تغییر شاید اما با شرایط ویژه

برقراری ارتباط صحیح از بروز سوء تفاهم و به دنبال آن نزاع و درگیری خانوادگی جلوگیری می کند. در سخن گفتن با همسر باید روشی را در پیش گرفت که از بروز سوء تفاهم جلوگیری شود. این نکته بسیار در خور توجه است. چه بسا اتفاق می افتد که گفته ها و شنیده ها هم خوانی ندارد. آن چه می گوییم غیر از چیزی است که طرف مقابل از آن می فهمد. هم الفاظ را باید دقیق انتخاب کنیم تا مفهوم را به درستی انتقال دهیم و هم از تعبیر و تفسیر های دور و دراز و برداشت های منفی باید بپرهیزیم.

«خوش بینی» و «مثبت اندیشی» نسبت به همسر، جلوی بسیاری از سوء تفاهم ها را می گیرد. لذا باید سعی کنیم از تصورات و افکار بدبینانه نسبت به دیگران و از جمله همسر بپرهیزیم و تنها در این صورت است که از گفته های آن ها برداشت بد نخواهیم داشت.

آیا من متهم هستم؟

هر چند شاید بسیاری از ما دوست نداشته باشیم اما گاهی اوقات ما نیز به دنبال تغییر دادن اجباری همسرمان هستیم.

این عادت بسیاری از ماست، اشتباهاتی را انجام می دهیم اما تصور می کنیم ما آن اشتباه را مرتکب نمی شویم و اصلاً امکان ندارد که تا به حال دست به انجام چنین کاری زده باشیم. زمانی که صحبت از تغییر دادن همسر هم می شود، برخی از ما با خودمان فکر می کنیم نه من که این کار را نمی کنم. امکان ندارد من همسرم را مجبور به تغییر کنم، زمانی که می دانم این اجبار چه عوارضی دارد و چه مشکلاتی را می تواند ایجاد کند. در این مواقع پاسخ دادن به چند سوال می توان کمی واقع بینی ما را افزایش دهد.

به‌ نظر شما، بهترین‌ شیوه‌ برای‌ این‌ كه‌ اطمینان‌ یابید كه‌ طرف‌ مقابل‌تان‌ كاملا برازنده‌ و مناسب‌حال‌ شما است‌، چیست‌؟

* این‌ كه‌ خواسته‌ها و سلایق‌تان‌ در زندگی‌، عینا مثل‌ هم‌ هستند.

* این‌ كه‌ شما در این‌ ارتباء همیشه‌ شاد و راضی‌ هستید و هیچ‌ اختلاف‌ نظر و مشكلی‌ بین‌تان‌وجود ندارد.

* این‌ كه‌ به‌ اتفاق‌ هم‌ با مشكلات‌ مواجه‌ می‌شوید و مبارزه‌ می‌كنید و روز به‌ روز بیشتر به‌ یكدیگرنزدیك‌ می‌گردید.

* این‌ كه‌ تلاش کنید تا هر نقص و اختلاف را در این میان از بین ببرید.

اگر در مورد رفتارتان شک دارید و مطمئن نیستید که آیا تا به حال دست به این کار زده اید یا نه، به سوالات زیر پاسخ دهید. یادتان باشد هر چه تعداد پاسخ های مثبت شما بیشتر باشد، احتمالا تلاش شما برای تغییر دادن همسرتان نیز بیشتر بوده است.

اگر بخواهم لیستی از نقاط ضعف و نقاط قوت همسرم ترتیب دهم، تعداد نقاط ضعف او بیشتر است.

من دوست دارم همسرم همیشه پیشرفت کند و برای ان منظور تمام تلاش خود را به کار می گیرم.

همسرم گاهی اوقات از دست غر زدن های مدام من کلافه شده و به ایراد گرفتن های من اعتراض می کنند.

هر چند دوست ندارم اما همسرم نمی داند کار و برخورد درست چیست و من مجبورم او را متوجه برخورد درست کنم.

زمانی که دیگران از همسرم تعریف می کنند، احساس بسیار خوبی به من دست می دهد.

من فکر می کنم اگر همسرم به حرف های من بیشتر توجه نشان دهد، تا چند سال آینده وضعیت بسیار بهتری خواهد داشت.

تغییر شاید، اما با شرایط ویژه

شاید شما با خود فکر کنید یعنی واقعاً من باید با همین ترتیب به زندگی ادامه دهم و تمام رفتارهای آزاردهنده ی همسرم را تحمل کنم و هیچ تلاشی برای تغییر آنها نکنم. واقعیت این است که توقع نداشتن هیچ گونه تلاشی برای تغییر دادن همسر، شاید توقع درستی نباشد. اما باید در نظر داشته باشید چون هیچ کس نمی خواهد مجبور به تغییر شود، تنها در مواردی که رفتاری به شدت باعث آزار شما شد، از روش های صحیح تغییردادن که در مطلب قبل آوردیم، ( بدترین روش های تغییر همسر) استفاده کنید. یادتان باشد اگر قرار باشد شما به صورت دائمی از همسرتان بخواهید در حوزه های مختلف تغییر کند، به زودی او به تنگ آمده و احتمالاً با واکنش بسیار منفی او رو به رو خواهید شد.

یادمان باشد:

رفتار با همسر تابعی از نگرش به اوست . اگر به همسر خود به چشم انسانی ارزشمند بنگریم، رفتارمان متین و احترام آمیز است. اگر او را فروتر از خود بدانیم و برای مشارکت در زندگی، نالایق و بی کفایتیش بدانیم، رفتاری حقیرانه و تحریک آمیز نسبت به او در پیش خواهیم گرفت. از این رو برای اتخاذ رفتار مطلوب نسبت به همسر باید نگرشهای معیوب را تصحیح کرد.

بهترین تلقی از همسر این است که او را " امانت الهی " بدانیم  که برای آرامش روحی به ما پیوسته است.

زمینه مطلوب دیگر که نگرش سالم به همسر را تدارک می کند ، " شناخت نسبی و اجمالی از روحیات " او که شامل : استعدادها و توانایی ها ، حساسیت ها و ضعف ها ، نقاط روشن و برجسته زندگی و علایق و تمایلات وی است ، به دست آوریم .

قبول این واقعیت به ما می آموزد که دامنه توقعات و خواسته های خود را از دیگران محدود کنیم و انتظار مواجهه با شخصیتی کامل و بی عیب و نقص را نداشته باشیم. همسر ما مانند هر انسان دیگری واجد نقاط ضعف ، محدودیت ها و کمبود هایی همچون خود ماست . " هیچ کس کامل نیست " عبارتی آرامش بخش و تسلی دهنده است .

توجه به پرسش هایی چند قبل  از طرح انتقاد برای خود و جواب دادن به آن ها می تواند انتقاد ویرانگر را به انتقاد سازنده تبدیل نماید :

1- چه رفتاری را می خواهم تغییر بدهم ؟

2-  آیا این رفتار را می توان تغییر داد ؟

3-  از طرح این انتقاد چه انتظاری دارم ؟

4-  آیا نسبت به کسی که از او انتقاد می کنم همدلی نشان می دهم  ؟

5-  آیا انتقاد در محیط و موقعیت مناسبی عنوان می شود ؟

منابع:

راه زندگی

سپیده دانایی

اندیشه قم

وبلاگ زندگی بهتر داشتن با همسر خود

مطالب مرتبط :

رنجیده ام اما هنوز دوستت دارم

 آئین نامه بحث های زناشویی