دو فامیل زیر یک سقف
«همیشه گوشه گیر و منزوی است، بخصوص وقتی در جمع اعضای خانواده من است. با كسی حرف نمی زند، برادرانم فكر می كنند او خودش را می گیرد. به من متلك می گویند او وقتی در جمع خانواده خودش است، شخصیت دیگری دارد. صدای خنده اش قطع نمی شود. این رفتارش آزاردهنده است»
مرور پرونده های موجود در دفاتر مشاوره خانواده نشان می دهد كه یكی از مهم ترین مشكلات همسران در هر رده سنی و تحصیلی، میزان و نحوه ارتباط با خانواده همسر است.
خانواده من، خانواده تو!
بسیاری از ما نمی توانیم مادر یا پدر همسرمان را مانند پدر و مادر خودمان دوست داشته باشیم. علاقه بسیاری از ما به آنان صوری و شكننده است و با كوچك ترین سوء تفاهمی این رابطه به هم می ریزد.
بسیاری از ما عادت كرده ایم حرف خانواده همسرمان را در ذهن بزرگ كنیم ولی وقتی همان حرف را از زبان مادر، پدر یا خواهرمان می شنویم به راحتی از آن می گذریم، این امر نشان می دهد كه ما معمولا نسبت به خانواده همسرمان پیشداوری ذهنی داریم و این پیشداوری فقط با تمرین ذهنی كمرنگ می شود.
توصیه های مشاوران
همان طور كه گفته شد، ارتباط خوب و مستمر با خانواده همسر مهارت و قابلیتی است كه خیلی از زوج های جوان از آن بی بهره اند و رسیدن به آن از یك طرف تمرین و تربیت می خواهد و از طرف دیگر نیازمند استدلال منطقی است. برخی روان شناسان اولین اصل ارتباط با خانواده همسر و رفع سوء تفاهم ها را احترام متقابل می دانند. شاید بسیاری از افراد را شایسته احترام ندانیم، اما به خاطر شان و موقعیتی كه دارند و به خاطر حفظ زندگی مشترك و علاقه به همسرمان، آنها را لایق احترام می دانیم. نحوه و میزان ارتباط با خانواده همسر باید حریم مشخصی داشته باشد و تحت‌هیچ شرایطی نباید بخاطر آن ارتباط عاطفی ما با همسرمان خدشه دار شود.
بسیاری از افراد، وابستگی و وفاداری همسرشان به خانواده پدری را نشان دهنده درجه دوم بودن خود می دانند كه قضاوتی زود هنگام و نیازمند اصلاح است.
«جبهه گیری ممنوع» شعار بسیاری از روان شناسان و مشاوران خانواده برای مواجهه با همسرانی است كه برای ارتباط با خانواده همسرشان دچار مشكل هستند. برنامه ریزی برای ماندن هفتگی در كنار خانواده خود یا همسر و نوبتی كردن ماندن در كنار والدین خود و همسرمان، برنامه ساده ای است كه مشكلات و تنش ها را كاهش می دهد و برای افرادی كه آن قدر بزرگ شده اند تا تشكیل خانواده بدهند، امر ساده و ضروری به نظر می رسد.
یكی دیگر از هنرهای ارتباط با خانواده همسر و نحوه رفت و آمد با اعضای خانواده همسر، حفظ حریم آنهاست. برای خیلی از همسران كه در خانواده پر رفت و آمد و شلوغ بزرگ شده اند، داشتن ارتباط مستمر و گاه و بی گاه طبیعی است.
یكی از معیارهای انتخاب همسر می تواند توجه به این نكته باشد كه نحوه ارتباط اعضای خانواده همسر با هم چگونه است و این كه ما می توانیم خودمان را با نحوه و میزان ارتباط درون خانواده او تطبیق بدهیم یا خیر؟ چنین امری ما را به تنظیم نوع و نحوه ارتباط با خانواده همسر بعد از ازدواج یاری می كند، ضمن این كه داشتن عدالت و اعتدال در این ارتباط بهترین ابزار برای مهار سوء تفاهم های احتمالی در ارتباط با خانواده همسرمان است.
برای شناخت عادات و رفتار خانواده همسرتان وقت بگذارید و تصور نكنید خانواده همسرتان دقیقا، مثل خانواده خودتان است.
داشتن ارتباط عاطفی با همسرتان باید مهم‌ترین معیار زندگی مشترك شما باشد، اگر در یك ارتباط ساده فامیلی از زبان مادر، خواهر، خاله شوهر یا هر عضوی از اعضای خانواده حرفی شنیدید، آن را وارد زندگی شخصی خود نكنید. این همان چیزی است كه در زندگی بسیاری از ما دیده نمی شود. باید پذیرفت كه گاهی در هر فامیلی، برخی افراد نمی توانند مراقب زبانشان باشند و به راحتی امواج منفی به دیگران می فرستند، این كه به خاطر متلك و زخم زبان یك عضو خانواده، رابطه خود با همسرمان را آلوده و سیاه كنیم، منطقی به نظر نمی رسد و بالاخره این كه به قول یك مادربزرگ « شما فقط با یك فرد ازدواج نمی كنید، بلكه وارد خانواده و آداب و رسوم جدیدی می شوید. به قول معروف گوش و گوشواره را باید باهم بخواهید. این حرف برای بسیاری از همسران جوان كه به داشتن زندگی و شیوه زندگی مستقلی عادت كرده اند، كمی غیرقابل پذیرش است. اما اگر كمی دقت كنیم، همه زندگی ما ارتباط با همسرمان نیست و داشتن رابطه ای منطقی، مرز دارد و البته عاطفی با اعضای خانواده همسر ـ چه مرد و چه زن ـ هنری است كه قبل از ازدواج باید آن را بیاموزیم و حین زندگی مشترك اصول آن را به كار ببندیم.
منبع :
جام جم آنلاین
مطالب مرتبط :
