آشنایی با DNS(قسمت دوم)

DNSچطور کار می کند ؟

به زبان ساده DNS مثل یک مرکز 118 (مرکز اطلاعات تلفن در ایران) کار می کند یعنی لیست نامها و IP هر کدام از آنها را در یک بانک اطلاعاتی ذخیره کرده و هر وقت سئوالی از آن پرسیده شود با مراجعه به این بانک اطلاعاتی ، IP مربوط رو پیدا و به شما اطلاع می دهد.   (مثل 118 که اسم شخص رو می پرسید و آنها شماره را می گویند )اطلاعات DNS در فایلهایی ذخیره می شود که به آنها Zone می گوییم.یک Zone می تواند شامل نامهایی بشود که به یک Suffix ختم می شوند و آن Zone را با نام آن suffix میشناسیم.

یک DNS سرور ممکن دارای تعداد زیادی Zone باشد و در هر Zone ممکن است یک یا چند Domain وجودداشته باشد با شرط اینکه به یک Suffix ختم شوند.پس برای اینکه در یک شبکه کاربران بتوانند از اسم به جای IP استفاده کنند باید DNS سرور داشته باشیم و یک Zone در آن DNS سرور بسازیم .

مثلا اسم شبکه شما mydomain.net است پس یک Zone با این نام می سازیم . مرحله بعدی معرفی کامپیوتر ها در Zone است ، این کار به کمک Record انجام می شود .هر Zone ممکن است شامل چندین نوع Record باشد که موارد مصرف مختلفی دارند .

انواع Record در DNS :

پرمصرف ترین و شناخته شده ترین Record ها عبارتند از:

A یا AAAA رکورد (نام دیگر آن HOST رکورد است. این نوع رکورد برای معرفی IPv4 یا IPv6 به یک نام استفاده می شودمثلا : PC8=10.10.10.5 یا Server4=2001:f301::1566:ab4d:3301

که این نام به ابتدای Suffix (نام Zone) اضافه میشود پس اگر نام شبکه Qasedak.com باشد،

pc8 به این صورت شناخته می شود pc8.qasedak.com

MX یا Mail Exchangerبرای معرفی Mail سرورهای شبکه استفاده می شود.

CNAME یا Aliasاگر یک کامپیوتر دارای چند نام مستعار باشد و بخواهیم کاربر با نامهای مختلف به آن متصل شود می توانیم ازCNAME استفاده کنیم مثلا Server4فرض کنید در مثال بالا WEB سرور هم هست و دوست داریم کاربران با نام WWW هم به این سیستم متصل شوند پس باید یک CNAME به این صورت بسازیم :  WWW CNAME Server4.qasedak.com

NSبرای معرفی Name Server ها (DNS) شبکه استفاده می شود معمولا به تعداد DNS سرور های یک شبکه NS رکورد  در Zone آن وجود دارد.

SOA یا start of authority اولین رکوردی است که به صورت خودکار در یک Zone ساخته می شود وتنظیمات Zone در آن قرار میگیرد در یک Zone فقط یک SOA وجود دارد و قابل حذف نیست.

SRV رکورد در Active Directory استفاده میشود و سرویسهای مختلف AD به کمک این رکورد به کاربران وکامپیوتر های شبکه معرفی میشوند.

لیست کامل انواع رکوردها را اینجا مطالعه کنید.

فضای نامگذاری در اینترنت (DNS Name Space )

استفاده اصلی DNS در اینترنت است ، جایی که میلیونها شبکه با نامهای مختلف از کشورهای مختلف به هم متصل هستند و میلیاردها کاربر اینترنتی نیاز دارند به این شبکه ها و کامپیوترهای موجود در اونها با استفاده از نام ارتباط برقرار کنند. اما کامپیوتر ها هنوز با IP با هم ارتباط برقرار می کنند.

همانگونه که اشاره کرد یم DNS از یک ساختار سلسله مراتبی برای سیستم نامگذاری خود استفاده می نماید. با توجه به ماهیت سلسله مراتبی بودن ساختار فوق، چندین کامپیوتر می توانند دارای اسامی یکسان بر روی یک شبکه بوده و هیچگونه نگرانی از عدم ارسال پیام ها وجود نخواهد داشت.

