یا من یا همکارت !

اگر همسرتان در یک محیط محدود کاری و در تعامل زیاد با همکار نامحرم قرار دارد، احتمال اینکه در مقطعی از زمان دچار حساسیت و سوء ظن بشوید وجود دارد. البته این حساسیت بیشتر مهمان همسرانی است که از یک رابطه عاطفی قوی برخوردار نیستند. زیرا زیر بنای  اعتماد ،محبت است .شاید دیده باشید بعضی از زنان در دوران نامزدی چه غروری نسبت به عشق همسرشان دارند. آنها هرگز بی وفایی را برای همسران خود فرض نمیکنند. این به خاطر محبت زیادی است که از گفته های همسرشان دریافت می کنند. مردی که در خانه ساکت و کم حوصله است ولی در محیط کاری خود شاد و سرحال است خودش عامل اصلی دردسرهاست.

به هر حال اگر شما هم به نوعی با این مسئله درگیر هستید باید هر چه سریعتر دنبال راهکاری برای حل این مشکل باشید.کسانی که در شک و سوء ظن نسبت به همسر زندگی می کنند در جهنمی واقعی به سر می برند و واقعا به ترحم و دلسوزی نیاز دارند. لذا اگر خودتان دچار شک هستید برای تفهیم منطقی بودن شکتان و توضیح خواستن از همسرتان تلاش کنید ولی اگر همسرتان دچار شک است  چنانچه واقعا او را دوست دارید او را در شک و سوء ظن، رها  نسازید. اگر انسان شوخ طبعی هستید تنها در این زمینه جدی باشید.

البته صرف همکاری با نامحرم حساسیت ایجاد نمی شود مگر برای همسرانی که حساسیت و سوء ظن را از مادر یا اطرافیانشان الگو برداری کرده باشند یا دچار بیماری پارانوئید باشند یعنی کسانی که به همه بی اعتمادند و دائما از بی وفایی مردم سخن می گویند و ... کسی که چنین همسری دارد اگر آرامش می خواهد باید قید کارکردن در محیط های کاری مختلط را بزند . این پیشنهاد به هیچ وجه غیر منطقی نیست .البته بیمار را باید درمان کرد و نباید با بیماری اش کنار آمد ولی ایجاد آرامش اولیه و اعتماد زیربنایی، زمینه ی همین درمان و مداواست. ضمن اینکه درمان اینگونه بیماریها بسیار زمان بر است .بنابراین اگر دنبال زندگی آرامی هستید حداقل در محیط کار سعی کنید. در اتاقی جدا کار کنید. این بهتر از جدلهای اضطراب انگیز و اعصاب فرساست.

حساسیت تا حدی منطقی است

نمونه های وحشتناکی از اغواگری برخی زنان و بی وفایی خانمان برانداز برخی مردان متاهل در جامعه اطرافمان هر چند کم و اندک، به حدی موجد ترس و نگرانی است که باید به شک و حساسیت های  همسرمان تا حدی حق بدهیم و برای برطرف کردن آن به شکلی منطقی اقدام کنیم.توضیحاتی شبیه احساسات خواهر _ برادری قابل قبول نیست .بلکه به نظر می رسد چنین توضیحات و دست و پازدنهایی بیشتر از جانب کسانی است که واقعا اهل رعایت نیستند.

در بررسی عوامل حساسیت زا، قبل از هرچیز باید به رفتارهای سبک حساسیت زا اشاره کرد. گپ و گفتگوهای دوستانه با همکار نامحرم و بی توجهی به ادراک همسر از این نوع رفتارها، از جمله دلایل نگرانی های مفرط و آزار دهنده است. بسیاری از اوقات زنان می دانند که همسرشان رابطه ی ناسالمی با همکارش ندارد اما چون او را دچار یک خلاء روحی و عاطفی می بینند از وجود زمینه ای که این خلاء را به شکل غلطی پر کند ،نگران اند.

واقعیت این است که برخی از افراد بعد از ازدواج هم از رابطه با جنس مخالف سیر نمی شوند و همواره به دنبال یافتن دوستی دیگر در دنیای مقابل خود هستند. این نیاز، واقعا نگران کننده و حساسیت زاست. بسیاری از رفتارهای غیر منطقی زنان شکاک ،به دلیل حس کردن همین خلاء عاطفی همسران است که تا اتفاق بدی هم نیفتاده مدرکی برای استناد به دست نمی دهد لذا مخالفتهای این افراد همواره غیر منطقی و بیمار گونه رخ می نماید. برای حل کردن تنشهای ناشی از این مشکل هر دو طرف وظیفه ای دارند. وظیفه ی مرد این است که رابطه اش را با همسر خود توسعه دهد و از نامحرم چشم بپوشد و واقعا تصمیم بگیرد تفریح عاطفی خودش را با همسرش بیشتر کند. چنانچه وی  غافل و بی ذوق است چندان توضیح دهد و فضای مناسب کمک کننده به خواسته اش را فراهم آورد، تا توجه او را نیز به این نکته و ضرورت آن جلب کند.

وظیفه ی زن نیز این است که وقتی گرسنگی و ولع همسرش را می بیند، او را از محبت و موهبتهای زنانه ی خویش سیر کند نه اینکه دائم با مخالفت و ستیزه او را از خود دور و به بیگانگان نزدیک کند. کسی که زیاد غذا خورده است هر چند بهترین و وسوسه انگیزترین غذا را پیش رویش بگذارند میلی به غذا نشان نمی دهد. 

لذا اگر چه خانمی در محیط کاری همسرتان می شناسید که بسیار بی توجه به عفت و مسائل اخلاقی است، بازهم نباید نسبت به همسرتان و ارتباط با او حساسیت های آزار دهنده نشان دهید. شما فرصت دارید در محیط منزل همسرتان را گرفتار محبت و خوش خلقی خودتان و آرامش خانه کنید. مردی که در خانه آرامش واقعی را تجربه می کند هیچگاه از دست نخواهد رفت. چیزی که بیش از هر عامل دیگری همسر شما را به بیگانگان نزدیک می کند رفتار عصبی و خانه ی ناآرام شماست.

در خاتمه هم باید تذکر داد که برخی از حساسیتها هم بر مبنای حسادت و خودخواهی فرد است که ناشی از ضعفهای تربیتی است .مثل کسی که یاد نگرفته به دیگران به عنوان یک انسان مستقل و دارای  حقوق مساوی، احترام بگذارد و همواره میل دارد دیگران را تحت کنترل و نظارت خود دربیاورد لذا به این دلیل است که نسبت به رابطه همسرش با همکار اداریش حساسیت نشان می دهد.

نشانه ی این افراد این است که نسبت به همه چیز و همه کار همسرشان حساسیت نشان می دهند و اصلا او را بنده ی خود می دانند و از هر نوع رابطه ی او که از کنترلشان خارج باشد می ترسند. ترس واقعی آنها از طغیان و تمرد است. اینها علاوه بر دریافت محبت زیادی که ترمیم کننده ی زخمهای عاطفی زندگی گذشته شان باشد به کمک مشاور روانشناس هم احتیاج دارند.باید قبل از هر چیز قبول کنند که همسرشان یک انسان دیگر و همسطح خودشان است و حقوق محترمی دارد.