هارمونی کشاورزی ارگانیک و بیوتکنولوژی

امنیت غذایی یکی از بزرگترین چالش هایی است که جهان با آن مواجه است. انتظار می رود که نیاز  جهانی برای برنج در سال 2025 به چیزی حدود 800 میلیون تن در سال برسد، میزان تولید جهانی برنج در سال 2003 585 میلیون تن بود. این امر دلالت بر  نیاز به افزایش میانگین محصول حال حاضر از 5 تن در هر هکتار به 5/8 تن در هر هکتار دارد. زمین یک منبع در حال کوچک شدن است، بنابراین ما باید غذای بیشتر و بیشتری در زمین های کمتر و کمتر تولید کنیم.

می توانیم محصولات غذایی ارگانیک را با سیستم طبیعی تولید کنیم. اما آیا شما می توانید تصور کنید که چه طور کشاورزی ارگانیک می تواند، انبوهی از محصولات ارگانیک را با سیستم طبیعی تولید کند؟ سیستم طبیعی قادر به تولید انبوه با این حجم نیست، یا دست کم نیازمند صرف هزینه بسیار برای تولید است که منجر به افزایش قیمت محصولات ارگانیک خواهد شد.

با توجه به این امر، باید از راه حل های دیگر استفاده کنیم. آنچه که ما نیاز داریم یک انقلاب همیشه سبز، اما با توسعه ی پایدار محیط زیست با استفاده از تکنیک های مانند کشاورزی و باغداری ارگانیک است. ما می توانیم فناوری زیستی را برای بهبود و بهینه سازی کشاورزی سیستم طبیعی در کشاورزی ارگانیک به کار ببندیم. با استفاده از بیوتکنولوژی، مدیریت کشاورزی سهل تر از وابستگی مطلق به سیستم های طبیعی است. به این ترتیب تولید انبوه به طور موثر با سیستم و نتیجه مشابه و با هزینه کمتر صورت خواهد گرفت.

با توجه به تغییرات آب و هوایی و افزایش سطح دریا در اثر گرم شدن کره زمین، زیست فناوری می تواند نقش مهمی در تضمین حفظ تنوع زیستی و ساخت محصولاتی که نسبت به تنش های خارجی مقاوم تر اند ایفا می کند. مزیت عمده زیست فناوری و تنوع زیستی این است که ژن ها را با کیفیت های مختلف (از قبیل مقاومت به شوری و یا خشکی) قابل دسترسی می سازد. این مسئله با تغییرات آب و هوایی زمین بیشتر اهمیت می یابد. ما نمی دانیم که در زمینه سیل های بیشتر، در آینده چه ژنی نیاز خواهد بود، بنابراین نیاز به حفظ ورایته های مختلف است.

بنیاد تحقیقات سومیناتان در هند یک واریته برنج مقاوم به آب دریا با استخراج ژن از گیاه شاه پسند آبی و انتقال آن به گیاه برنج پرورش داده اند.

کودهای زیستی با ترکیبات باکتریایی حاصل تحقیقات بیوتکنولوژی است و راه حل خوبی برای سیستم کشاورزی ارگانیک است. سلول باکتری توسط پوششی پوشیده شده است تا هنگامی که کشاورز از آن در زراعت استفاده کند. در خاک این سلول باکتری با تقسیم سلولی به سرعت رشد می کند و آنها را به سمت ریشه گیاه حرکت می دهد و سیستمی به نام سیمبیوز بین خاک، ریشه، باکتری ها و قارچ ایجاد می شود.

مزایای کودهای زیستی مبتنی بر بیوتکنولوژی باکتریایی عبارتند از:

** باکتری ها می توانند نیتروژن جو را در خاک تثبیت کنند.

** سیستم ریشه ای سیمبوتیک را بهبود می بخشند.

** رشد باکتری های جانبی را سرکوب می کنند.

** تولید هورمون رشد که برای گیاه مفید است و سیستم متابولیسم گیاه را تقویت می کند.

** قادر به کاهش بقایای سیستمیک آفت کش ها در خاک است.

** قادر به احیای خاک است.

** بسیاری از گونه های باکتریایی اثر مثبتی بر روی هرچه بیشتر سبز و شاداب شدن برگ گیاهان دارند.

** رشد بهینه گیاه و افزایش %30 حاصلخیزی گیاه.

** عاری بودن محصولات از بقایای شیمیای و آفت کش ها.

** قطع مصرف کودهای شیمیای

** کاهش یک یا دو هفته ای زمان بارداشت.

کشاورزان می توانند با بهره گیری از کودهای زیستی- باکتریایی در کنار یک سیستم کشاورزی ارگانیک خوب، بازسازی شرایط خاک، سازگاری با محیط زیست از بازده بیشتری برخوردار گردند.

منابع:

ezinearticles

agricultureinformation