چگونه حال کار را خوب کنیم؟

فضای کسب و کار چیست؟ برای بهبود فضای کسب و کار چه باید کرد؟ ابتدا باید گفت عوامل مؤثر بر عملکرد بنگاه‌های اقتصادی را که مدیران و مالکان بنگاه‌ها نمی ‌توانند آنها را تغییر داده یا بهبود بخشند و خارج از اراده و اختیار آنهاست، فضای کسب و کار می‌ گویند. شاخص فضای کسب و کار یکی از پارامترهای مهم برای جذب سرمایه خارجی و تصمیم ‌گیری سرمایه‌گذاران محسوب می‌شود. فضای کسب و کار از جمله شاخص‌های تعیین‌کننده وضعیت اقتصادی هر کشور است که با استناد به آن می‌توان به بررسی و تجزیه و تحلیل شرایط اقتصادی هر کشور پرداخت. تاثیر فضای کسب و کار مساعد بر افزایش جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، ایجاد اشتغال و رشد تولید ناخالص داخلی مشهود است. براین اساس اصلاح زیرساخت ها در ایجاد فضای کسب و کار امری ضروری به نظر می رسد. اگر موانع بر سر ایجاد فضای کسب و کار از میان نروند بطور طبیعی سرمایه گذار نمی تواند آنگونه که انتظار دارد عمل کند.

لذا اصلاح قوانین مربوط به بازار کار از جمله قانون کار و تامین اجتماعی، مالیات، تصویب قوانین پشتیبان مورد نیاز، قانون تجارت و به‌ ویژه قانون بهبود فضای مساعد کسب و کار با شفافیت و صراحت تمام که از هرگونه برداشت سلیقه‌ای جلوگیری کند، گام‌های ضروری و مکمل در ایجاد فضای کسب و کار بشمار می آید. با توجه به ضرورت بهبود فضای کسب و کار و رابطه آن با روند توسعه خواهی، انجام اصلاحات لازم، از اولویت‌های هر جامعه ای محسوب می شود بدون این موارد بهبود فضای کسب و کار غیر ممکن است.

در این راستا با توجه به سفری که به استان زنجان در جهت تحقیق در بهبود فضای کسب و کار داشتم شواهد حاکی از ان بود که سرمایه گذاران برای ایجاد فضای کسب و کار با موانعی متعددی مواجه هستند که هریک از انها می تواند ماهها راه اندازی کسب و کاری را به تاخیر بیندازد.

به طور مثال اگر سرمایه گذاری قصد دارد دامداری راه اندازی کند باید انبوهی از مجوزها و تاییدیه ها را کسب کند و انواع و اقسام استعلام ها را به هریک از نهادهای از شهرداری، میراث فرهنگی، مخابرات، سازمان محیط زیست، اداره آب و برق و ... اخذ تا سرانجام پس از پشت سرگذاشتن هفت خوان رستم بتواند مجوز راه اندازی دامداری را اخذ کند. با توجه اینکه طولانی شدن روند اخذ مجوز باعث می شود تا آنچه سرمایه گذار پیش بینی کرده بر ایجاد کسب و کار و سوددهی برهم بریزد.

در این راستا به نظر رسید برای کوتاه کردن این روند باید مکانی مانند یک پنجره واحد پیش بینی کرد تا تمام استعلام ها و مدارک مورد نیاز برای اخذ مجوز ایجاد کسب و کار در یکجا جمع شود تا سرمایه گذار دیگر از مراجعه به دهها ارگان و سازمان بی نیاز شود. هرچند ایجاد پنجره واحد در نگاه اول امری ساد و سهل بنظر می رسد اما متوجه شدیم که اطلاعات تمام دستگاهها و سازمانها در یکجا تجمیع نشده است. بطور مثال اطلاعات مربوط به میراث فرهنگی در اختیار همان سازمان میراث فرهنگی است و اطلاعات مربوط به محیط زیست در اختیار سازمان محیط زیست قرار دارد و موارد دیگر هم از مخابرات و آب و برق و گاز نیز به همین شکل هستند. بنابراین ایجاد پنجره واحد تازمانیکه این اطلاعات در یکجا تجمیع نشوند کاری بیهوده است. در نتیجه به این جمع بندی رسیدیم که منجر به ارائه پیشنهادی شد که برای ایجاد فضای اطلاعاتی و لینک اطلاعاتی سازمانهای مربوطه باید نقشه جامع سرمایه گذاری استانی تدوین و تهیه شود.

اگر نقشه جامع سرمایه گذاری در هر استانی با توجه متقضیات و شرایط جغرافیایی و فرهنگی و اجتماعی هر منطقه تهیه شود آن وقت با ایجاد پنجره واحد می توان زمان اخذ مجوز برای ایجاد کسب و کار را بسیار کوتاه کرد. این نقشه باید حاوی لایه های اطلاعاتی از هریک از سازمان ها و نهادها مربوطه باشد و در مدت زمان مشخصی نیز به روز شود.

به طور مثال هر 6 ماه یکبار اگر این نقشه ها به روز شود در نتیجه شاهد سرعت عمل چشم گیری در سرمایه گذاری و ایجاد فضای کسب و کار ، هستیم. تدوین نقشه های سرمایه گذاری استانی هزینه چندانی ندارد بلکه تنها لازم اطلاعاتی که هریک از سازمانها در اختیار دارند و بطور جداگانه در اختیار سرمایه گذاران می دهند تمام انها در یکجا تجمیع شود تا از طریق پنجره واحدی ارائه شود.