تاریخچه ی تلفن و طرز کار آن 1

در 10 مارس 1876 توماس واتسون خیره به بخشی از یک وسیله ی مکانیکی بود؛ صدایی که تاریخی را خلق کرد، از این وسیله به گوش واتسون رسید:

" آقای واتسون! بیایید این جا! من می توانم شما را ببینم! "

این سه فریاد کوتاه، لحظه ای را که تلفن به درستی به وجود آمد و کار کرد، نشان می داد و تمام این ها در نتیجه ی تلاش های هم کار با استعداد واتسون، "الکساندر گراهام بل" بود.

با این که گراهام بل (1847-1922) اعتبار خود را از اختراع تلفن به دست آورد، اما داستان اختراع تلفن در نوع خود، بسیار بحث برانگیز است.

بل به صدا و گفتار بسیار علاقه مند بود زیرا مادرش ناشنوا بود. هم پدر و هم پدربزرگ او، کارشناسان خبره ای در تعلیم دادن به افراد ناشنوا بودند و

اما مخترعین دیگری روی ایده ی ساخت تلفن در همان زمان بل، در حال کار بودند.

به عنوان مثال، الیشا گری (1835-1901) حق ثبت اختراع مشابهی را درست چند ساعت بعد از تقاضای حق ثبت بل، در پرونده ی خود ثبت کرد. ظاهراً مخترع سوم، آنتونیو موسی (1808-1889) تلفن را در دهه ی 1840 پیشرفت داده است (چندین سال قبل از بل و گری). بالاخره در 2002 زمانی که مجلس آمریکا به افتخار او لایحه ای تصویب کرد، همکاری او در اختراع تلفن به رسمیت شناخته شد.

الکساندر گراهام بل

درست بعد از لحظه ی اختراع تلفن بود که این وسیله به یکی از پر کابردترین و پیش پا افتاده ترین اختراعات در جهان تبدیل شد.

صرف نظر از مکالمات صوتی که تلفن فراهم می کند، می توان اسناد را با فکس ارسال کرد و همچنین زیربنای اصلی اینترنت، تلفن است.

به نظر می رسد طرز کار تلفن ساده است؛ اما دقیقاً چگونه تماس های ما در کل دنیا تعیین مسیر می کنند و این کار توسط چه کسانی انجام می شود؟ 

از تلگراف تا تلفن:

آیا تا کنون با استفاده از قوطی کنسرو لوبیا و کمی نخ، تلفن ساخته اید؟

شاید به نظر شما خنده دار و ساده باشد اما این تلفن واقعاً کار می کند! در ضمن این وسیله شما را از نحوه ی انتقال صدای مردم از جایی به جای دیگر آگاه می کند.

معمولاً امواج صوتی به صورت امواج نامرئی در هوا حرکت می کنند و انرژی را از چیزی که ارتعاش دارد (مانند پوسته ی طبل یا سیم گیتار که به عقب و جلو حرکت می کند) به پرده ی گوش ما انتقال می دهند.

فرستادن صدا از طریق هوا زمانی خوب است که بخواهیم با فردی که در اطراف ماست، صحبت کنیم؛ اما برای فواصل طولانی تر به شکل دیگری از ارتباطات نیاز داریم.

تلفن مدرن تقریباً به طور کامل الکترونیکی است.

به تمامی مدارها و تراشه های بسته بندی شده در داخل تلفن دقت کنید... 

دقیقاً قبل از اختراع تلفن، در قرن نوزدهم، وسیله ی دیگری به نام تلگراف، اوج تکنولوژی مخابرات در آن زمان بود.

