جواز قرآنی برای چند عمل شیعه
کدام کار شیعه است که خلاف قرآن است و شما این قدر بر ما میتازید که: شما مشرک هستید، بدعت گذار هستید و خلاف قرآن عمل میکنید!!
جواز زیارت قبور معصومین علیهم السلام
وهابیها با تشکیک و تفتین، اشکالاتی در ذهن مردم ایجاد میکنند و میگویند: شیعیان به زیارت قبور امامانشان میروند، در حالی که زیارت میّت، بدعت است و گاهی هم تعبیر به شرک میکنند!
ما میگوییم: به حکم همین آیه از قرآن، زیارت میّت جایز است :
اولاً بدانیم که زیارت، یعنی حضور در نزد کسی: شما که به زیارت عالمی میروید؛ یعنی، نزد او حاضر میشوید یا به زیارت قبری میروید؛ یعنی، در کنار آن قبر حاضر میشوید. حالا خداوند در این آیه پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم را از حضور در کنار قبر منافق، یعنی زیارت او نهی میکند. از همین نهی معلوم میشود که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم قبل از نزول این آیه به زیارت قبور اموات، اعمّ از مؤمن و منافق میرفتند و کنار قبرشان برای دعا و استغفار میایستادند. تا اینکه آیه نازل شد و آن حضرت را از زیارت قبور منافقان نهی کرد و طبعاً زیارت قبور مومنان به جواز خود باقی ماند و به اصطلاح علمی، آیهی شریفه منطوقاً از زیارت قبر منافق نهی میکند و مفهوماً زیارت قبر مومن را تجویز مینماید و به عبارت دیگر، از آیهی شریفه استفاده میشود که سیره ی رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم نماز خواندن بر اموات و ایستادن کنار قبرشان، یعنی زیارت اهل قبور بوده است و گرنه نهی از زیارت قبر منافق لغو و بی جا خواهد بود؛ زیرا عملی که انجام نمیشود، نهی از آن، معنا ندارد.
پس زیارت اموات اعمّ از مومن و منافق، سیره ی پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم بود اما وقتی آیه نازل شد تنها زیارت قبر منافق مورد نهی قرار گرفت و قهراً زیارت قبر مومن به جواز اصلی خود باقی ماند و از اطلاق آیه هم میفهمیم که زیارت و حضور در کنار قبر مختص به زمان دفن نیست (که بعضی خواستهاند تشکیک کنند و بدون دلیل قید دفن را اضافه کند) بلکه در هر زمانی حضور در کنار قبر مومن و زیارت او، طبق مفاد آیهی شریفه جایز است و ما شیعیان به حکم همین آیه، به زیارت قبور امامان خود علیهم السلام میرویم.
مدح و ثنای امامان علیهم السلام
عدهای شبهه وارد کرده و بیان میکنند شما امامانتان را که مردهاند، مدح و ثنا میکنید و برای آنها فضائل میگویید و این بدعت است.
در جواب میگوییم: خدا هم در قرآن راجع به انبیا علیهم السلام که مردهاند، مدح و ثنا و ستایش دارد و میگوید:« ... إِنَّهُمْ كَانُوا یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَیَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ ؛ ( سورهی انبیا، آیهی 90)
آنها در انجام کارهای نیک سرعت داشتند و از روی خوف و رجا ما را میخواندند و در حضور ما خاشع بودند.»
ذکر مصائب انبیا علیهم السلام در قرآن
میگویند: شما دربارهی امامانتان ذکر مصیبت کرده و مصائب واردهی بر آنها را بازگو مینمایید و این بدعت است.
میگوییم: خدا نیز چنین کرده و مصائب واردهی بر انبیاء علیهم السلام را باز گو کرده و فرموده است:
« وَكَأَیِّن مِّن نَّبِیٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ كَثِیرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ
؛( سوره آل عمران، آیهی 146) و چه بسیار پیامبرانی که مردان الهی فراوانی به همراه آنها جنگ کردند و هیچ گاه در برابر آنچه در راه خدا به آنها میرسید سست نشدند و ناتوان نگردیدند و تن به تسلیم ندادند و خدا استقامت کنندگان را دوست دارد. »
این ذکر مصیبتهای واردهی بر پیامبران علیهم السلام و یاران آنهاست که میفرماید:
« ... لما اصابهم فی سبیل الله ... ؛ آنها در راه خدا مصیبت دیدند. »
کشته شدند و انواع بلیّات تحمّل کردند اماّ هرگز ضعیف و ناتوان و ذلیل نشدند و صابر بودند. ما شیعیان نیز همین کار را میکنیم؛ یعنی، ذکر مصائب واردهی بر اهل بیت رسالت علیهم السلام مینماییم و صبر و استقامت آنها را در راه خدا میستاییم.
لعن بر قاتلان امامان علیهم السلام بدعت نیست
میگویند: شما بر قاتلان امامانتان لعن میکنید و این بدعت است.
میگوییم: خدا هم بر قاتلان انبیا علیهم السلام و صلحا لعن کرده و فرموده است:
«إِنَّ الَّذِینَ یَكْفُرُونَ بِآیَاتِ اللّهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَیَقْتُلُونَ الِّذِینَ یَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ؛ (سورهی آل عمران، آیهی 21)آنان که به آیات خدا کفر میورزند و پیامبران را به ناحق میکشند و مردمی را که امر به عدالت مینمایند به قتل میرسانند. آنها را به عذابی دردناک بشارتشان ده.»
و در جای دیگر میفرماید : «...أُوْلَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ؛ ( سورهی رعد، آیهی 25) از برای آنان لعنت است و برای آنان بدی خانهی آخرت. »
و در جای دیگر:«... أُولَـئِكَ یَلعَنُهُمُ اللّهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ؛ (سورهی بقره، آیهی 159) آنان را خدا و دیگر لعنت کنندگان، لعنتشان میکنند. »
شیعه خلاف قرآن عمل نمیکند
حاصل آنکه کدام کار شیعه است که خلاف قرآن است و شما این قدر بر ما میتازید که: شما مشرک هستید، بدعت گذار هستید و خلاف قرآن عمل میکنید!!
کدام کار ما خلاف قرآن است؟! اگر شیعه زیارت دارد، قرآن هم زیارت دارد؛ اگر شیعه سلام بر اموات دارد، قرآن هم دارد؛ اگر شیعه مدح و ستایش اموات میکند و فضایل و مناقب آنان را میگوید، قرآن هم میگوید؛ اگر شیعه مصیبت خوانی میکند، قرآن هم میکند؛ تمام کارهای شیعه، سند قرآنی دارد.
فرآوری : زهرا اجلال
بخش قرآن تبیان
منابع :
صفیر هدایت ؛ حجت الاسلام ضیاء آبادی
سایت حوزه