شعر

بینی حجرش بلال کردار
بیرون سیه و درون پر انوار
آن سنگ زر خلاصه دین
بر چهره کعبه خال مشکین
نور است در آن سواد پنهان
چون در ظلمات آب حیوان
یا در خم طره جبهه حور
یا در حدقه حدیقه نور
یا سر نبی میانه حرف
یا در شب تیره صورت برف
آن هندوی بکر سالخورده
بر خلق خدای مهر کرده
خلقان همه در برش گرگته
بوسیده ولی کسش نسفته
او را سه برادر اتفاقی
شامی و یمانی و عراقی
زانگه که ز مادران بزادند
هر چار به خدمت ایستادند
تا روز قیام هم بدینسان
قائم بینی به امر یزدان
از سنگ سیه چو بازگردی
زی زمزم راه در نوردی