آتش نهان

كوشم بجان در این كار تا جان زتن برآید

هر دل كه عشق ورزد از ما و من برآید

سوی یقین گر آید از شك و ظن برآید

از عشق نیست خوشتر گشتم جهان سراسر

حكمش بجان نیوشم تا كام من برآید

زهر فراق نوشم، بهر وصال كوشم

گر در چمن كشم آه، دود از چمن برآید

گر سر دهم نفس را آتش فتد در افلاك

دوزخ بسوزد از رشك دودش زتن برآید

گر آتش نهانم پیدا شود به محشر

قبرم بهشت گردد نور از كفن برآید

گر روی تو ببینم هنگام جان سپردن

سنبل زخاك قبرم مشك از بدن برآید

بر باد بوی زلفت ار جان شود زقالب

شكر تو می گذارم هر جا سخن برآید

حمد تو می نگارم بر لوح هر هوایی

بس آه آتش افروز از مرد و زن برآید

گر شعر" فیض" خواند واعظ فراز منبر

حكیم ملا محسن فیض كاشانی