ترك زمین در اوج
به مناسبت سالروز پذیرش قطعنامه 598
دقیقا 2 روز از شروع جنگ تحمیلی گذشته بود كه شورای امنیت سازمان ملل متحد اولین قطعنامه خود را در رابطه جنگ تحمیلی به شماره 479 صادر كرد در این قطعنامه بی توجهی كامل به متجاوز و شروع كننده جنگ بخوبی احساس می شد.
دومین قطعنامه شورای امنیت زمانی صادر شد كه عملیات پیروزمند فتح المبین و عملیات ظفرمند بیت المقدس با طلیعه دستاوردهائی بسیار بزرگ ادامه داشت و ارتش صدام متحمل ضربات شدیدی گردیده بود این قطعنامه با شماره 514 از طرف شورای امنیت صادر شد در حقیقت همان نسخه دومی از قطعنامه 479 بود.
با تسلط رزمندگان غیور اسلام بر شهرهای غربی عراق قطعنامه 552 و در آذرماه 1364 و بعد از آزادسازی فاو در عملیات پیروزمند والفجر 8 قطعنامه دیگری به شماره 582 صادر شد صدور این قطعنامه های رنگارنگ به علت پدیدار شدن ترس و نگرانی از عواقب شكست هایی به مراتب سنگین تر از قبل بود و بالاخره شورای امنیت در آخرین تلاش خود قطعنامه 598 را صادر كرد.
حضرت آیت الله خامنه ای ریاست جمهوری محترم وقت ایران طی پیامی فرمودند: «جمهوری اسلامی ایران به خاطر اهمیت حفظ جان انسانها و برقراری عدالت و امنیت منطقه ای و بین المللی قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد را می پذیرد» و این پایانی بود بر هشت سال دفاع مقدس جمهوری اسلامی ایران با مزدوران و دست دست نشاندگان استكبار، هر چند كه به این قطعنامه و قول و قرارهای خودشان نیز عمل نكردند.
نگاهی كوتاه به تحولات آن زمان و تبلیغات وسیع و پردامنه دولت آمریكا می تواند بخوبی روند پذیرش قطعنامه 598 را تبیین كند.
در جنگ تحمیلی هشت ساله رژیم بعث صدام كه با همكاری و مساعدت همه جانبه و بی دریغ ابرقدرت ها و دولت های اروپائی و ارتجاع منطقه، صورت پذیرفت درس ها و عبرت های زیادی مشاهده می شود كه جا دارد همواره به عنوان یكی از مقوله های ویژه، مورد اهتمام دستگاههای آموزشی، تحقیقاتی، دانشگاهی، بخش های اجرائی كشور و بالاخره آحاد مردم واقع شود.
یكی از مهمترین قسمتهای این جنگ بی بدیل كه در حقیقت لشكركشی سی و چند كشور در مقابل كشوری تازه انقلاب كرده و دولتی نوپا بود قسمت پایانی آن و صدور قطعنامه 598 شورای امنیت بود. پذیرش قطعنامه توسط مسئولین نظامی جمهوری اسلامی در حقیقت فرصتی برای رسوائی هر چه بیشتر منادیان دروغین و دغلباز صلح و آرامش بود زیرا هنوز حمله مجدد رژیم عراق و سپس هجوم گسترده منافقین آنهم درست چند روز پس از پذیرش قطعنامه از یاد و خاطر مردم قهرمان ایران پاك نشده است چند روز پس از پذیرش قطعنامه 598 توسط دولت جمهوری اسلامی ایران صدام و آنگاه منافقین با توهم پیدا شدن ضعف و سستی در بین لشكریان اسلام مجددا به خاك جمهوری اسلامی ایران تجاوز كرده و با اشغال قسمت هایی از خاك میهن اسلامی ایران سرسپردگی خود را به اربابان جهانی و دروغ بودن شعارهای شورای امنیت و دار و دسته آنها برملا كردند.
هر چند باشجاعت و درایت و مدیریت حضرت امام خمینی(ره) توطئه جدید دشمن بعثی و منافقین درهم پیچید و این حركت مذبوحانه، هوشیاری و بیداری ملت بزرگ و رزمندگان اسلام را بیش از پیش فراهم آورد.
نگاهی به اخبار و گزارشهای خبری در سال 1366 و در زمانی كه كم كم زمینه تهیه و تصویب قطعنامه 598 فراهم می آمد حقایق بسیار جالبی را به ما نشان می دهد و بخوبی میتوان قرابت و نزدیكی سخنان و نقل و قول های مسئولان آن زمان را با زمان حال و در رابطه با پذیرش بسته های پیشنهادی اروپائی احساس كرد روزنامه واشنگتن پست بیستم خرداد 1366 و در زمانی كه نقاطی از خاك میهن اسلامی ایران بوسیله هواپیماهای عراقی مورد تجاوز واقع شده بود می نویسد: چارلز ردمن سخنگوی وزارت امورخارجه آمریكا از هرگونه اظهارنظر در مورد گزارشات مربوط به بمباران هدف های ایران بوسیله عراق خودداری كرد و از ایران خواست از قطعنامه اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد پذیرش آتش بس در جنگ با عراق پیروی كند. وی گفت در حالیكه دولت عراق همه گونه تمایل برای اطاعت از قطعنامه آتش بس را در صورت قبول ایران را نشان داده است، ایرانی ها تاكنون از زمین گذاشتن سلاحهایشان اجتناب می كنند.
و روزنامه دیگری در همین ارتباط می نویسد:
«آمریكا تهدید كرده است در صورت نپذیرفتن قطعنامه، شورای امنیت را تحت فشار می گذاریم تا ایران را تحریم تسلیحاتی كند»
براستی آمریكا و كشورهای متحد او در اروپا در آنزمان بدنبال چه چیزی بودند؟
نقل از روزنامه کیهان
لینک:
هنرمردان خدا
