مدت این روزها را روشن ساخت.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

داستان قوم عاد پر از عبرت است نه تناقض !


آیات 19 قمر و 16 فصلت فقط سخت بودن و مستمر و پی در پی نازل شدن عذاب را گوش‎زد می‎كرد و آیه 7 سوره حاقه مدت این روزها را روشن ساخت.


عاد

مردم عاد در سرزمینی به نام احقاف (شبه جزیره عرب یا ‌یمن) زندگی می‎كردند با قامت‎های بلند و زیبا و اندامی قوی، شهرهایی آباد،‌زمین‎های خرم و سرسبز و باغ‎های پرطراوت داشتند. خدای مهربان حضرت هود را برای سعادت بیشتر این مردم فرستاد تا در كنار منظره‎های زیبا و طبیعی دنیا به نعمت‎ها و زیبائی‎های آخرت نیز برسند، ولی این مردم ناسپاسی كرده و دستورات پیامبر را زیر پا نهادند و خداوند برای عبرت دیگران و مجازات اینها با عذاب دردناكی زندگی آنها را در هم پیچید چنان چه می‎فرماید: «اما عاد به وسیله تندبادی سركش، پر سر و صدا، سرد و مسموم به هلاكت رسیدند.»[1]

این در حالی است كه افرادی پیدا شده و به جای عبرت گرفتن از این داستان‎های الهی، پنداشته‎اند كه در این داستان تناقض و ضد و نقیض‎هایی وجود دارد و گویا تصورشان بر این است كه قرآنی كه مطالب آن ضد هم باشد دیگر اعتباری نخواهد داشت لذا در این مورد نوشته‎اند:

خداوند در قرآن كریم گاهی می‎گوید: قوم عاد در روزی به هلاكت رسیدند، بار دیگر گوید: هلاكت آنها چند روز طول كشید و باز می‎گوید: عذاب هفت شب و هشت روز بر قوم عاد وارد شد تا به هلاكت رسیدند.[2] و این‎ها همه ضد و نقیض یكدیگرند.

با نگاهی ژرف به آیات قرآنی به روشنی دیده می‎شود كه این آیات نه تنها با هم ناسازگاری ندارند،‌بلكه هر كدام در بیان قسمتی از این عذاب الهی هستند و لذا در سوره قمر آیه 19 می‎گوید: «روزی كه عذاب الهی شروع شد، یك روز سخت و شومی بود.» و مراد از یوم قطعه‎ای از زمان است، چنان چه در عرف عادی نیز گویند: روزی كه فلان كار را انجام دادیم، سختی‎ها كشیدیم و به یقین منظور این نیست كه آن كار فقط یك روز طول كشید.[3]

و آیه 16 سوره فصلت نیز در بیان روزها و مدت آن نیست، بلكه می‎خواهد بگوید كه عذاب بر قوم عاد روزها به طول انجامید، یعنی روزی كه شروع شد، شوم بود و روزهایی هم كه ادامه داشت باز سخت و دردناك بود.[4]

در سوره قمر آیه 19 می‎گوید: «روزی كه عذاب الهی شروع شد، یك روز سخت و شومی بود.» و مراد از یوم قطعه‎ای از زمان است، چنان چه در عرف عادی نیز گویند: روزی كه فلان كار را انجام دادیم، سختی‎ها كشیدیم و به یقین منظور این نیست كه آن كار فقط یك روز طول كشید

و بالاخره در آیه 7 سوره حاقه این مدت عذاب را روشن ساخته و می‎فرماید: این باد سخت و تند كه شروعش شوم و دردناك بود و روزها ادامه داشت به مدت هفت شب و هشت روز پی در پی بوده است.[5]

بنابراین بین این سه آیه هیچ گونه تضادی وجود ندارد، چرا كه هر كدام در بیان مطلبی بوده‎اند و آیات 19 قمر و 16 فصلت فقط سخت بودن و مستمر و پی در پی نازل شدن عذاب را گوش‎زد می‎كرد و آیه 7 سوره حاقه مدت این روزها را روشن ساخت.

پی نوشت ها :

[1] . حاقه / 6.

[2] . ر. ك: قمر / 19. فصلت / 16، حاقه / 7.

[3] . رو ك: طبرسی،‌فضل؛ مجمع البیان، ترجمه: میرباقری و....، تهران، فراهانی، اول ج 24،‌ص 29 و مكارم شیرازی،‌ناصر؛ نمونه، تهران، دارالكتاب الاسلامیه، ج 23، ص 37 و طباطبایی، محمد حسین،‌ المیزان، ترجمه موسوی همدانی قم، اسلامی، 1363 هـ . ش، ج 19، ص 107.

[4] . همان.

[5] . حاقه / 7.

بخش قرآن تبیان


منبع :

سایت پرسمان قرآنی ؛  نوشته فرج الله عباسی