پیام ها می توانند به صورت موج الکتریسته به خط تلگراف ارسال شوند. این اتفاق چگونه می افتد؟ 

به نور فلاش دوربین عکاسی فکر کنید؛ این یک مدار بسیار ساده ی الکتریکی است:

یک حلقه سیم به یک لامپ، یک کلید و یک باتری وصل شده است. معمولاً زمانی که نور خاموش است، کلید برای قطع مدار تنظیم می شود. کلید، نوعی "دریچه ی متحرک" است که شارش جریان را متوقف می کند. زمانی که کلید را می زنید، دریچه ی متحرک را کوچک تر می کنید: یعنی قطع مدار را از بین می برید؛ پس الکترون ها پشت سر هم از باتری به اطراف آن جریان پیدا می کنند و لامپ روشن می شود.

فرض کنید می توانید نور فلاش عظیمی را در صدها کیلومتر امتداد دهید. اگر قسمت کلید را در شهر تهران قرار دهید و قسمت لامپ را در گیلان قرار دهید، می توانید پیام ها را با روشن و خاموش کردن کلید به کسانی که در این دو شهر هستند، ارسال کنید.

شما در تهران، کلید را می زنید و دوستتان در گیلان، روشن و خاموش شدن لامپ را مشاهده می کند.

برای فرستادن پیام، نیاز است کد مخصوصی را پیشاپیش ترتیب دهید طوری که انواع مختلف فلاش به معنای چیزهای مختلف است. اگر می خواهید واقعاً زرنگ باشید، بایستی دو تا از این نورهای فلاش عظیم داشته باشید؛ یکی برای فرستادن پیام از تهران به گیلان و دیگری برای برگرداندن پیام ها از یک راه دیگر.

کاری که انجام دادید، یک نوع تلگراف زدن بود!

طرحی از "کلید انگشتی" اولیه ی تلگراف  1844                          کلید پیشرفته تری از طرح اولیه ی سال 1844

مدل اروپایی کلید تلگراف، "پشت خمیده" در اواسط قرن نوزدهم

در تلگراف واقعی به جای لامپ، قطعه ای وجود دارد که صدای کلیک کردن در هنگام زدن کلید در یک سر خط ایجاد می کند و در سر دیگر خط، روشن و خاموش ضربه می خورند و مردم در دو سر خط از الگوی از قبل تهیه شده ای که صدای کوتاه و بلند ("نقطه ها" و "تیره ها") دارد، استفاده می کنند؛ این الگوی از پیش تعیین شده، کد مورس نام دارد و اطلاعات مردم را مخابره می کند.

یک جفت تلگراف جعبه ای دو سوزنی

کد مورس چیست؟

که شامل نقطه (.) و خط تیره (-) است.

در کد بین المللی مورس، یک نقطه(.)  با فشار دادن دگمه ی تلگراف (کلید) به سمت پایین و لحظه ای درنگ برای این که سریع به عقب برگردد (بپرد)، ایجاد می شود.  برای ایجاد خط تیره (-)، برای مدت زمانی کمی طولانی تری نگه داشته می شود و سریع به عقب برنمی گردد.

ساموئل مورس (1791-1872) هنرمند و مخترع آمریکایی، شهرت خود را از اختراع تلگراف مغناطیسی و وسایل ارتباطی دیگری در 1836 به دست آورد. در 24 می سال 1844 کد (که اکنون کد مورس نامیده می شود) با موفقیت در خط تلگراف آزمایشی در فاصله ی طولانی بین واشنگتن و بالتیمور آزمایش شد.

معایب تلگراف:

تلگراف در مخابرات انقلاب ایجاد کرد اما این وسیله کند است و استفاده از آن دشوار است. یکی از مشکلات اصلی استفاده از تلگراف این بود که مردم مجبور بودند علائم مورس را قبل از این که پیام ها را ارسال و دریافت کنند، یاد بگیرند.

مشکل دیگر این بود که پیام ها باید در دفاتر مخصوص تلگراف، ارسال و دریافت می شدند: امکان ارسال مستقیم پیام ها به خانه های افراد وجود نداشت.

تلفن ها تمام این معایب را از بین بردند!

مرکز یادگیری سایت تبیان - تهیه: خدیجه آلچالانلو 

 تنظیم: یگانه داودی