دوران بارداری مردانه

پدر مظهر اقتدار در خانه و خانواده است؛ لکن زمانی که به منزل می آید، با خستگی و بیحالی روبروست و دیگر توانی برای بررسی مسائل جاری و مشکلات احتمالی ندارد. نیز علاقه ای هم نشان نمی دهد تا حداقل در جریان امور قرار گیرد و به زندگی خود سروسامان ببخشد.

درست است که مادر نقش عاطفی و تربیتی فوق العاده در تربیت فرزندان دارد، لکن این بدان معنا نیست که پدر کاملاً خود را کنار بکشد و هیچ وظیفه ای را متقبل نگردد. ولی بعنوان پدر این را بدانیم که هرچه به خورد بچه هایمان می دهیم، همان نتیجه حتی غیرقابل انتظار به خود ما بازمی گردد.

خانواده با ازدواج پسر و دختری شکل می گیرد و از همان روز اول قرارداد زندگی، وظایف متقابلی پیش می آید. ما دیگر همان پسر آزاد در اختیار دیروز نیستیم، بلکه به دو تن تقسیم شده ایم و با تولد هر فرزند، به بخش های دیگری تقسیم می شویم. احساس همسری و پدری باید قبل از ماجرا در ما شکل بگیرد وگرنه آیا می شود به ما واژه متأهل را چسباند.

پدر اگر واقعاً می خواهد که یک پدر باشد، باید قبل از تولد فرزند با همسر خود و نیز پسر و یا دختر آینده اش ارتباط عاطفی برقرار نماید و حتی با او صحبت کند و به اصطلاح نازش کند. چراکه جنین از 6 ماهگی می تواند صداهای بیرونی را حس کند و بر اساس تحقیقات صورت گرفته می تواند صدای پدر را بهتر از صدای مادر بشنود و بعد از تولد به راحتی می تواند با پدرش ارتباط برقرار کند.

پدر می بایست قبل از تولد شکم همسرش را -که دردانه ای را در خود جای داده-  لمس نماید چراکه دو پیام ارزشمند را مخابره می کند: دلبستگی نسبت به همسر و فرزند. این کار احساس خوبی را در همسرتان به وجود می آورد و از اینکه شما پدر فرزندش هستید، به خود افتخار خواهد کرد.  خود پدر نیز چه قبل از تولد فرزندش و چه بعد از آن صمیمیت خاصی را بین خود و بچه اش احساس و درک می کند. قابل ذکر است مواردی از این دست برای خانواده های خارج از ایران آموزش داده می شود.

نگرانی همیشگی مادر در دوران بارداری باعث می شود تا در درون بدن مادر هورمونی ترشح شود که فشار روحی شدیدی را به وجود می آورند و بنابراین باعث ناآرامی جنین می گردد. به یاد داشته باشیم که کودک افسرده و نگران از مادر افسرده و نگران متولد می شود. اگر کودک در خانه ای که براساس ازدواجی محکم و موفق و پایدار بنا شده، به دنیا بیاید، خوشبخت ترین است. قابل ذکر است نباید فکر کنیم که با ازدواج رشدمان قطعی و کامل است، بلکه هر تغییر کوچک در زندگی، ما را به سمت کمال پیش می برد، پس باید در کنار یکدیگر رشد کنیم.

بنابراین کار بزرگی که باید انجام دهیم این است که رابطه خود را ارزیابی کرده و بهتر کنیم. نقاط قوت را تقویت و نقاط ضعف را برطرف نموده و سمپاشی کنیم تا آفتی نشود برای از بین بردن ارزشهای زندگی مان. عواطف زن در دوران بارداری بسیار حساس است بنابراین شما نیز باید حساسیت موضوع را به نوعی به او متقابلاً انتقال دهید. در اواخر دوران بارداری همسرتان سعی کنید از هرگونه تغییر بزرگ و غیرمنتظره در شغل و کار و منزل و وروابط و ... پرهیز نمایید و تمام تلاش تان بر این باشد که زمینه ورود یک مهمان عزیز را فراهم آورید. در هر حال مهمترین نقش پدر در دوران بارداری، دلبستگی پدرانه و همسرانه است.

شناخت و نحوه برخورد با هیجانات فردی در این دوره برای پدر بسیار مهم است.  پدر باید بداند که در زمان مواجهه با هیجانات و احساسات متعدد و گاهی ضد و نقیض چه برخوردی داشته باشد؟! گاهی اوقات آدمی هیجان زده می شود، بعضی وقتها احساس سردرگمی می کند، گاهی احساس می کند که از زندگی همسرش کنار گذاشته شده است، در سه ماه اول بارداری همسرش، برعکس سه ماه دوم لذت جنسی را تجربه نمی کند و در سه ماه آخر هم فعالیت جنسی کاهش می یابد. در اولین بارداری احساس وابستگی به سراغش می آید، همچنین تغییرات جسمی را مشاهده خواهد کرد نظیر: ازدیاد وزن، تهوع.

مسائل و مشکلات متعدد و گاهی پیچیده زوجین در دوران بارداری نشان می دهد که باید بطور مشترک احساسات همدیگر را درک و روشهایی را در پیش گیرند تا زندگی بهتری را تجربه کنند.

بخش خانواده ایرانی تبیان

منبع : ویستا