بالاترین سطح در DNS با نام Root Domain نامیده شده و اغلب بصورت یک “.”‌ و یا یک فضای خالی “ ”‌ نشان داده می شود. بلافاصله پس از ریشه با اسامی موجود در دامنه بالاترین سطح (Top Level) برخورد خواهیم کرد. دامنه های .Com , .net , .org , .edu نمونه هائی از این نوع می باشند. سازمانهائی که تمایل به داشتن یک وب سایت بر روی اینترنت دارند، می بایست یک دامنه را که بعنوان عضوی از اسامی حوزه Top Level می باشد را برای خود اختیار نماید. هر یک از حوزه های سطح بالا دارای کاربردهای خاصی می باشند. مثلا" سازمان های اقتصادی در حوزه .com و موسسات آموزشی در حوزه .edu و ... domain خود را ثبت خواهند نمود.

در هر سطح از ساختار سلسله مراتبی فوق می بایست اسامی با یکدیگر متفاوت باشد. مثلا" نمی توان دو حوزه .com و یا دو حوزه .net را تعریف و یا دو حوزه Microsoft.com در سطح دوم را داشته باشیم .استفاده از اسامی تکراری در سطوح متفاوت مجاز بوده و بهمین دلیل است که اغلب وب سایت ها دارای نام www می باشند.

حوزه های Top Level و Second level تنها بخش هائی از سیستم DNS می باشند که می بایست بصورت مرکزی مدیریت و کنترل گردنند. بمنظور ریجستر نمودن دامنه مورد نظر خود می بایست با سازمان و یا شرکتی که مسئولیت ریجستر نمودن را برعهده دارد ارتباط برقرار نموده و از آنها درخواست نمود که عملیات مربوط به ریجستر نمودن دامنه مورد نظر ما را انجام دهند. در گذشته تنها سازمانی که دارای مجوز لازم برای ریجستر نمودن حوزه های سطح دوم را در اختیار داشت شرکت NSI)Network Solutions Intcorporated) بود. امروزه امتیاز فوق صرفا" در اختیار شرکت فوق نبوده و شرکت های متعددی اقدام به ریجستر نمودن حوزه ها می نمایند.

مشخصات دامنه و اسم Host

هر کامپیوتر در DNS بعنوان عضوی از یک دامنه در نظر گرفته می شود. بمنظور شناخت و ضرورت استفاده از ساختار سلسله مراتبی بهمراه DNS لازم است در ابتدا با FQDN آشنا شویم

معرفی FQDN)Fully Qualified Domain Names)

یک FQDN محل یک کامپیوتر خاص را در DNS مشخص خواهد نمود. با استفاده از FQDN می توان بسادگی محل کامپیوتر در دامنه مربوطه را مشخص و به آن دستیابی نمود. FQDN یک نام ترکیبی است که در آن نام ماشین (Host) و نام دامنه مربوطه قرار خواهد گرفت . مثلا" اگر شرکتی با نام TestCorp در حوزه سطح دوم دامنه خود را ثبت نماید (TestCorp.com) در صورتیکه سرویس دهنده وب بر روی TestCorp.com اجراء گردد می توان آن را www نامید و کاربران با استفاده از www.testCorp.com به آن دستیابی پیدا نمایند.

دقت داشته باشید که www از نام FQDN مثال فوق نشاندهنده یک شناسه خدماتی نبوده و صرفا" نام host مربوط به ماشین مربوطه را مشخص خواهد کرد.

یک نام FQDN از دو عنصر اساسی تشکیل شده است :

 Label : شامل نام حوزه و یا نام یک host است .

 Dots : نقطه ها که باعت جداسازی بخش های متفاوت خواهد شد.

هر lable توسط نقطه از یکدیگر جدا خواهند شد. هر lable می تواند حداکثر دارای 63 بایت باشد. دقت داشته باشید که طول ( اندازه ) هر lable بر حسب بایت مشخص شده است نه بر حسب طول رشته . علت این است که DNS در ویندوز 2000 از کاراکترهای UTF 8 استفاده می نماید. بر خلاف کاراکترهای اسکی که قبلا" از آنان استفاده می گردید. بهرحال FQDN می بایست دارای طولی به اندازه حداکثر 255 بایت باشد.

  ادامه دارد...

منبع: rhe- dimo-.ksna- webkaran- .qasedak