ذکر یا حفیظ یا علیم
آیت الله آقای حاج شیخ محمد علی اراکی قدس سره فرمودند: دخترم- که همسر حجت الاسلام آقای حاج سید آقای اراکی است- می خواست به مکه مشرف شود و می ترسید نتواند در اثر ازدحام حجاج طوافش را کامل و راحت انجام دهد؛ من به او گفتم: اگر به ذکر" یا حَفیظُ یا عَلیمُ" مداومت کنی خدا به تو کمک خواهد کرد.
او مشرف به مکه شد و برگشت. در مراجعت یک روز برای من تعریف می کرد که من به آن ذکر مداومت می کردم و به بحمدالله اعمالم را راحت انجام می دادم تا آن که یک روز در موقع طواف جمعی از سودانی ها و ازدحام عجیبی را در مطاف مشاهده کردم.
قبل از طواف با خود فکر می کردم که من امروز چگونه در میان این همه جمعیت طواف می کنم، حیف که من در این جا محرمی ندارم تا مواظب من باشد و مردها به من تنه نزنند. ناگهان صدایی شنیدم که به من می گوید: متوسل به امام زمان (ع) شو تا بتوانی راحت طواف کنی.
گفتم: امام زمان (عج) کجاست؟
گفت: همین آقاست که جلوتر می روند.
نگاه کردم دیدم آقای بزرگواری پیش روی من راه می رود و اطراف او به قدر یک مترخالی است و کسی در آن حریم وارد نمی شود.
همان صدا به من گفت: وارد این حریم بشو و پشت سر آقا طواف کن. من فوراً پا در حریم گذاشتم و پشت سر حضرت ولی عصر(ع) می رفتم و به قدری نزدیک بودم که دستم به پشت آقا رسید.
آهسته دست به پشت عبای آن حضرت گذاشتم و به صورتم مالیدم و می گفتم: آقا قربانت بروم! ای امام زمان فدایت بشوم! و به قدری مسرور بودم که فراموش کردم به آقا سلام کنم.
خلاصه همین طور هفت شوط طواف را بدون آن که بدنی به بدنم بخورد و آن جمعیت انبوه برای من مزاحمتی داشته باشد انجام دادم.
و تعجب کردم که چگونه از این جمعیت انبوه کسی وارد این حریم نمی شود. آقای اراکی می گوید: چون او تنها خواسته اش همین بود سؤال و حاجت دیگری از آن حضرت نداشته است.
منبع:
مهدی موعود، ترجمه جلد سیزدهم بحارالانوار، صص 358-361( نقل از کمال الدین).
